Ήρθε η ώρα να περάσουμε από το εθιμικό στο νομικό δίκαιο, από τον νόμο του αίματος στον νόμο της πολιτείας.
Πρέπει να εκμεταλλευτούμε το συγκριτικό μας πλεονέκτημα, αφού πρώτα το προσδιορίσουμε.
Το χρέος πρέπει να εξυπηρετηθεί από εσωτερικούς πόρους, από την παραγωγή νέου πλούτου.
Οι επενδύσεις στο πετρέλαιο (Μπουργκάς – Αλεξανδρούπολη) και το φυσικό αέριο στη βόρεια Ελλάδα θα δώσουν ώθηση στην απασχόληση σε όλη την περιοχή.
Στην Ελλάδα υπάρχει ανάγκη για μια διοικητική επανάσταση!!!
Το παράδειγμα της καμένης λυχνίας του αξονικού τομογράφου στην περίπτωση του υπουργού εργασίας (Λοβέρδου) είναι πρόδηλο της ανάγκης διοικητικής προσέγγισης στα πράγματα. Δεν είναι δουλειά των γιατρών να ασχολούνται με τις καμένες λυχνίες. Είναι δουλειά της διοίκησης, του logistics…
Αν εμείς δεν επιτρέπουμε με τη στάση μας στον οποιονδήποτε άρχοντα να κινηθεί ρουσφετολογικά, τότε και αυτός θα προσαρμοστεί σε έναν διαφορετικό τύπο του πολιτεύεσθαι.
Άλλοτε με τη συνενοχή μας (αν σε εμάς επιτρέπεται να κλέβουμε 10, τότε, αναλογικά, ο άρχων δικαιούται να κλέβει 100), και άλλοτε με τον επαρχιώτικο τοπικισμό μας (γιατί το νοσοκομείο να μη χτιστεί στην Κοζάνη και να χτιστεί στην Πτολεμαΐδα;).
120 με 130 κρατικά νοσοκομεία είναι πάρα πολλά.
Τώρα που ο κόσμος θα επιστρέφει σε ένα ξεχαρβαλωμένο ΕΣΥ, τι θα κάνουμε;
Η γενιά του 50 και του 60 προκειμένου να εξασφαλίσει αυτά που η ίδια στερήθηκε, οδήγησε τα παιδιά της στη λογική της ήσσονος προσπάθειας, του βολέματος και της εύκολης λύσης.
Όσοι αγωνιούν οφείλουν να λάβουν μέρος στη συλλογική προσπάθεια να μην συνθηκολογήσουν με την ιδέα του «ολέθρου».
Το διαχρονικό «έγκλημα» διαπράχθηκε με τις πράξεις ορισμένων εξ ημών, τις παραλείψεις άλλων εξ ημών και με την ανοχή-αποδοχή ημών των πολλών.
Το πρόβλημα δεν είναι ότι καταναλώνουμε πολλά, αλλά ότι παράγουμε λιγότερα.
…γιατί πιστεύετε ότι είστε μέσα στο ΣΥΣΤΗΜΑ και άνθρωποι που αισθάνονται κομμάτι του συστήματος δεν κάνουν επαναστάσεις.
Η πραγματική καταστροφή έρχεται όταν ο κόσμος αισθάνεται αποκλεισμένος από το σύστημα, νιώθει αδικία και δεν έχει καμία ελπίδα. Τότε είναι έτοιμος για όλα… και εργοστάσια καίει…
Πρέπει να σχεδιάσουμε το μέλλον μας με την παραδοχή πως πιθανότατα θα περάσουμε σε έναν μακρύ κύκλο στασιμότητας ή αρνητικής αναπτυξιακής δυναμικής (απο-ανάπτυξη). Αυτό σημαίνει ανατροπή μιας ολόκληρης νοοτροπίας.
Ο εκρηκτικός συνδυασμός των δικών μας και των παγκόσμιων προβλημάτων (κλιματική αλλαγή, ενεργειακή κρίση, αποσταθεροποιητικές διεθνείς χρηματοοικονομικές αγορές), η μεγάλη διάρκεια που απαιτούν οι διαρθρωτικές αλλαγές και οι κοινωνικές αντιδράσεις που συνοδεύουν τέτοιες ανατροπές, δημιουργούν ένα νέο τοπίο πολιτικής.
Η απο-ανάπτυξη, σε συνδυασμό με διαρθρωτικές τομές, κάνει τα προβλήματα του πολιτικού μάνατζμεντ εξαιρετικά πολύπλοκα, ενώ απαιτεί τολμηρές πολιτικές και ένα κοινωνικό περιβάλλον που θα κατανοεί τα ζητήματα και θα διεκδικεί ενεργητικό ρόλο
Οι δικές μας επιλογές και αντιλήψεις θα καθορίσουν τι τομές θα κάνουμε, πώς θα χρησιμοποιήσουμε τους όποιους πόρους μας και αν το μέλλον μας θα είναι ευοίωνο.
Είμαστε σε θέση να εγκαταλείψουμε στερεότυπα, ιδεοληψίες, ψευδολογία, ψευδαισθήσεις, θεατρινισμούς και να εργαστούμε με αυτοπεποίθηση και με εμπιστοσύνη στις δυνάμεις μας, με στόχους και αποφασιστικότητα;
Μπορούμε να ανα-ιεραρχήσουμε πολιτικές, αναπτυξιακές μεταρρυθμίσεις και να προχωρήσουμε με πρακτικές που θα μας βγάλουν από το τέλμα;
Στην ιστορία μας ζήσαμε φάσεις με άλματα. Ατυχώς, στη φάση αυτή έχουμε πάλι κάνει άλμα, αλλά δεν καταλάβαμε την κατεύθυνση. Το επόμενο άλμα δεν μπορεί παρά να είναι μια ευκαιρία.
Οι ελληνικές τράπεζες κατέχουν περί τα 45 δις σε ομόλογα του ελληνικού δημοσίου (περίπου το 60%).
Κάποιοι πιστεύουν πως οι μολότοφ είναι μέσο πολιτικής διαμαρτυρίας ακόμα και στις κοινοβουλευτικές δημοκρατίες.
Το όνειρο της αναγέννησης του έθνους δεν πρόκειται να πραγματοποιηθεί χωρίς τη συντριβή του συστήματος διαμεσολάβησης που κτίστηκε από το 1974 και μετά. Και αυτός είναι ένας όρος απαραίτητος για την παραγωγή πλεονασμάτων, δηλαδή για την αναπαραγωγή της ύπαρξής μας.
Απαραίτητος ο έλεγχος πρακτικών κερδοσκοπίας από μικρά και μεγάλα συμφέροντα, ιδιαίτερα σε είδη πρώτης ανάγκης. Ανάγκη συμπίεσης των αξιών των ακινήτων και της κερδοσκοπίας στη γη, ως μέτρο μείωσης του κόστους ζωής αλλά και του κόστους λειτουργίας των επιχειρήσεων.
Δημιουργία-ανάπτυξη δικτύων Κοινωνικής Οικονομίας, όπως η απευθείας τοπική δικτύωση παραγωγών-καταναλωτών, τοπικά δίκτυα εξωχρηματικών ανταλλαγών που θα λειτουργούν και ως συμπληρωματική δυνατότητα στήριξης και συμμετοχής για τους χαμένους της κρίσης.
«Δεν φταίω όμως εγώ που το τμήμα μου έχει 23 άτομα, αντί για τα τρία άτομα που βγάζουν τελικά τη δουλειά και ενδιαφέρονται». Δεν είμαστε όλοι ίδιοι.
Η Ευρώπη είναι η τελευταία ουτοπία για την οποία πρέπει να παλέψουμε!
Πολτός ιδιοτελών επιθυμιών είναι η χώρα μας…