Ή δίνει την ευκαιρία για συνύπαρξη των νέων μας με τους λαθρομετανάστες και αυτός να είναι «ο κουμπάρος στο προξενιό»;
Έχει γραφεί πως οι χώροι υποδοχής αυτών είναι κέντρα συγκέντρωσης, κέντρα κράτησης, στρατόπεδα φύλαξης, καταστήματα φύλαξης, καταστήματα κράτησης, φυλακές και άρα μόνο κέντρα φιλοξενίας δεν είναι, όπως κατ' ευφημισμόν, θέλουν επίσημα να τα αποκαλούν, δηλαδή με ευνοϊκή, θετική υποδοχή και φροντίδα.
Τι άλλο θα ιδούν τα μάτια μας;
Πέρυσι κλείνανε τα σχολεία. Φέτος ανοίγουν νέες φυλακές.
Χωρίς κόστος η πολιτική ευθύνη.
Με κόστος η αναστάτωση του κόσμου και οι επιπτώσεις.
Και διερωτάται κανείς γιατί τώρα;
Πολύ καλά το εντοπίζει, άξια τοπική δημοσιογράφος, πως το θέμα της ασφάλειας, τώρα προεκλογικά παίζει πολύ. Είναι επίκαιρο θέμα για προεκλογικές εντυπώσεις.
Γίνεται εκλογικό όφελος για όσους αποφασίζουν.
Δεν μπορεί να λυθεί έτσι, το μεταναστευτικό και τώρα (γίνεται λόγος για το 1/30 του πλήθους).
Γι' αυτό και, τοπικοί «υπεύθυνοι» μην τους ακούτε. Τη δουλειά σας «εσείς», όπως και τη δουλειά τους κάνουν «εκείνοι».
Η μεταναστευτική πολιτική δεν είναι αρμοδιότητα, βάσει του συντάγματος, που μπορεί να μεταβιβαστεί στην αυτοδιοίκηση.
Αρμοδιότητα και πολύ περισσότερο εξουσία, σημαίνει ανάληψη της αντίστοιχης πολιτικής ευθύνης και ανάληψη οποιασδήποτε πολιτικής αρμοδιότητας.
Μέχρις ότου αλλάξει ο νόμος περί ευθύνης υπουργών και υπάρξουν και καταλογισμοί προσωπικοί με ποινική, και αστική ευθύνη, η πολιτική ευθύνη θα είναι ανέξοδη (ιδέ το λεγόμενο πολιτικό κόστος), θα καταλογίζεται δήθεν σαν εκλογική ευθύνη από το εκλογικό σώμα και θα έχουμε αυτά τα φαινόμενα, οι αρμόδιοι να πυροβολούν και μετά να σκοπεύουν, έτσι χωρίς σχέδιο και χωρίς ευθύνη.

Οι Βοϊώτες γνωρίζουν πολύ καλά τις δυσκολίες της νόμιμης μετανάστευσης (από τους δικούς τους ανθρώπους) που συνοδεύεται από συνεχή ή χρόνια στέρηση πόρων, αξιοποίησης ικανοτήτων, επιλογών, ασφάλειας και ευκολότερα κατανοούν τις κακουχίες των λαθρομεταναστών, γι' αυτό και αντιδρούν, για τον τρόπο που τους συμπεριφέρονται, όταν μάλιστα, όπως συμβαίνει τις περισσότερες φορές, τέτοιοι να είναι ολόκληρες οικογένειες με παιδιά.
Δεν άκουσα να απελαύνεται κανείς, μέχρι τώρα. Κατά συνέπεια θα παραμένουν, αρκετό χρόνο, στη χώρα μας. Έτσι και μέχρι την απέλασή τους, ας τους βοηθήσουμε να βγάζουν μόνοι το ψωμί τους, καλλιεργώντας τις άγονες εκτάσεις σε νησιά, κοντά στους προορισμούς απέλασης (όπως προβλέπεται), με μέσα, εργαλεία και μηχανήματα, από το χρηματοδοτικό πρόγραμμα της Ε.Ε.
Και τέλος θα πρότεινα να δούνε οι υπεύθυνοι το πολύ διδακτικό ντοκυμαντέρ, πως μετανάστες μετέτρεψαν άγονη γη, με ποικιλίες δενδρωδών και ποωδών φυτών και σπαρτών, σε γόνιμη και εύφορη γη.

Κώστας Κοκόλης