αντί να συζητήσουμε την ουσία. Ακούσαμε, δηλαδή, τις ντρίπλες του κ. Σαμαρά, τις ενστάσεις του κ. Παπανδρέου, τα στιχάκια του κ. Καρατζαφέρη, τις κατάρες των τηλεαστέρων, αλλά δεν καταλάβαμε τι στην ευχή έχει γίνει και γιατί αυτοί οι κακοί τροϊκανοί ζητούν να περικόψουμε μισθούς στο επίπεδο της ποταπής Ισπανίας.

Είναι χαρακτηριστικό ότι η έννοια του ελλείμματος τρεχουσών συναλλαγών (-10% του ΑΕΠ στην Ελλάδα, -10% στην Πορτογαλία, +0,6% στην Ιρλανδία) είναι άγνωστη. Λογικό· αυτό που μάθαμε από τα νιάτα μας, είναι ότι το παν είναι ένα καλό αλισβερίσι· «διαπραγμάτευση» το λέμε τώρα.

Το πρόβλημα, όμως, της χώρας δεν είναι ότι η προηγούμενη κυβέρνηση δεν διαπραγματεύτηκε. Αντιθέτως: διαπραγματεύτηκε και -δυστυχώς- επιτυχώς. Πώς νομίζουν οι διάφοροι negotiation experts (φωστήρες της διαπραγματευτικής) ότι τη σκαπουλάραμε χωρίς να κάνουμε αυτά που πρέπει; Χωρίς διαπραγματεύσεις έρχονταν οι δόσεις, ενώ επιβίωναν κλειστά επαγγέλματα, προνόμια των συντεχνιών και χιλιάδες άλλες αγκυλώσεις που δεν αφήνουν την χώρα να προκόψει;

Βεβαίως, υπάρχει πάντα το ερωτηματικό της πρώτης διαπραγμάτευσης του Μνημονίου. Δυστυχώς, κανείς δεν γνωρίζει τι διημείφθη μεταξύ Μέρκελ - Σαρκοζί και Παπανδρέου στις αρχές του 2010. Ελπίζουμε ότι κάποια στιγμή θα ανοίξουν τα αρχεία και θα μάθουμε τι ζήτησαν οι μεν και τι απάντησε ο δε. Απλώς ακούμε διαφόρους με βαρύ ύφος να συμπεραίνουν ότι «δεν έγινε σωστή διαπραγμάτευση». Ομως η «σωστή διαπραγμάτευση» δεν είναι ακριβής επιστήμη. Κάποιος θα μπορούσε να επιχειρηματολογήσει ότι η Ελλάδα έπρεπε να πει στους εταίρους: «Κοιτάξτε να δείτε: κόψτε κάτι παραπάνω από τους δικούς σας εθνικούς προϋπολογισμούς, διότι ο δικός μας προϋπολογισμός χρηματοδοτεί την Εταιρεία Αργιλομάζης, η οποία είναι ζωτικής σημασίας για την ανάπτυξη του τόπου». Ή «δανειστείτε εσείς κάτι παραπάνω από τις (μπήξε-δείξε) αγορές, γιατί εμείς έχουμε κάτι υποχρεώσεις 600 εκατομμυρίων στο ασφαλιστικό της ΔΕΗ. Κι αν αγριέψει ο πρόεδρος της ΓΕΝΟΠ, ποιος μας σώζει; Α, να μην ξεχάσουμε... Βάλτε και μερικά εκατομμύρια παραπάνω, διότι εκτός από τον κ. Φωτόπουλο υπάρχει και ο κ. Λυμπερόπουλος των ταξί. Κι αν σας πιάσει αυτός στο στόμα του, δεν σας ξεπλένει ούτε ο Ρήνος...».

Ολα αυτά, πιθανώς, δεν μπήκαν στο πλαίσιο της σωστής διαπραγμάτευσης. Ή μήπως μπήκαν και γι' αυτό είμαστε στο σημερινό χάλι; Οπως και να έχει το πράγμα, κάποια στιγμή πρέπει να σοβαρευτούμε. Να κοιτάξουμε την οικονομία αντί να ασχολούμαστε με τους θεατρινισμούς των πολιτικών και των καναλιών. Καλώς ή κακώς υπάρχει ο «σιδηρούς νόμος της οικονομίας»: έσοδα-έξοδα, παραγωγή-κατανάλωση. Αυτός ο νόμος συνεχίζει να ενεργεί εις βάρος μας και δεν είναι υπό διαπραγμάτευση. Οσο, δε, εμείς διαπραγματευόμαστε «επιτυχώς» όλα τα άλλα ο νόμος αυτός μας σπρώχνει στο φούντο. Ετσι θα λέμε στα παιδιά μας: «Ναι, χρεοκοπήσαμε, αλλά κάναμε μια διαπραγμάτευση. Φο-βε-ρή!»

πηγη: ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ