Αποκαλύπτει τους στόχους της ιδεολογικής επίθεσης που έχει εξαπολύσει η συντηρητική δεξιά σ' όλο τον κόσμο για να επιβάλει τη νέα ληστρική λιτότητα σε βάρος των λαών. Με την απειλή της παύσης χρηματοδότησης των ελλειμμάτων, εκβιάζει τη λήψη μέτρων που οδηγούν στο βάθεμα της οικονομικής ύφεσης και στην εσαεί ομηρία των χρεωμένων κρατών. Αλήθεια μπορούν να μας πουν οι εμπνευστές της νέας παγκόσμιας λιτότητας, ποιο είναι το όριο (ποσοστό επί του ΑΕΠ) σύμφωνα με το οποίο μια χώρα θεωρείται χρεωκοπημένη; Και ποιοι είναι αυτοί που τα ορίζουν αυτά τα όρια; Μήπως είναι οι διεθνείς οίκοι οικονομικής αξιολόγησης, όπως η Goldman Sachs, που μας επιβάλει τους ανθρώπους της, άλλοτε ως πρωθυπουργούς (Λουκάς Παπαδήμος στην Ελλάδα, Μάριο Μόντι στην Ιταλία) και άλλοτε ως προέδρους σε οργανισμούς (Μάριο Ντράγκι στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα) κλπ ; (δέστε εδώ).
Η αποδόμηση του ευρώ ξεκίνησε εδώ και καιρό. Σύμφωνα με δημοσίευμα της Telegrafh στις 11/2/2009 το σχέδιο της χρεωκοπίας των χωρών της ευρωζώνης στήθηκε προσεκτικά. Παρά τον υψηλό κίνδυνο που παρουσίαζαν τότε κάποιες οικονομίες της Ε.Ε., οι «επενδυτές» επιδείκνυαν όλο και μεγαλύτερο ενδιαφέρον να χορηγούν δάνεια σε χώρες όπως η Ελλάδα , η Ιταλία κλπ, αντί της Γερμανίας. Ο στόχος προφανής. Να επισπεύσουν τους χρόνους κατάρρευσης αυτών των οικονομιών, ώστε στη συνέχεια να επιβάλλουν τους νέους όρους τους. Από τότε ακόμη ήταν εμφανής σ' αρκετούς, ότι η διαδικασία αυτή οδηγεί σε ένα φαύλο κύκλο, με άμεση απειλή να πληγεί ανεπανόρθωτα τόσο το ευρώ όσο και την ΕΕ, συνολικά. Ήδη ολοένα και πληθαίνουν, αυτοί που μιλούν για έξοδο της χώρας μας από το Ευρώ. Πρόσφατα ο καθηγητής του Χάρβαρντ Μάρτιν Φέλντσταϊν μιλάει για την πιθανή έξοδο της Ελλάδας από το Ευρώ μέσα σ' ένα χρόνο από τώρα. Επιπρόσθετα σύμφωνα και με δημοσιεύματα τόσο του ξένου, όσο και του ελληνικού τύπου, φέρουν τη Γερμανία και τη Γαλλία να επεξεργάζονται σχέδια διάλυσης της παρούσας ευρωζώνης και ανασύνθεσης της σε μια πιο σκληρή βάση . Αφού λοιπόν, και σύμφωνα με την έκθεση του STRATFOR που αναφέρεται στην υποσημείωση (4), οι γερμανοί επέβαλαν το ευρώ ως το προνομιακό συναλλακτικό μέσο στην Ευρώπη για την προώθηση των εξαγωγών τους, τώρα προσπαθούν τα απόβλητα και τις συνέπειες ( παράδειγμα τα αυξημένα ελλείμματα, τα χρέη κλπ) να τα φορτώσουν στις πλάτες των χωρών που το χρέος τους έχει καταστεί πλέον μη διαχειρίσιμο με τις υπάρχουσες πολιτικές.
Με ένα συστηματικό και συντεταγμένο τρόπο καλλιεργείται η ψύχωση στους λαούς, ότι η ευμάρεια μιας χώρας, ιδιαίτερα σ' αυτές του ευρωπαϊκού νότου, εξαρτάται ή είναι άμεσα συνδεμένη με το ευρώ. Η οποιαδήποτε δε απομάκρυνση του απ' αυτό, τονίζουν κινδυνολογώντας, θα σημάνει την οπισθοδρόμηση της χώρας στο ολοκληρωτικό(!) σκότος του παρελθόντος... Εμφανίζουν δηλαδή ως πανάκεια για τον εξευρωπαϊσμό μας την ταύτιση μας με το ευρώ, αποσιωπώντας ότι κάτι τέτοιο δεν το χρειάστηκαν μέχρι τώρα ούτε οι Βρετανοί, ούτε οι Σουηδοί κλπ.
Τελικά φορτώθηκε η χώρα μας μ' ένα συναλλακτικό μέσο(το ευρώ), το οποίο όχι μόνο δεν το ελέγχει, αλλά και μας το έχουν αναγάγει ως ύψιστο αγαθό(!!!), ενώ πρόκειται απλά για ένα μέσο, για ένα απλό εργαλείο. Τώρα κατά πόσο αυτό το εργαλείο είναι χρήσιμο στη παρούσα φάση που διανύει η χώρα μας ή κατά πόσο αυτό μπορεί να μας βοηθήσει να ξεπεράσουμε τα προβλήματα μας, είναι ένα θέμα που δεν μπορεί να αντιμετωπισθεί με ψυχωτικά σύνδρομα, που επιμελημένα προσπαθεί να επιβάλει το σημερινό πολιτικό σύστημα, ούτε και με επιπόλαιους και ατεκμηρίωτους αφορισμούς.
Η σημερινή κατάσταση στη χώρα και οι χειρισμοί που γίνονται για την αντιμετώπιση της κρίσης μπορεί να παρομοιασθεί, με τη προσπάθεια που καταβάλει ένας χρεωκοπημένος αυτοκινητιστής για να επιζήσει μέσα στην παρούσα κρίση: Είναι δηλαδή σα να θέλει να οργώσει τον κήπο του σπιτιού του, κουμπώνοντας στον τράκτορα της εγκαταλελειμμένης νταλίκας του, τα άροτρα που του είχαν απομείνει από τότε που πούλησε το τρακτέρ του πατέρα του, για να αγοράσει το φορτηγό...
Το σημερινό πολιτικό σύστημα μπροστά στην ολοφάνερη ενοχή του για τη σημερινή κατάσταση της χώρας, επιμένει πεισματικά να επιλύσει το πρόβλημα ακολουθώντας πολιτικές που διευρύνουν και βαθαίνουν ακόμη περισσότερο την κρίση. Θεωρεί ότι μεταθέτοντας στο απώτερο μέλλον τις ενδεδειγμένες λύσεις, κερδίζουν πολιτικό χρόνο, ώστε να ξεχαστούν ή να αλλοιωθούν οι ευθύνες του. Αρχικά αυτό επιχειρήθηκε, όπως πολύ εύστοχα επισημαίνει ο καθηγητής Νίκος Κοτζιάς, να γίνει με «πολιτικούς» που παρίσταναν τους λογιστές να επινοούν λύσεις σ' ένα οικονομικό πρόβλημα που η βάση του ήταν καθαρά πολιτική, χωρίς να διαθέτουν παράλληλα και τα κατάλληλα εργαλεία (π.χ. εθνικό νόμισμα κλπ). Τώρα που κρίση μεγάλωσε ακόμη περισσότερο. Τώρα που η μια αναθεώρηση του «σταθεροποιητικού προγράμματος», ακολουθεί την άλλη κ.ο.κ., έβαλαν έναν τραπεζίτη(λογιστή) να κάνει τον πολιτικό, ως πρωθυπουργός.
Επιτέλους θα πρέπει να σταματήσουν κάποτε οι στρουθοκαμηλισμοί. Πρέπει να σταθούμε όλοι στο ύψος των περιστάσεων και να απαιτήσουμε ή να επιδιώξουμε λύσεις που θα βγάζουν τη χώρα από τον φαύλο κύκλο που έχει εμπλακεί. Τα ψυχωτικά σύνδρομα και τα ταμπού θα πρέπει άμεσα να παραμερισθούν και να δούμε με ευθύτητα το συμφέρον της χώρας και την ευημερία του λαού.

http://www.tovima.gr/opinions/article/?aid=429785
http://www.imerisia.gr/article.asp?catid=12336&subid=2&pubid=112623635)
http://www.telegraph.co.uk/finance/financialcrisis/4590512/European-banks-may-need-16.3-trillion-bail-out-EC-dcoument-warns.html
http://www.defencenet.gr/defence/index.php?option=com_content&task=view&id=27544&Itemid=139
http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=22770&subid=2&pubid=63547958

http://www.epikaira.gr/epikairo.php?id=33738&category_id=541