Είναι σημαντικό να γνωρίζουμε την ιστορία μας, πόσο μάλλον την ιστορία της εργατικής τάξης, που είναι εκείνο το κομμάτι του πληθυσμού που έχει παίξει και παίζει το σημαντικότερο ρόλο στην εξέλιξη της σύγχρονης κοινωνίας.
Αυτή είναι μία αλήθεια που το νεοφιλελεύθερο αφήγημα προσπαθεί να αποκρύψει αλλά πέφτει σε μία μεγάλη αντίφαση.
Οι προσπάθειες που γίνονται από τις ελίτ και που τις βλέπουμε σε εξέλιξη τα τελευταία χρόνια στη χώρα μας στρέφονται κατά κύριο λόγο απέναντι στα εργατικά δικαιώματα. Αν η ιστορία έχει τελειώσει και αν οι εργαζόμενοι δεν έχουν καμιά σημασία, προς τι όλη αυτή νεοφιλελεύθερη μανία απέναντι στην εργασία;
Η αλήθεια λοιπόν είναι ότι η εργατική τάξη παίζει σημαντικό ρόλο και σήμερα. Για να μπορέσει όμως να αποτελέσει ξανά την προμετωπίδα της κοινωνικής εξέλιξης η εργατική τάξη απαιτούνται κατά τη γνώμη μου τρία πράγματα:

1. Να εξασφαλιστούν οι συνθήκες ύπαρξής της και αυτό σημαίνει να υπάρχουν δουλειές και να καταπολεμηθεί η ανεργία που αποτελεί και τη μεγαλύτερη τροχοπέδη για τις εργατικές διεκδικήσεις. Σε αυτή την κατεύθυνση εστιάζονται οι προσπάθειές μας ,με τις ελλείψεις και τα πισωγυρίσματά μας, αλλά και με αισιοδοξία που πηγάζει από το δίκιο.
2. Να έχει η ίδια η εργατική τάξη πολιτική συνείδηση, να αναγνωρίζει δηλαδή ποιες δυνάμεις είναι υπέρ και ποιες είναι απέναντι στα συμφέροντά της και
3. Να εξελιχθεί η οργάνωσή της στη σύγχρονη εποχή και να αναλάβουν ενεργό ρόλο οι νέοι που μπορούν να διεκδικήσουν την αξιοποίηση της νέας τεχνολογίας υπέρ του εργαζόμενου που μέχρι στιγμής δεν έχει γευτεί τα τα οφέλη που απολαμβάνει το κεφάλαιο από την τεχνολογική εξέλιξη.
Προσωπικά στέκομαι δίπλα σας και προσπαθώ να μην έχω ένα ρόλο πολιτικού πάτρωνα των εργαζομένων, αλλά κάποιου που παρακολουθεί στενά και στηρίζει με όποιο τρόπο μπορεί τα εργατικά δικαιώματα απέναντι στην επέλαση του νεοφιλελευθερισμού.