Μάθαμε, λοιπόν, πως ο Μιχαλάκης ο πολιτευόμενος και η κυρα Γερασιμίνα – του Γεράσιμου η γυναίκα που στο δικό μου μαχαλά την αποκαλούμε πάντα με το όνομα του αντρός της - εξέχοντα μέλη της κυβέρνησης που διαχείριστηκε τις μνημονιακές μας τύχες τα τελευταία δύο χρόνια και οσονούπω διεκδικητές του θρόνου μιας αυτοκρατορίας υπο κατάρρευση , δεν μπήκαν, καν, στον κόπο να μελετήσουν το Μνημόνιο πριν το υπογράψουν.

Εν ολίγοις και χωρίς πολλές περικοκλάδες θεωρίας, οι άνθρωποι αυτοί ομολόγησαν πως πήγαν στη σημαντικότερη δίκη της μεταπολεμικής μας ιστορίας, στην οποία συναθροίστηκαν όλοι οι αγιογδύτες και οι τοκογλύφοι του σύμπαντος για να μας προσάψουν ελληνική αφερεγγυότητα και οθωμανικό μπαταχτσιλίκι και να μας πετάξουν στου ανασκολοπισμού τις τύχες, χωρίς να έχουν ρίξει ούτε μια ματιά στη δικογραφία. Χωρίς να γνωρίζουν, οι αθεόφοβοι, τι μας προσάπτουν οι κατήγοροί μας και τι ακριβώς θέλουν από εμάς. Δικαστήκαμε, ουσιαστικά, ερήμην και οι ξεδιάντροποι δίχως τσίπα ομολογούν τώρα το αδιάντροπο της παρουσίας τους. Τέτοιοι ήταν μια ζωή. Σίγουρα δεν θα αλλάξουν τώρα.

Δεν ήξεραν, λοιπόν. Δεν κατάλαβαν και μήτε ρώτησαν κανέναν. Και άντε. Το ότι δεν ήξεραν το καταλαβαίνω. Θυρωροί του Αντρέα ήτανε οι περισσότεροι από δαύτους, ρόλος πρωταγωνιστικός τους δόθηκε στο μοίρασμα της κομματικής αλληλογραφίας και των non paper του αρχηγού και των λοιπών συμμετεχόντων στον καφέ με την Ελένη και το κατά κεφαλήν πνευματικό τους επίπεδο το κλαίει ο αγαπητός Χαράλαμπος, εδώ και χρόνια τώρα. Δεν μπορείς να απαιτείς γνώση, τέτοιου μεγέθους ζητημάτων, από εντεταλμένους θυρωρούς του αυτού βεληνεκούς.

Το ότι δεν κατάλαβαν, πάλι, ας το καταπιώ και αυτό. Από ανθρώπους, που δεν αντιλαμβάνονται πως η υπογραφή του Μνημονίου αποτελεί αυτόματα την παραδοχή της προσωπικής τους πτώχευσης και δεν υποβάλλουν μαζικά τις παραιτήσεις τους προκειμένου ο ελληνικός λαός να αναδείξει μια νέα Συντακτική Εθνοσυνέλευση , δεν αξιώνεις φυσικά την οποιαδήποτε επαφή με την πεζή πραγματικότητα. Αυτή έχει χαθεί από καιρό. Το ότι δε ρώτησαν, τέλος, και αυτό τους το συγχωρώ. Πάρτον ένα και χτύπα τον άλλον είναι το Κοινοβούλιο αυτό. Ποιόν να ρωτήσεις και ποιόν να εμπιστευτείς; Εκεί χάνει η μάνα το παιδί και το ξαναβρίσκει λίγο μετά αρχηγό κόμματος και Έλληνα Πρωθυπουργό! Αλλά το ότι δεν μπήκαν καν στον κόπο να το διαβάσουνε, ε όχι ρε. Αυτό πάει πολύ. Εκτός από μέτριοι και επικίνδυνοι είναι και τεμπέληδες. Και την μεσημεριανή τους σιέστα, ενώ γύρω τους ο κόσμος συγκλονίζεται, εγώ, το ακροτελεύτιο άρθρο του Συντάγματος, δεν πρόκειται να την καταπιώ αμαχητί!

Ο ένας δεν έχει καμία υποχρέωση να διαβάζει πολυσέλιδα Μνημόνια επειδή επιτελεί μεγάλο έργο στο υπουργείο του. Η άλλη έχει κάθε δικαίωμα να φαντασιώνεται υψηλά οφίκια και δάφνινα στεφάνια επειδή κάποιοι την έπεισαν πως γεννήθηκε στα ορυχεία και πως όλες τις διορισμένες θέσεις της ζωής της τις κατέλαβε με το σπαθί της. Ο παράλλος, πάλι, κομίζει επιχείρημα ηγεσίας αρνούμενος να βάλει τα ταλέντα του στον τόκο – λες και υπάρχει τράπεζα που να του προσφέρει δελεαστικό επιτόκιο για τα χαρίσματά του- ενώ το πρώην πρωτοπαλίκαρό του απειλεί με μακελειό μια ήδη μακελεμένη χώρα επειδή η ανεξάρτητη Δικαιοσύνη ψελίζει πως προτίθεται να πράξει τα δέοντα. Και το άθροισμα όλων αυτών ψηφίζει οριζόντιες περικοπές συντάξεων και μισθών για να χαροποιήσει τους αυστηρούς τροικανούς και την αμέσως επόμενη στιγμή ορθώνει το κάθετο της παρουσίας του για να υπερασπιστεί το ωράριο των φαρμακείων και το κλειστοφοβικό του δικολαβικού επαγγέλματος προκειμένου να μην στενοχωρήσει τα όσα ψηφαλάκια του έχουν απομείνει.

Άγαμοι Θύται, το αγαπημένο μου συγκρότημα εξ απαλών ονύχων. Για το δικό τους έχω μια υποψία αλλά θα την κρατήσω στα ιδιωτικά μου τα κιτάπια.
Γι'αυτό σου λέω Μιχαλάκη. Φράγκο δεν πρόκειται να πάρεις φέτος. Πρώτον, γιατί έχω και εγώ άλλες υποχρεώσεις, σημαντικότερες από το να ασχολούμαι κάθε πρώτη του μηνός για το πώς θα πάρουν το μισθό τους τα ρουσφέτια και οι εξυπηρετήσεις σας και δεύτερον, γιατί δε σε θεωρώ ικανό να διαχειρίζεσαι -εσύ και οι όμοιοί σου- τα λεφτά μου. Ένα εκατομμύριο πολίτες- καταχρηστικά χρησιμοποιείται εδώ η λέξη- εξέλεξαν πρίν από χρόνια στην ηγεσία του ΠΑΣΟΚ το Γιώργο. Ποιος μου εγγυάται εμένα πως δεν θα βρεθούν άλλοι τόσοι για να χαιδολογήσουν το ψώνιο και την ματαιοδοξία του κάθε Γιώργου που θα μας προκύψει στην επόμενη εκλογική διαδικασία;

Ίσως, τελικά εδώ να βρίσκεται και το όλο μυστικό της επίλυσης του ελληνικού ζητήματος. Οι πολίτες, δηλαδή, να αναγκαστούν να ψάξουν την ποιότητα και να καταφύγουν στα απάνεμα λιμάνια της αξίας, όχι λόγω κάποιας μεταλλαγής της αισθητικής τους και του τρόπου με τον οποίον προσεγγίζουν την πολιτική διαδικασία, αλλά λόγω του φόβου τους μη χάσουν τα αγαπημένα τους λεφτάκια. Αυτός ο φόβος μπορεί μονάχα να μας σώσει από τη σημερινή την τραγωδία.
«Δι ελέου και φόβου περαίνουσα» η αρχαιοελληνική τραγωδία καταλήγει στην κάθαρση και στην απαλλαγή της ψυχής του θεατή από το βλαβερό συναίσθημα. Δια του φόβου μονάχα της απώλειας των μετρητών και του εξοχικού στη Βουρβουρού η νεολληνική τραγωδία έχει μια μικρή ελπίδα να οδηγήθει στη δική της, πολιτική κάθαρση. Ίσως στην οικονομική θεωρία της δημοκρατίας του Downs να βρίσκεται η λύση μας. Ίσως πάλι όχι. Οψόμεθα εις Φιλίππους.