των δυσαρεστημένων του ΠΑΣΟΚ. Προτίμησε να εκχωρήσει την ευκαιρία στον ΛΑΟΣ για να διαμαρτύρεται ύστερα ότι συγκυβερνά η Ακροδεξιά. Λέει ότι δεν υπάρχει προγραμματική σύγκλιση, αλλά μάλλον προσχηματικά αφού δεν δοκίμασε ποτέ να θέσει αυτή τους όρους συμμετοχής της για να δει αν γίνονται δεκτοί. Ακόμη κι όταν οι προτάσεις των δανειστών ήταν ευνοϊκότερες από τις δικές της (π.χ. για το ύψος των δανείων, την περίοδο χάριτος ή τον χρόνο αποπληρωμής), πάλι έβρισκε τρόπους να υπεκφεύγει.
Αντίθετα με τα άλλα κόμματα της Αριστεράς, η ΔΑ δέχεται πως είναι προς το συμφέρον της χώρας να μείνουμε στο ευρώ, να πάρουμε τις δόσεις και τα δάνεια. Αλλά δεν θέλει να κάνει τίποτε γι' αυτό. Περιμένει να βγάλουν οι άλλοι (οι κακοί) το φίδι από την τρύπα για να μη λερώσει αυτή τα χέρια της και να μπορεί αμέτοχη να κάνει κριτική. Αρκείται σε διαπιστώσεις και περιγραφές για να μη δυσαρεστήσει κανέναν και κατά τα άλλα υποστηρίζει, στρογγυλεμένα πάντοτε, κάθε κατεστημένη συντεχνία με ισχύ. Μιλά, πλειοδοτώντας, για μεταρρυθμίσεις αλλά δεν ψηφίζει καμιά. Δεν θέλει να δει ότι η σύμπραξη ακόμη κι ενός μικρού κόμματος της υπεύθυνης Αριστεράς για τη σωτηρία της χώρας, είτε από θέσεις ευθύνης με αξιόπιστα πρόσωπα είτε και απλώς ως στάση στην κοινωνία, αλλάζει το κλίμα και βελτιώνει τις προοπτικές εξόδου από την κρίση. Ενδιαφέρεται, πρωτίστως, για το κομματικό συμφέρον και παρακάμπτει το δημόσιο ευελπιστώντας, ωστόσο, ότι αυτοί που κατακρίνει θα κάνουν το καθήκον τους τόσο για να σωθούμε όσο και για να φθαρούν και να συλλέξει αυτή τα αποτελέσματα της φθοράς τους. Μ' ένα σμπάρο δυο τρυγόνια.
για να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο πατήστε εδώ
η Βάσω Κιντή ειναι αναπληρώτρια καθηγήτρια του πανεπιστημιου Αθηνών*