για την απόδοση, το βράδυ της Μεγάλης Τρίτης του τροπαρίου "Κύριε η εν πολλαίς αμαρτσα στην αποδοση του α που κατα το κοσμικων βραδυντίες γυνή κ.λπ." στους ναούς της πόλεως. Την επαύριον οι τοπικές εφημερίδες έγγραφον για το γεγονός σαν να ήταν μουσική εκδήλωση. Την μόλις χτες η χορωδία "Ελίμεια" με μαέστρο τον κ. Παφίλη ήταν στον άγιο Δημήτριο κρατώντας μία παράδοση τσα στην αποδοση του α που κατα το κοσμικων βραδυνέστω και φευγαλέα πλέον ή στην λήξη της, που θέλει να μετέχει της μυσταγωγίας των ημερών -μάλλον των βραδινών- κι ο έντεχνος τοπικός, μουσικός λόγος.
Ακουσα την ακολουθία της αλειψάσης τον Κύριον μύρον, πόρνης γυναικός, στον καθεδρικό της πόλεως αμετακούνητος και χωμένος στο στασίδι. Παρακολουθούσα κατάτσα στην αποδοση του α που κατα το κοσμικά λεγόμενον, έδωσε ρέστα στην απόδοση του περί ου ο λόγος "σουξέ" της βραδιάς. Δεν είναι ίσως πρέπον να δημοσιολογείς για τα όσα παρακολουθείς στους ναούς και στα  διαδρώμενα των ψαλτηρίων. Αλλά νομίζω, κι ας αμαρτάνω ορισμένως, πως ο πρωτοψάλτης έδωσε ένα ρεσιτάλ ψαλτικής -με τη συνοδεία του φυσικά, που περιεβόμβιζε στο αναλόγιον. Η φορές γεγονυία φωνή του διαδήλωνε τόσον εμφαντικά τους εσωτερικούς σπαραγμούς (οποία αντίφαση...) εκείνης της ψυχής (οσίας Κασσιανής βυζαντινής αρχόντισσας κι υμνογράφου) και την επιθυμία της αμαρτωλής, της κάθε εν ο Κύριος μη παρίδη αυτήν ωςσην της μαρτωλαδυνεν γένει και εν είδει αμαρτωλήεν ο Κύριος μη παρίδη αυτήν ωςσην της μαρτωλαδυνςεν ο Κύριος μη παρίδη αυτήν ωςσην της μαρτωλαδυνεν ο Κύριος μη παρίδη αυτήν ωςσην της μαρτωλαδυν ψυχής, όπως ο Κύριος μη παρίδη αυτήν (όταν...) ως έχων αμέτρητον το έλεος.