να υπάρξει χωρίς την «αφεντιά μας». Το ιστορικό δίλλημα είναι αν εμείς είμαστε έτοιμοι και προετοιμασμένοι να υπάρξουμε εκτός ευρωζώνης και εκτός Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Δεν έχω πρόθεση να προβώ σε πολιτικές αναλύσεις και «βαθυστόχαστες» εκτιμήσεις. Θλίβομαι όμως να βλέπω μια τέτοια βραδιά την Πλατεία Συντάγματος άδεια και έρημη. Προφανώς, οι γνωστές «ισχυρές μειοψηφίες» δεν έχουν κανένα λόγο να κατεβάσουν τον κόσμο στις Πλατείες. Δεν έχουν κανένα κίνητρο να δουν χιλιάδες πολίτες να διαδηλώνουν ήρεμα, χωρίς πανό και συνθήματα και με μια ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ «Ηχηρή Σιωπή» να απαιτούν τα ΑΥΤΟΝΟΗΤΑ.
Από το πρωί, έχω γίνει αποδέκτης δεκάδων ηλεκτρονικών μηνυμάτων από ευρωπαίους συναδέλφους μηχανικούς. Ρωτούν όλοι τους το ίδιο πράγμα: «Γιατί δεν είστε ειρηνικά στους δρόμους?» «Γιατί δεν στηρίζετε συλλογικά και δημοκρατικά τις πολιτικές εξελίξεις?»
Αγαπητοί Vincent, Massimo, Manfred, Darko, Jan-Claude, Jose, Matjaž, στην Ελλάδα κατεβαίνουμε στους δρόμους όταν θίγονται τα «κεκτημένα» μας και βεβαίως, όταν κερδίζουμε κάποιο αθλητικό τρόπαιο ή τη Eurovision. Όταν διακυβεύεται το μέλλον της Χώρας μας, προτιμούμε να παρακολουθούμε τις εξελίξεις από τον καναπέ μας. Αφήνουμε «ήσυχους» και «απερίσκεπτους» τους πολιτικούς να αποφασίσουν για τις τύχες μας. Μαζευόμαστε μπροστά στα κομματικά γραφεία για να πανηγυρίσουμε εκλογικές νίκες. Όταν πρόκειται για ιστορικές αποφάσεις, ποτέ δεν ενοχλούμε δια της παρουσίας μας τους πολιτικούς αφεντάδες. Το κάνουμε εδώ και 186 συναπτά χρόνια και έχει αποδειχτεί άκρως «αποτελεσματικό».
Υ.Γ: Για ότι προκύψει από τις αποψινές πολιτικές διεργασίες, δεν μπορούμε και δεν πρέπει να αισθανόμαστε άμοιροι ευθυνών. Τα πάντα ήταν, είναι και θα είναι υπόθεση των Πολιτών.


ειναι Χημικός Μηχανικός*