δημιουργικά την σαφώς μεγάλη ευκαιρία που τους προσφέρεται. Είναι όμως έτσι;
Πρόσφατα παρακολούθησα μια ημερίδα παρουσίασης δυο νέων δράσεων που αφορούν υφιστάμενες επιχειρήσεις αλλά και νεοσύστατες. Και οι δυο δράσεις προάγουν την υποστήριξη της ανεργίας καθώς προσπαθούν να δημιουργήσουν νέες θέσεις εργασίας και παράλληλα δίνουν κίνητρο στις επιχειρήσεις να διατηρήσουν τις υπάρχουσες. Το ερώτημα μου λοιπόν επικεντρώθηκε στον τρόπο σύνταξης των δράσεων αυτών και κυρίως στην στόχευση τους. Επειδή άκουσα λέξεις κλειδιά όπως "κρίση", "οικονομική πτώση", "πληγείσες επιχειρήσεις" αλλά και όρους όπως εξωστρέφεια, βιωσιμότητα και καινοτομία έθεσα το εξής ερώτημα που είμαι σίγουρος ότι δεν έγινε αντιληπτό.

"Η δράση που απευθύνεται σε υφιστάμενες επιχειρήσεις προϋποθέτει φορολογική και ασφαλιστική ενημερότητα προκειμένου να γίνει η αποπληρωμή της επιδότησης. Πολλές νέες επιχειρήσεις όμως με έντονο εξωστρεφή χαρακτήρα και βιώσιμο σχεδιασμό ανάπτυξης αδυνατούν λόγω συγκυριών να τακτοποιήσουν τις υποχρεώσεις τους αυτές. Γιατί λοιπόν να μην υπάρχει ένας μηχανισμός ελέγχου και αξιολόγησης τέτοιων επιχειρήσεων ώστε να τους δοθεί η ευκαιρία να ξεπεράσουν τα βιοποριστικά τους ζητήματα και παράλληλα να προχωρήσουν με βοήθεια από την πολιτεία στην υλοποίηση των σχεδίων τους."

Δυστυχώς η απάντηση που πήρα ήταν το ίδιο γραφειοκρατική όπως όλα τα άλλα που φρενάρουν την ελληνική ανάπτυξη. Πολλά παράπονα ακούστηκαν και από άλλους ενδιαφερόμενους που αφορούσαν την λογική δομή και σχεδίαση των δυο δράσεων. Σε κάποιο πηγαδάκι που έγινε μετά την ημερίδα ακούστηκαν και απόψεις όπως "ε τι να κάνουμε, να μην βγάλουμε κανένα πρόγραμμα;"

Μια γρήγορη και επιπόλαιη απάντηση θα ήταν "ΝΑΙ, μην βγάζετε κανένα πρόγραμμα" ή "Μην βγάζετε προγράμματα που μπορούν να παρασύρουν υποψήφιους επιχειρηματίες σε εσφαλμένες επενδύσεις." Ή "μην βγάζετε προγράμματα που δεν μπορείτε να ελέγξετε την ορθότητα υλοποίησής τους". Αυτό όμως είναι σαφώς αδύνατο, ειδικά σε έναν ελληνικό μηχανισμό που προσπαθεί να αποβάλει τα ελαττωματικά του συστατικά για να ξαναρχίσει την λειτουργία του.

Πιστεύω πως η εξωστρέφεια και η ανάπτυξη οποιουδήποτε συνόλου δεν μπορεί να έρθει από παροδικές εκμεταλλεύσεις τέτοιων προγραμμάτων ειδικότερα όταν πέφτουν στα χέρια κερδοσκοπικών μηχανισμών. Η απόγνωση των υφιστάμενων και νεοσύστατων επιχειρήσεων μπορεί πολλές φορές να τις κάνει να υποκύψουν και να παρασυρθούν από το δελεαστικό δόλωμα των επιδοτούμενων προγραμμάτων που πολλές φορές μπορεί να βλάψει παρά να βοηθήσει μια επιχείρηση σε βάθος χρόνου, σε συνδυασμό με τους όρους που θέτει.

Χρειάζεται λοιπόν προσοχή και σωστή μελέτη από κάθε ενδιαφερόμενο πριν παρθεί η απόφαση υποβολής και ένταξης σε ένα επιδοτούμενο πρόγραμμα. Κάθε επιχείρηση που σέβεται και οραματίζεται την μελλοντική της διαδρομή υποχρεούται να προσέξει και να εξετάσει κάθε πτυχή, κάθε όρο και κάθε υποχρέωση που καλείται να τηρήσει προκειμένου να επιδοτηθεί. Μην προχωράμε σε επιπόλαιες επιλογές που στοχεύουν στην απλή εκμετάλλευση των προγραμμάτων προκειμένου να "ανασάνουμε" προσωρινά, ανοίγοντας όμως μελλοντικά μέτωπα αδιεξόδων που σύντομα θα συναντήσουμε.

Από την άλλη μεριά, οι μηχανισμοί που συμμετέχουν στην διαβούλευση και σύνταξη αυτών των προτάσεων, ας εξετάσουν και ας προτείνουν δράσεις, που στόχο θα έχουν την πραγματική στήριξη και υποστήριξη των επιχειρήσεων, των επιχειρηματιών και των εργαζομένων.

Εν κατακλείδι, τα επιδοτούμενα προγράμματα δεν είναι για όλους. Δώστε τριπλή προσοχή πριν αποφασίσετε να τα εκμεταλλευτείτε και αναζητήστε την τεκμηριωμένη συμβουλή ειδικών και όχι αερολογίες και ουτοπικές υποσχέσεις.