Το πρόβλημα με την Αριστερά είναι ότι δεν αθροίζει τις πολιτικές της δυνάμεις και δεν μπορεί να επεξεργαστεί ολοκληρωμένη εναλλακτική πρόταση για την αντιμετώπιση της κρίσης.

Το ΚΚΕ ανθίζει σε συνθήκες απόλυτης πολιτικής μοναξιάς και υποστηρίζει την έξοδο της Ελλάδας από την Ευρωζώνη και την Ευρωπαϊκή Ένωση.
 

Η διαμαρτυρία δεν φτάνει

Ο ΣΥΡΙΖΑ, η Δημοκρατική Αριστερά και οι Οικολόγοι Πράσινοι είναι υπέρ της συμμετοχής της Ελλάδας στην Ευρωζώνη και την Ευρωπαϊκή Ένωση, αδυνατούν όμως να συμβάλλουν στην αναγκαία προσαρμογή για να αποφύγουμε τα χειρότερα. Ασκούν μία τεκμηριωμένη κριτική στην οικονομική πολιτική του αρχικού και του νέου μνημονίου, καταγγέλλουν την δυσλειτουργία και την ιδιοτέλεια του συστήματος εξουσίας, αποφεύγουν όμως τις ρεαλιστικές προτάσεις για την αντιμετώπιση της κρίσης.

Περιορίζονται σε παρεμβάσεις υπέρ της άγριας φορολογίας των επιχειρήσεων και του πλούτου, της επιβολής οικονομικής πειθαρχίας στους Έλληνες εφοπλιστές, της άσκησης πίεσης στους Ευρωπαίους εταίρους για εγκατάλειψη της δημοσιονομικής πειθαρχίας. Με όσα λένε τα στελέχη των κομμάτων της Αριστεράς και της Οικολογίας ενισχύουν την εντύπωση ότι δεν έχουν μεγάλη σχέση με την οικονομική πραγματικότητα και πως δεν αντιλαμβάνονται τον τρόπο λειτουργίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Με τα λάθη και τις παραλείψεις τους αναδεικνύουν τον δικομματισμό στο μικρότερο πολιτικό κακό. Οι πολίτες έχουν να επιλέξουν μεταξύ κομμάτων που απλά διαμαρτύρονται και του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ που παρά τις μεγάλες ευθύνες τους για την σημερινή κρίση εξακολουθούν να αυτοπροβάλλονται σαν εγγυητές μιας στοιχειώδους ομαλότητας.

Εάν το ΚΚΕ εγκατέλειπε τις ασκήσεις σοβιετικού τύπου δογματισμού και αν ο ΣΥΡΙΖΑ και η Δημοκρατική Αριστερά ξεπερνούσαν την αντιπαλότητά τους και άρχιζαν να διατυπώνουν ρεαλιστικές προτάσεις για την αντιμετώπιση της κρίσης, ο δικομματισμός θα δεχόταν μεγάλο εκλογικό και πολιτικό χτύπημα. Η Αριστερά αντί να λυτρώνει τον κόσμο από τον χρεοκοπημένο δικομματισμό συμβάλλει στον εγκλωβισμό του σε αυτόν με τη λογική του μικρότερου κακού.