Η Κοινωνία των Εθνών (Κ.τ.Ε.) μετά τον Α΄ παγκόσμιο, εφάρμοσε διαφορετικές αρχές δικαίου για την εισβολή του Μουσολίνι στην Κέρκυρα 1923 (με αφορμή την οριοθέτηση των Ελληνοαλβανικών συνόρων και το θάνατο 4 Ιταλών στρατιωτικών) υποχρεώνοντάς μας σε αποζημίωση 50 εκ. λιρών για την αποχώρηση των Ιταλικών στρατευμάτων από το νησί. Αντίθετα το 1925 όταν μετά από συνοριακές εχθροπραξίες εισέβαλαν τα Ελληνικά στρατεύματα στα Βουλγάρικα σύνορα, μας υποχρέωσαν σε απόσυρση των στρατευμάτων και αποζημίωση των Βουλγάρων. Επιπλέον ακόμα μας χρωστούν επανορθώσεις ......

Στη Διεθνή Διάσκεψη Ειρήνης (Δ.Δ.Ε.) στο Παρίσι μετά τον Β΄ παγκόσμιο το 1946 η Ελληνική πλευρά έθεσε: - Ελληνοβουλγαρικά σύνορα, σε αντίθεση με τις Ελληνικές θέσεις, αποφασίσθηκε να παραμείνουν όπως πριν το 1941.
- Ελληνοαλβανικά σύνορα. Οι 4 Υπ. Εξωτερικών (ΗΠΑ-Μ. ΒΡΕΤΑΝΙΑ-Σ. ΕΝΩΣΗ-ΓΑΛΛΙΑ) αποφάσισαν να λυθεί μετά το Αυστριακό, που χαρακτηρίσθηκε ουδέτερη χώρα το 1955 και το Γερμανικό ζήτημα που επιλύθηκε με την ενοποίηση των δυο Γερμανιών το 1990 δηλ. σύμφωνα με την απόφαση είμαστε σε αναμονή επίλυσης ....
-Η ένταξη της Δωδεκανήσου στην Ελλάδα που ομόφωνα αποφασίσθηκε
– Πολεμικές αποζημιώσεις από Ιταλία, Βουλγαρία και Γερμανία. Οι δυο πρώτες αποζημίωσαν την Ελλάδα, όπως οι οφειλές προσδιορίσθηκαν από τη Δ.Δ.Ε. ενώ η Γερμανία μας έδωσε ως επίσημη αποζημίωση για θύματα φυλετικών, θρησκευτικών & ιδεολογικών διώξεων το 1960 μόνον 116 εκ μάρκα, ενώ αποζημίωσε όλες τις άλλες χώρες.

Πέραν των υπέρογκων επανορθώσεων από τον Α΄ παγκόσμιο πόλεμο, η Γερμανία κατακρατεί τις κατοχυρωμένες από τη Δ.Δ.Ε. επανορθώσεις και αποζημιώσεις του Β΄ παγκοσμίου πολέμου.
Τα εγκλήματα πολέμου που αφορούν χώρες και θύματα δεν παραγράφονται. Εξ' άλλου ποτέ οι Ελληνικές κυβερνήσεις δεν συνομολόγησαν στην ύπαρξη κρυφών ή άτυπων συμφωνιών οι οποίες ρύθμιζαν τις πολεμικές αποζημιώσεις. Ούτε όμως οι Γερμανικές απέδειξαν μυστικές συμφωνίες, παρά τα λεχθέντα του πρώην καγκελαρίου κ Σμίτ το 1991 στην επέτειο για τα 50 χρόνια στη ομώνυμη μάχη στην Κρήτη. Η Ελλάδα απαίτησε τις επανορθώσεις πολλές φορές, από το 1945 και τελευταία το 1974 το 1987 και 1995.

Οι τελεσίδικες αποφάσεις διεθνών οργάνων δεν καταργούνται ούτε ακυρώνονται (όταν μάλιστα δεν γίνεται καμία γραπτή αναφορά) από συμφωνίες ένωσης κρατών, όπως η συνθήκη προσχώρησης της Ελλάδας στην ΕΟΚ το 1979. Αντίθετα αναγνωρίζονται και αποπληρώνονται όπως τα προπολεμικά και πανάκριβα δάνειά μας προς τους μισθωτές εταίρους μας στην Ε.Ε.

Σήμερα 3-2-12 η απόφαση του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης αναγνώρισε το δικαίωμα στην Γερμανία να μην δικάζεται ως κράτος από την δικαιοσύνη άλλων κρατών, άρα δεν υποχρεούται να εκτελέσει τις αποφάσεις των Ιταλικών δικαστηρίων, καθώς και την απόφαση του Πρωτοδικείου Λιβαδειάς για τις αποζημιώσεις στις οικογένειες των 218 θυμάτων του Διστόμου. Αυτό δεν ακυρώνει ούτε μειώνει την αξία του χθεσινού αιτήματος των 28 βουλευτών (μπράβο τους) για την διεκδίκηση των Γερμανικών οφειλών

Οι οφειλές της Γερμανίας στην Ελλάδα και οι τεράστιες ζημιές και βλάβες που προξένησε στην οικονομία μας, που κλονίζεται σήμερα, με τιμητή μάλιστα την ίδια, ανέρχονται σε πολλά δις € που επαρκούν για τις σημερινές ανάγκες μας. Η εμμονή της κ Μέρκελ στον διασυρμό και την ταπείνωση της Ελλάδας, είναι γνώρισμα απώλειας ιστορικής μνήμης. Λησμόνησαν οι Γερμανοί πολιτικοί ότι το 1952 οι σύμμαχοι αποφάσισαν να τους τόκους από τις επανορθώσεις του πολέμου που απέδιδαν (έως την ενοποίησή της 1990) για να μην καταρρεύσει η χώρα τους κ.α.π.

Η αξιοπιστία των συμμάχων νικητών κρίνεται διαχρονικά και απ' όλους. Αγνόησαν τους λαούς που συμπαρατάχθηκαν στους δυο πολέμους μαζί τους, διασφαλίζοντας μόνον τα δικά τους συμφέροντα. Πολλές φορές μάλιστα, όπως για παράδειγμα η Ελλάδα, αδικήθηκε έναντι χωρών που πολέμησαν στο πλευρό του άξονα. Η ανακολουθία όμως αυτή φωλιάζει σοβαρές επιφυλάξεις στην ψυχή και το μυαλό των αδικημένων, στις καθημερινές μας δοσοληψίες και στο ενδεχόμενο να ξανασυναντηθούμε, αν και όποτε χρειαστεί. Ευτυχώς ή δυστυχώς η ιστορία επαναλαμβάνεται ........