Αλήθεια γιατί υπάρχουν οι νόμοι και γιατί συνεχώς αλλάζουν; Ποια είναι η δικιά τους αποστολή; Συζήτησα με γέροντες και νέους μήπως εντοπίσω κοινές ερμηνείες και κατανοήσω την απαραίτητη εφαρμογή τους. Η αλήθεια είναι ότι μπερδεύτηκα στην αρχή αλλά όσο προχωρούσα, όσο ρωτούσα και όσο συζητούσα σιγά σιγά και εντελώς ασυνείδητα άρχισα να δημιουργώ ιδεατά ράφια με διάφορες ετικέτες. Νόμοι για κλοπή, νόμοι για προστασία, νόμοι για οδική συμπεριφορά, νόμοι για κακοποίηση παιδιών, νόμοι για εφορία ... πφφφ ... πολλές κατηγορίες, ατελείωτοι νόμοι.

Σήκωσα λοιπόν ένα πολυκατάστημα και γέμισα τους διαδρόμους του με νόμους. Ένας διάδρομος μου τράβηξε την προσοχή. Πάνω πάνω είχε μια τεράστια ταμπέλα με τίτλο "ΠΑΡΑΛΟΓΟΙ". Άρχισα να κοιτάω τα "προϊόντα" του διαδρόμου και προσπαθούσα να καταλάβω την λογική που οδήγησε κάποιους αιρετούς, εκλεγμένους και μορφωμένους ανθρώπους να ψηφίσουν την εφαρμογή νόμων που ουσιαστικά υποτιμούν και κλονίζουν την νοημοσύνη κάθε πολίτη που σέβεται και εκτιμά τη χώρα που υπηρετεί.

Πρόστιμο στις καφετέριες αν ξεπερνούν τα 80+ dB. Πρόστιμο στις καφετέριες και στα καταστήματα εστίασης που έχουν τις πόρτες ανοιχτές τις ζεστές μέρες και χαίρεσαι σαν άνθρωπος να περνάς και να βλέπεις κόσμο να απολαμβάνει τον καφέ, το φαγητό του, την παρέα του. Πρόστιμο στα ταβερνάκια που φιλοξενούν κόσμο και προσπαθούν να διατηρήσουν το μπουζουκάκι και τις γνωστές σε όλους μας διπλοπενιές. Πρόστιμο σε live βραδιές γιατί το κατάστημα δεν έχει άδεια μουσικών οργάνων και τις απαραίτητες προδιαγραφές. Βλέπεται ο κόσμος εξελίσσεται και όσοι πιστεύατε ότι όσο προχωράμε τα πράγματα γίνονται πιο απλά κάνετε λάθος. Πιο πολύπλοκα γίνονται και πιο απογοητευτικά. Σιγά σιγά για να πιούμε έναν καφέ μπορεί να είμαστε αναγκασμένοι να περάσουμε από βιομετρικό έλεγχο και να προσκομίσουμε φορολογική και ασφαλιστική ενημερότητα. Έτσι γιατί κάποιοι βάζουν υπογραφές επειδή βαριούνται ή επειδή δεν έχουν χρόνο να ασχοληθούν με θέματα που δεν τους αφορούν ή επειδή η γραμμή της παράταξης στην οποία ανήκουν τους αναγκάζει να υπογράψουν.

Και σε ένα ακόμη πιο απογοητευτικό σενάριο, η παραγωγή τέτοιων νόμων οφείλεται στην ανικανότητα της διαχειριστικής αρχής ( κυβέρνηση ) να ελέγξει τους λογικούς εισπρακτικούς μηχανισμούς. Οπότε πέρνα έναν παράλογο νόμο που κανείς δεν μπορεί να ακολουθήσει, γίνε ελαστικός κερδίζοντας τοπικά την εύνοια ( ή υποχρέωση ) των καταστημάτων στην διοίκηση και τάξη και κάπου κάπου ρίξε μια καμπάνα για να βάλουμε λίγα χρήματα στα ταμεία.

Παράλληλα όμως σπείρε το άγχος και την αβεβαιότητα σε χιλιάδες επιχειρήσεις που βρίσκονται μπροστά σε διλήμματα όπως "αν ακολουθήσω τον νόμο θα κλείσω, αν δεν τον ακολουθήσω κάποια στιγμή θα πρέπει να πληρώσω το πρόστιμο". Πραγματικά αυτοί που νομοθετούν τί διαδικαστικά πρωτόκολλα εφαρμόζουν. Κάθισαν ποτέ να υπολογίσουν αν η εφαρμογή όλων αυτών των νόμων που προσπαθούν να επιβάλλουν επιτρέπει σε μια επιχείρηση να είναι βιώσιμη; Ή απλά κατεβάζουν ιδέες και συμπληρώνουν κουτάκια με αριθμούς που τους αρέσουν; 1500 ευρώ πρόστιμο! 10000 πρόστιμο ή μήπως να το βάλω 11000;

Και δεν είναι μόνο τα cafe και τα καταστήματα εστίασης θύματα της νομοθετικής παραλογίας που μαστίζει αυτή την χώρα αλλά και τόσοι άλλοι.

Οι νόμοι υπάρχουν για να διευκολύνουν την συμβίωση και διαβίωση μιας κοινωνίας και όχι να δυσκολεύουν τις λειτουργίες της. Είναι άσχημο να εκμεταλλεύονται κάποιοι την ευκαιρία που τους δίνεται να διορθώσουν καταστάσεις με αυτόν τον τρόπο. Και αν οι διαχειριστές αυτής της "επιχείρησης" έχουν τυφλωθεί ή αδυνατούν να παρακολουθούν τέτοιες νομικές αστοχίες καλό θα ήταν εμείς σαν απλοί πολίτες να τους το θυμίζουμε.