Είχαμε τυραννία και χλιδή,
Είχαμε φτώχεια και παραλυσία,
Είχαμε ακόμη κάποιες αδικίες.
Ωστόσο πηγαίναμε ζώντας,
Ζώντας και ψευτοζώντας.
Κάποτε μας λείπει το σιτάρι
Κάποτε έχουμε καλή σοδειά,
Τον ένα χρόνο έχουμε βροχές,
Τον άλλο χρόνο αναβροχιά,
Τον ένα χρόνο τα μήλα περισσεύουν,
Τον άλλο χρόνο λείπουν τα δαμάσκηνα.
Ωστόσο πηγαίναμε ζώντας,
Ζώντας και ψευτοζώντας.
Γιορτάσαμε τις γιορτές, πήγαμε στην εκκλησιά,
Φτιάξαμε μπίρα και μηλίτη,
Μαζέψαμε ξύλα για το χειμώνα,
Κουβεντιάσαμε στη γωνιά του τζακιού,
Κουβεντιάσαμε στη γωνιά του δρόμου,
Κουβεντιάσαμε κι' όχι πάντα ψιθυριστά,
Ζώντας και ψευτοζώντας.
Είδαμε γέννες, γάμους και θανάτους,
Είχαμε σκάνδαλα λογίς λογίς,
Είχαμε φόρους που μας βασανίζαν
Είχαμε γέλια και κουτσομπολιά,
Εξαφανίστηκαν πολλές κοπέλες
Ανεξήγητα και κάποιες δεν είτανε γι' αυτά
Ολοι μας είχαμε τους προσωπικούς μας τρόμους,
Τους ιδιαίτερους ίσκιους μας τους μυστικούς μας φόβους.
Μα τώρα ένας μεγάλος φόβος έπεσε απάνω μας, φόβος όχι του ενός μα των πολλών.
......................................................

* Χορικό από το «Φονικό στην εκκλησιά» του Θ.Σ. 'Ελιοτ σε μετάφραση Γ. Σεφέρη, Ικαρος 1965.

απο το Β. Καραγιάννη