όλες τις αερολογίες που λένε τα τελευταία 20 χρόνια όλοι οι υπουργοί».

Δεν μπορούν πια να τις πουν στην κοινωνία και τις λένε μεταξύ τους. Αντίστοιχες είναι οι εικόνες που έρχονται από τα υπόλοιπα «μέτωπα». Υποχωρητικός με τον Βορίδη και τον Παπουτσή, ανεκτικός με τον Πάγκαλο και τον Αβραμόπουλο.
Δεν ξέρω ίσως και να ζητάμε πολλά από έναν άνθρωπο που δεν είχε βρεθεί ποτέ ανάμεσα σε τόσους πολιτικούς αλλά η εποχή δεν δικαιολογεί την άμυνα. Απαιτεί επίθεση.
Χθες περπατούσα στην Πανεπιστημίου. Κάτι ξεμπρατσωμένοι τύποι μοίραζαν δόσεις στους κατάδικους της πρέζας στα Προπύλαια. Η μαφία των ναρκωτικών έχει αφήσει προ πολλού την Αχαρνών και την Πατησίων και οδεύει προς το Σύνταγμα. Απέναντι τους, στην Κοραή κάτι ψοφοδεείς δημοτικοί υπάλληλοι έδιναν κλήσεις στα παπάκια που ήταν παρκαρισμένα παράνομα. Και ποιο δίπλα ένα περιπολικό και δύο αστυνομικοί φρουρούσαν την είσοδο μιας τράπεζας αδιαφορώντας για τα εγκλήματα στο απέναντι πεζοδρόμιο.

Στα ενδότερα ο πρύτανης και οι συγκλητικοί φαντάζομαι θα απολάμβαναν το καφεδάκι τους. Το ξέρω, ίσως να μην είναι το σοβαρότερο που συνέβη χθες στην χώρα, είναι όμως ενδεικτικό της εγκατάλειψής της. Και χαρακτηριστικό του νεοελληνικού μας πολιτισμού. Κάποιοι εγκληματούν, ο νόμος πιάνει μόνο «μαρίδες», οι «αρχές» σφυρίζουν αδιάφορα και οι ρήτορες περί άλλων τυρβάζουν.

Ο Παπαδήμος άμα τη εμφανίσει του απέσπασε τις θετικές γνώμες του 80% των πολιτών. Μετά από σαράντα μέρες το ποσοστό του έχει «πέσει» στο 60. Δεν είναι λίγο, έχασε όμως την δυναμική του. Ενδεικτική είναι και η δημοσκόπηση που ξεκίνησε χθες στο protagon.gr. Το 56% των χιλιάδων αναγνωστών μας θέλει περισσότερο Παπαδήμο για το 2012. Και ταυτόχρονα θέλει λιγότερο Παπανδρέου, λιγότερο Σαμαρά, λιγότερο Καρατζαφέρη. Αυτή είναι η κατάσταση και στην κοινωνία. «Υψηλά ποσοστά για την Νέα Δημοκρατία» διαφήμιζε την Κυριακή ένα «μέσο» που κάποτε έπινε νερό στο όνομα του Παπανδρέου. Και ποια ήταν τα υψηλά ποσοστά; Το 20% του κόσμου που θα ψήφιζε στις εκλογές Σαμαρά. Ο Παπαδήμος λοιπόν πρέπει να τολμήσει. Πρέπει να «σκοτώσει» τους αρχηγούς πριν τον «σκοτώσουν» εκείνοι. Πρέπει να συγκρουστεί και εν ανάγκη να αποπέμψει αυτούς που τον σαμποτάρουν ή που κοιμούνται στις καρέκλες τους.

Δεν είμαι σίγουρος ότι ξέρει, δεν είμαι σίγουρος ότι θέλει. Και ακόμη χειρότερο δεν είμαι σίγουρος ότι μπορεί να κυβερνήσει αυτή την γαλέρα. Θέλω όμως να το ζήσω. Είναι το μόνο μη αναμενόμενο σενάριο που δείχνει να έχει κάποιο ενδιαφέρον.