τόλμησε να εκφράσει άποψη υπέρ του μνημονίου, ενώ τραγουδούσε αφιλοκερδώς για τους πενόμενους συμπολίτες του. Στη Ρόδο αγριότητες με γιαούρτια και μπουκάλια νερού κατά των –εκλεγμένων- επισήμων που τιμούσαν με την παρουσία τους την παρέλαση για την ενσωμάτωση των Δωδεκανήσων, αναγκάζοντάς τους να αποχωρήσουν!
Τον Οκτώβρη, μια ανοίκεια επίθεση κατά του προέδρου της Δημοκρατίας στην Θεσσαλονίκη, τον ανάγκασε να εγκαταλείψει την παρέλαση. Παρόμοιες συμπεριφορές αναρρίπισαν τις επαρχιακές πρωτεύουσες, ενώ με μεγάλο προβληματισμό αναμένουν άπαντες οι επιφορτισμένοι την παρέλαση της 25ης Μαρτίου.

Οι πολιτικοί βρίσκονται στην καρδιά του κυκλώνα των επιθέσεων. Ένα ετερόκλητο πλήθος ακτιβιστών, πολιτικά απροσδιόριστο, που υποβαθμίζει τους κώδικες της δημοκρατίας, συνάμα με απολίτικα λούμπεν στοιχεία και θερμόαιμους νέους οι οποίοι βλέπουν την όλη υπόθεση ως ευκαιρία για χαβαλέ και «μπούγιο», σε συνδυασμό με πραγματικούς αγανακτισμένους, με ανθρώπους απελπισμένους που βλέπουν τη ζωή τους να ρημάζει μέσα στο οικονομικό τσουνάμι που έπιασε στις αρπάγες του τη χώρα, επιτίθενται σε όποιον έχει την ιδιότητα του πολιτικού. Ακόμη και σε νέους βουλευτές που δεν πρόλαβαν καν να ασκήσουν, έστω και εκ του μακρόθεν, εξουσία...

Η κουλτούρα των επιθέσεων δεν δείχνει οργανωμένους ακροδεξιούς ή ακροαριστερούς χώρους, που συνήθως κινούνται με κεντρική καθοδήγηση. Οι οργανωμένες ακροδεξιές και ακροαριστερές ομάδες, ως τώρα τουλάχιστον, επιτίθεντο με σχέδιο και με συγκεκριμένη και συγκροτημένη συνθηματολογία. Οι καρέκλες, τα γιαούρτια, τα μπουκαλάκια του νερού, είναι η κουλτούρα των απολίτικων στοιχείων, αυτών που έλκονται από τραμπούκικες συμπεριφορές, βρίσκοντας θαλπωρή στην ψυχολογία της μάζας. (Ενίοτε είναι και η κουλτούρα των ανθρώπων που βρίσκονταν στις παρυφές της εξουσίας. Ξαφνικά χάνουν τις προνομιακές τους προσβάσεις σε αυτή και αντιδρούν, επιδιδόμενοι σε χαμηλού επιπέδου, αγελαίες αντιδράσεις).

Η κοινωνική δυναμική που αναπτύσσεται, εκτροχιάζει τις σταθερές κοινωνικές συμπεριφορές. Οι συνήθεις εκκλήσεις για ψυχραιμία και καταλάγιασμα ηχούν ως κύμβαλα αλαλάζοντα. Συχνά είναι και άνευ αντικειμένου - όπως ας πούμε, οι ιστορικές παραπομπές που αναφέρονται στην χθεσινή ανακοίνωση του προέδρου του ΠΑΣΟΚ Γ. Παπανδρέου, για την καταδίκη των γεγονότων: Ο απερχόμενος πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ έκανε ανιστόρητους παραλληλισμούς των σημερινών γεγονότων με την υπόθεση της «καρφίτσας», με μια τραυματική, δηλαδή περίοδο της δημοκρατίας μας, όπου εξουσία είχαν οι τρόφιμοι των μυστικών υπογείων, οι ένστολοι και επίορκοι μισθοφόροι, οι γκαουλάιτερ της αμερικανικής πρεσβείας, η - παρακρατική υφής και συμπεριφοράς- ελίτ του παλατιού.

Στην ανακοίνωση του προέδρου του ΠΑΣΟΚ διαβάζουμε ότι «Αναδεικνύει (η συγκεκριμένη μορφή βίας) μια φασίζουσα νοοτροπία των εμπνευστών της και όποιο επιχείρημα χρησιμοποιείται για την αιτιολόγηση τέτοιων πράξεων, αποτελεί μόνο πρόφαση για συγκάληψη αυτής (σ.σ. της φασίζουσας) αντίληψης». Αναρωτιέται κανείς βέβαια αν οι αναφορές του προέδρου του ΠΑΣΟΚ, έχουν κάποια σχέση με το σημερινό ιστορικό και πολιτικό πλαίσιο (Στο κάτω κάτω ο ίδιος ο κ. Παπανδρέου είχε πει «θα μας πάρουν με τις πέτρες». Ως εκ τούτου δεν δικαιούται- δια- να εκπλήσσεται, όπως θα έλεγε κι ο μακαρίτης Μένιος.)

Φυσικά δεν βρισκόμαστε σε ...προεπαναστατική περίοδο, όπως αρέσκονται να ελπίζουν απολίτικοι κύκλοι που φετιχοποιούν τις συγκεκριμένες αντιδράσεις . Αυτοί που επιτίθενται είναι μικρή μειοψηφία, όχι μόνο μπροστά στα εκατομμύρια των ελλήνων, αλλά και στον αριθμό του ενός εκατομμυρίου και πλέον ανέργων με τις κατεστραμμένες ζωές. Δημιουργούν ωστόσο είδηση, στρέφουν επάνω τους τους προβολείς της δημοσιότητας και δημιουργούν εντύπωση μαζικότητας. Ετσι εκ των πραγμάτων αποσιωπάται η υπεύθυνη στάση της μεγάλης πλειοψηφίας του λαού που μέσα στην τραγωδία που ζει, ανέχεται και υπομένει -ως πότε άραγε;

Πάντως επειδή αυτές οι απολίτικες συμπεριφορές θα εντείνονται όσο αυξάνει η κοινωνική δυσπραγία, η πολιτική εξουσία θα πρέπει να βρει επειγόντως λύσεις κοινωνικής προστασίας αναπτυξιακής προοπτικής. Διαφορετικά οι συμπεριφορές αυτές θα γίνουν καθεστώς προσελκύοντας τις μάζες των δυστυχισμένων που δεν θα έχουν να χάσουν τίποτε άλλο παρά την δυστυχία τους... (σ.σ. λέω απολίτικες και όχι αντικοινωνικές συμπεριφορές. Αυτές εντοπίζονται αλλού, στο μπλοκάρισμα π.χ. των εισόδων κεντρικών ξενοδοχείων, στο μπλοκάρισμα του λιμανιού από άσχετους με το λιμάνι νεολαίους, στην διασπορά καρφιών για να μην κυκλοφορήσουν τα λεωφορεία με τους τουρίστες. Αυτά γίνονται από οργανωμένες πολιτικές και συντεχνιακές ομάδες και καμιά σχέση δεν έχουν με το αυθόρμητο βρισίδι κατά των επισήμων στις παρελάσεις).

Η άγρια Δύση της Ελλάδας δεν θα καταλαγιάσει με παραινέσεις. Μάλλον δεν θα καταλαγιάσει για πολύ καιρό. Ας εγκύψει η πολιτική εξουσία πριν τα πράγματα προσλάβουν ανεξέλεγκτες διαστάσεις. Και τότε δεν θα είναι η επανάσταση που θα μας καλεί

πηγη:σκαϊ.gr