τις ιδιοτελείς και εγωιστικές διαστάσεις που ανάκυπτουν και δυστυχώς είναι πολλές.
Ας ξεκινήσουμε απο τους ίδιους τους μετανάστες.
Η οικονομική κρίση και η ταχύτητα με την οποία εξελίεσσεται και σαρώνει την ελληνική κοινωνία είναι παρούσα για να μας υπενθυμίσει πόσο έυκολα μπορεί ενας άνθρωπος να φύγει απο τη χώρα του και να φτάσει στην άλλη άκρη της γης για ένα καλύτερο μέλλον.
Στην προκειμένη περίπτωση μπορεί η Ελλάδα να μην δύναται να αποκαταστήσει το συνεχώς αυξανόμενο αριθμό των ξένων, όμως τα προηγούμενα χρόνια της επίπλαστης ανάπτυξης η ελληνική κοινωνία και ο ελληνικός πολιτικός κόσμος έδειξε μια περίεργη ανοχή
ίσως επειδή τα φθηνά "μαύρα" εργατικά χέρια έδωσαν ζωή στις οικοδομές και στα χωράφια στην κινητήριο δηλαδή δύναμη της ελληνικής οικονομίας.

Η χρηματοδότηση του πρόχειρου εγχειρήματος στη Νεάπολη απο την Ευρώπη δείχνει περισσότερο απο ποτέ την επιφανειακή αντιμετώπιση των εταίρων και όχι την πραγματική βούληση για λύση του προβλήματος.

Η λαθρομετανάστευση μπορεί και πρέπει να αντιμετωπίζεται σε ευρωπαικό επίπεδο κάτι που τόσο η παρούσα κυβέρνηση όσο και οι προηγούμενες δεν κατάφεραν να καταστήσουν δυνατό.
Όταν λέμε σε ευρωπαικό επίπεδο ξεκινάμε απο την ευρωπαική φύλαξη των συνόρων έως την απο κοινού αποκατάσταση των ανθρώπων που εμπλέκονται σε αυτή την υπόθεση οι οποίοι δεν είναι λίγοι.

Η αποκατάσταση σε καμία των περιπτώσεων σε μια "πολιτισμένη" ευρωπαική κοινωνία δεν νοείται ως σταυλισμός ανθρώπων σε γκρεμισμένα πρώην στρατόπεδα.

Όταν υπάρχει πολιτικός σχεδιασμός που δεν πιέζεται απο τις προεκλογικές εντυπώσεις και την ψηφοθηρία η αποκατάσταση μπορεί να προβλέπει την ενσωμάτωση των μεταναστών ισομερώς σε ολόκληρη την Ευρώπη με βάση τα περιθώρια αντοχής και ανοχής που έχει η κάθε χώρα, ανάλογα με τα ποσοτικά και ποιοτικά χαρακτηριστικά, τις ανάγκες και τις δυνατότητές της καθώς και την κατανόηση της υποχρέωσης που έχει στην απο κοινού αντιμετώπιση ανάλογων προβλημάτων με ανθρωπιστική πάντα αντίληψη αφού αυτό υποτίθεται πως είναι η σημαντικότερη αξία στην ευρωπαική ιδέα.

Μια άλλη πρόταση μπορεί να αποτελεί όπου είναι εφικτό η επαναπροώθηση των μεταναστών στις χώρες προέλευσης μόνο όμως όταν δεν συντρέχουν κίνδυνοι για την ασφάλεια τους (δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις) παρέχοντας την όποια δυνατή υποστήριξη ώστε οι ανθρωποι αυτοί επιστρέφοντας να γίνουν πυρήνες ανάπτυξης της κοινωνίας τους και καλοί πρέσβεις της Ευρώπης.
Το κόστος σε μια τέτοια περίπτωση ίσως να μην είναι πολύ μεγαλύτερο απο αυτό που σήμερα κοστίζει ένας περιφερόμενος απεγνωσμένος άνθρωπος και σίγουρα θα πιάσει τόπο.

Η Ευρώπη σε μια τρίτη πρόταση θα μπορούσε να εγγυθεί την προώθηση των οικονομικών παράνομων μεταναστών σε τρίτες χώρες που χρειάζονται εργατικά χέρια με εξατομικευμένη προσέγγιση του κάθε ανθρώπου αφού διαθέτει τις δομές και την τεχνογνωσία να το κάνει.

Όμως για να έχει η αντίδραση στο κέντρο "φιλοξενίας" της Νεάπολης ουσία πρέπει να έχει συγκεκριμένα χαρακτηριστικά στα οποία η κοινωνία, τοπική και μη οφείλει να συμφωνήσει.

Πρέπει σε εθνικό επίπεδο να δώσουμε μια ειλικρινή απάντηση στην προβληματική αντιμετώπιση του μεταναστευτικού με αφορμή αυτές τις κινητοποιήσεις.

Όσο θα προβάλλουμε την ασφάλεια της περιοχής μας ως επιχείρημα, τόσο θα ξεφυτρώνουν οι πολιτικοί που προχωρώντας σε τοπικιστικές κορώνες όπως η κ.Πιπιλή, εκμεταλλευόμενοι την προεκλογική περίοδο να βρίσκουν το δίκιο τους αντιστρέφοντας το νόημα του Ελλάδα δεν είναι μόνο η Αθήνα. Δυστυχώς ο κάτοικος της Νεάπολης δεν μπορεί να πείσει όλη την κοινωνία οτι αρνείται για λόγους ασφάλειας γιατί τους ίδιους λόγους επικαλείται και ο κάτοικος του κέντρου της Αθήνας και η αλήθεια ειναι πως και οι 2 έχουν τα ίδια δικαιώματα.

Η αλήθεια βρίσκεται στον τρίτο της υπόθεσης τον μετανάστη.

Το όχι όλης κοινωνίας πρέπει να είναι απένταντι στην απάνθρωπη και πρόχειρη λύση που προτείνεται. Στις συνθήκες παραμονής των ανθρώπων.
Στο φαύλο κύκλο που θα αναλώνεται η ζωή τους απο εξάμηνο σε εξάμηνο .
Στην παρανομία που θα οδηγηθούν απο την αντιμετώπιση αυτή. Και τα ελλειπή μέτρα.
Στην κοροιδία των πολιτικών που λίγες μέρες πριν τις εκλογές πάνε να λύσουν προσχηματικά ενα τεράστιο πρόβλημα μεταφέροντας το μακρυά απο τις εκλογικές τους περιφέριες μεταφέροντας το απο το 50% στο 2% των ψηφοφόρων.

Εκεί να πούμε όχι και όχι στους μετανάστες