Όπως και αν το δει κανείς, αυτή η εξέλιξη είναι αναμενόμενη και φυσιολογική.

Οι βεβαιότητες στις οποίες όλοι οι πολίτες στήριζαν ατομικούς και οικογενειακούς προγραμματισμούς έχουν καταρρεύσει. Γι΄ αυτό πρέπει να ξέρουν τι μας οδήγησε ως εδώ και ποιοι ευθύνονται. Πρέπει να μάθουν την αλήθεια.

Δεν ισχύει όμως το ίδιο με τα κόμματα. Τα κόμματα δεν είναι εισαγγελείς, είναι συλλογικά υποκείμενα, με ιδεολογικό υπόβαθρο. Δεν έχουν υλικά συμφέροντα. Έχουν πολιτική υποχρέωση να υπηρετούν το δημόσιο συμφέρον.

Σήμερα, περισσότερο από ποτέ, έχουν εθνικό καθήκον να πουν την αλήθεια, διατυπώνοντας ταυτόχρονα τη δική τους απάντηση στην κρίση.

Δεν γίνεται όμως αυτό.

Ο ένας δεν δίνει συγχωροχάρτι, ο άλλος θέλει οι «υπαίτιοι» να πιούν το ποτήρι ως το τέλος κ.ο.κ.

Γόνοι ιστορικών πολιτικών οικογενειών, πολιτικοί με υπερεικοσαετή θητεία, αρχηγοί κομμάτων με πολλά ένσημα στα βουλευτικά έδρανα, συμπεριφέρονται ως πρωτοεμφανιζόμενοι. Κανένας τους όμως δεν μπορεί να δηλώνει ανυποψίαστος.

Το 2001 είναι πολύ κοντά για όλους. Τότε, όλοι μαζί, κόμματα, συνδικάτα και πολίτες, είπαμε βροντερό όχι στο «ασφαλιστικό Γιαννίτση» που, ειρήσθω εν παρόδω, περιείχε πολύ ηπιότερες ρυθμίσεις απ΄ αυτές που ισχύουν σήμερα.

Από τότε μέχρι σήμερα το έλλειμμα του ασφαλιστικού ανήλθε συνολικά στα 154 δις ευρώ και ως το τέλος του μεσοπρόθεσμου (Δεκέμβρης του 2014) έχει προβλεφθεί η κάλυψη ελλείμματος 41 δις ευρώ!

Αυτά τα συνολικά 195 δις ευρώ σε 13 χρόνια, αντιστοιχούν στο μισό χρέος της χώρας!

Αυτή είναι η ευθύνη του πολιτικού συστήματος και αφορά όλους ανεξαιρέτως και όχι μόνο το ΠΑΣΟΚ.

Είναι ακραίος πολιτικός συντηρητισμός το να κλείνουμε το μάτι στους πολίτες υπονοώντας ότι η κρίση ήταν εφιάλτης και σε λίγο επιστρέφουμε στην προτεραία κατάσταση μόλις έρθουν στα πράγματα οι «καλοί».

Ο αναμάρτητος πρώτος τον λίθο βαλέτω.

Από αυτή την άποψη η συγγνώμη του Βαγγέλη Βενιζέλου είναι κορυφαία πολιτική πράξη αφού ζητήθηκε για λογαριασμό όλων όσοι προτιμούν σήμερα να κρύβονται.

Συμπεριλαμβάνει και τον κ. Αντώνη Σαμαρά που το 2009 όταν εκτροχιαζόταν το έλλειμμα προτιμούσε, όπως έλεγε ο ίδιος, να κάνει τον ξεναγό στο Μουσείο της Ακρόπολης.

Αυτή η συγγνώμη αποδεικνύει πως ο Βενιζέλος και το ΠΑΣΟΚ όχι απλώς αναλαμβάνουν το μερίδιο της ευθύνης που τους αναλογεί, αλλά και ότι διδάχθηκαν απ΄ τα λάθη του παρελθόντος.

Αν θέλεις να χτίσεις ένα καλύτερο μέλλον, οφείλεις να το κάνεις με σοβαρότητα και υπευθυνότητα, μα πάνω απ΄ όλα μιλώντας στους πολίτες με ειλικρίνεια και θάρρος.

(Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην εφημ. ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ στις 28/4/2012)