Η άνεργη γυναίκα που κατείχε έτσι αλλιώς τα σκήπτρα, αλλά τώρα πλήττεται όσο ποτέ.

Η μάνα που βλέπει το κύμα της νεομετανάστευσης , δηλαδή της μετανάστευσης των νέων επιστημόνων- παιδιών της που μετά από εξαιρετικές σπουδές η χώρας τους , τους διώχνει και όχι μόνον στην Ευρώπη , αλλά και σε νεοαναπτυσσόμενες χώρες – ( Το σημαντικώτερο πρόβλημα κατά την άποψή μου της κρίσης είναι ότι η χώρα μας στερείται από τα καλύτερα μυαλά της, που αποτελούσαν το αύριο και την ελπίδα της ).

Η νέα γυναίκα που απομακρύνεται πλέον από την ιδέα του γάμου και της δημιουργίας οικογένειας, φοβούμενη ότι δεν θα μπορεί να ανταπεξέλθει στις υποχρεώσεις που δημιουργεί. Η νέα αυτή αντίληψη δεν είναι απλά κοινωνικό πρόβλημα, αλλά εθνικό ζήτημα , δεδομένης της υπογεννητικότητας στην χώρα μας.

Η νέα επιστημόνισσα που συσσώρευσε πτυχία, μεταπτυχιακά, διδακτορικά και ξένες γλώσσες και είναι αντιμέτωπη με τον μισθό των 500 Ευρώ (εάν τον βρεί).

Η πολύτεκνη που χάνει τα προνοιακά της επιδόματα.

Η ηλικιωμένη συνταξιούχος που αγωνίζεται και πάλι για να εξασφαλίσει την επιβίωση μέσα από «καθημερινά μαθήματα οικονομίας» στην πράξη.

Βεβαίως η κρίση πλήττει όλους και δεν είναι θέμα φύλου, όμως έχει ιδιαίτερες συνέπειες στις σύγχρονες γυναίκες που είναι το αναγκαστικό πισωγύρισμα σε παραδεδομένους ρόλους και η υποχώρηση μιας εμπεδωμένης τα τελευταία χρόνια τάσης ανάπτυξης των γυναικών.

Παρ όλα αυτά η γυναικεία θέληση , το θάρρος, η μητρική αγάπη, η θηλυκή δημιουργικότητα και φαντασία, η ευαισθησία και το αίσθημα κοινωνικής αλληλεγγύης που διακρίνουν ιδιαίτερα τις γυναίκες είναι ή μπορεί να αποτελέσει και ανάχωμα στην διαρκή υποχώρηση του αξιακού μας συστήματος.

Εθελόντριες γυναίκες πλαισιώνουν συνεχώς τις κοινωνικές δράσεις της τοπικής αυτοδιοίκησης , της εκκλησίας και των συλλόγων.

Προτάσσοντας το συλλογικό , το «εμείς» οι γυναίκες της Ελλάδας της κρίσης, μπορούμε να δώσουμε το δικό μας αγώνα απαιτώντας την ανατροπή στην πράξη όλων όσων μας πλήγωσαν .

Μπορούμε απωθώντας την μίζερη αντιμετώπιση , να μπούμε μπροστά στην διαμόρφωση ενός νέου τοπίου στην χώρα μας, γιατί οφείλουμε να ξαναδώσουμε ελπίδα και προοπτική στα παιδιά μας.

Με την αισιοδοξία για σύμμαχο εύχομαι «Χρόνια Πολλά» δύναμη και κουράγιο . . .