υποχρεώσεις του και μπορεί να αντιληφθεί ευκολότερα τα παιχνίδια που παίζονται πίσωαπό την πλάτη του από τους εκάστοτε πολιτικούς πατερούληδες.
Ο άνθρωπος που καταλαμβάνει αυτή την στιγμή τον πρωθυπουργικό θώκο της δύσμοιρης πατρίδας μας το είχε δηλώσει ξεδιάντροπα: “Ένα παιδί από μια φτωχογειτονιά της Αθήνας το καλύτερο που έχει να ελπίζει, είναι να γίνει ψυκτικός αντί να τρέχει να σπουδάζει άλλα αντικείμενα”. Με όλο τον σεβασμό στον επαγγελματικό χώρο των τεχνικών ψυκτικών εγκαταστάσεων, το μέλλον ενός νέου ανθρώπου πρέπει να προδιαγράφεται από τα όνειρα και τις επιθυμίες του και όχι να εξαναγκάζεται από την καταγωγή και την κοινωνική του τάξη.
Το ελληνικό σύστημα Παιδείας πάσχει αποδεδειγμένα λόγω λανθασμένων πολιτικών, ιδίως στον τομέα του σχολικού επαγγελματικού προσανατολισμού, που ήταν ανύπαρκτος για πολλά χρόνια. Η πορεία κατά την υποχρεωτική βασική πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση, οφείλει να έχει ως στόχο την παροχή των βασικών εφοδίων για την γνωστική εργαλειοθήκη των νέων ανθρώπων. Οφείλει να ανοίγει ορίζοντες και όχι να βάζει παρωπίδες. Οφείλει να παρέχει βασικές γνώσεις και δεξιότητες στο μεγαλύτερο δυνατό βαθμό χωρίς προκαταλήψεις και βαθμοθηρίες. Αντ΄αυτού όμως, λειτουργεί με τον τρόπο που ξέρουμε. Αντί λοιπόν η προσπάθεια βελτίωσης, αν υποθέσουμε ότι υπήρχε προσπάθεια βελτίωσης, να ξεκινήσει από τα πρώτα επίπεδα και να διασφαλίσει σωστές συνθήκες βασικής εκπαίδευσης, ερχόμαστε σε μια εποχή, όπου ενώ για δύο σχεδόν έτη οι μαθητές κάνουν μαθήματα κουτσά-στραβά λόγω της τηλεκπαίδευσης, εφαρμόζεται σε αυτούς το βάναυσο μέτρο της ελάχιστης βάσης εισαγωγής. Ο μαθητής που έχει γράψει 12.8 περνάει και ο μαθητής με 12.7 δεν περνάει. Αυτό είναι το αξιακό σύστημα της αποδεδειγμένα χειρότερης και πιο αποτυχημένης Υπουργού Παιδείας σε όλη τη σύγχρονη ελληνική ιστορία.
Οι πανελλήνιες εξετάσεις είναι ένα αδιάβλητο σύστημα εξετάσεων κατάταξης. Κατάταξη σημαίνει ότι θέλω πχ. να πάρω πέντε άτομα από τους δέκα και παίρνω τους πέντε πρώτους στην βαθμολογία. Σε μια δευτεροβάθμια εκπαίδευση που είναι δυστυχώς προσανατολισμένη κυρίως στην επίλυση ασκήσεων σε εξετάσεις και όχι στην εξασφαλισμένη παροχή γενικής παιδείας,και κριτικής σκέψης σε μαθητές όπου η επίδοσή τους εξαρτάται από χίλιους δυο παράγοντες και συνεξετάζονται και αυτοί που έχουν άνεργους γονείς και αυτοί που έχουν τους ιδιαίτερους φροντιστές να μπαινοβγαίνουν στο σπίτι σε τακτική βάση, ήρθε η κυρία Κεραμέως να εφαρμόσει τις πιο ακραίες νεοφιλελεύθερες πολιτικές περί “δημοσιονομικής εξυγίανσης” της Δημόσιας Παιδείας.
Από τα δικά τους χείλη προφέρεται ως “εξορθολογισμός”. Την ίδια ώρα που ο Πρωθυπουργός ταξιδεύει στην Αμερική για να εξασφαλίσει την έναρξη σπουδών του παιδιού του σε πανάκριβο ιδιωτικό Πανεπιστήμιο, αυτή την ίδια ώρα υπάρχουν ελληνόπουλα με τσακισμένα όνειρα, επειδή γεννήθηκαν στο Περιστέρι και όχι στην Εκάλη. Γιατί το πορτοφόλι των γονιών τους δεν ήταν αρκετά φουσκωμένο. Γιατί μεγάλωσαν σε ένα σύστημα που τους θεώρησε “καμένα χαρτιά” από το δημοτικό ακόμα. Γιατί ασφυκτιούσαν σε σχολικές τάξεις των 27 ατόμων με αναπληρωτές εκπαιδευτικούς που δεν προλάβαιναν καν να μάθουν τα ονόματά τους πριν κινήσουν με τα μπαγκάζια και τα 700 ευρώ τους για τον επόμενο νομό της Ελλάδας.
Για τον Κυριάκο Μητσοτάκη δεν είμαστε όλοι ίδιοι και πάνω απ’ όλα δεν είμαστε όλοι ίσοι στο θέμα της εκπαίδευσης,όπως ο ίδιος έλεγε σε συνέντευξή του πριν από μερικά χρόνια.
«Τι πάει να πει όλοι στο Πανεπιστήμιο… Δεν είμαστε όλοι ίδιοι… δεν είμαστε όλοι ίσοι… Και δεν πρόκειται να γίνουμε ποτέ…»
Σήμερα επιβεβαιώνει τα λεγόμενά του με την απόκλιση 40.000 μαθητών από τα Πανεπιστήμια χάρη στη θέσπιση της Ελάχιστης Βάσης Εισαγωγής που σχεδιάστηκε από την κυβέρνηση των «αρίστων» και παράλληλα την εγγραφή της κόρης του στο πανάκριβο ιδιωτικό πανεπιστήμιο Γέιλ στις ΗΠΑ.
Είναι τουλάχιστον ντροπή να υπάρχουν κενές θέσεις σε ανώτατα δημόσια ιδρύματα. Αν ήθελαν να κάνουν εξορθολογισμό ,θα μπορούσαν κάλλιστα να αναφερθούν στο ελάχιστο πλήθος φοιτητών στο οποίο τα ιδρύματα μπορούν να ανταποκριθούν προσφέροντας ποιοτική εκπαίδευση με αντίκρισμα και στις ανάγκες του κάθε τμήματος για να γίνει αυτό.
Αυτοί προτίμησαν να δυσφημήσουν τους νέους/ες και τα ιδρύματα και να καλλιεργήσουν με καλοπληρωμένα μέσα επικοινωνίας κοινωνικούς αυτοματισμούς. Ο στόχος τους ένας, ο πλούσιος σπουδάζει αυτό που επιθυμεί και ο φτωχός αν είναι ιδιαίτερα τυχερός, ίσως δει την πόρτα κάποιου ΑΕΙ.
Κανένας δεν υποβαθμίζει το ρόλο της δευτεροετούς επαγγελματικής εκπαίδευσης. Αρκεί να είναι επιλογή και όχι ανάγκη. Γνωρίζουμε όλοι μορφωμένους υδραυλικούς και απαίδευτους αποφοίτους ανώτατης εκπαίδευσης, ιδίως προερχόμενους από ευκατάστατες οικογένειες που έπρεπε σώνει και καλά να συνεχίσουν τη νομική ή την ιατρική οικογενειακή παράδοση με κάθε κόστος και τρόπο. Χωρίς να αποκλείονται πάντα οι εξαιρέσεις.
Η κοινωνία έχει τον τρόπο της να βρίσκει τις ισορροπίες της. Αρκεί να εξασφαλίζουμε ίσες ευκαιρίες στα μέλη της. Αυτό ακριβώς που δεν έκανε η κυρία υπουργός Παιδείας. Αυτό ακριβώς που ψήφισε και ο κυβερνητικός βουλευτής της Φλώρινας, καταδικάζοντας, αν συνεχιστεί αυτή η πολιτική, το Πανεπιστήμιο Δυτικής Μακεδονίας σε μελλοντική υποβάθμιση και συρρίκνωση.
Μετά την “έξυπνη” λύση στην απολιγνιτοποίση έχουμε την “έξυπνη” λύση στην Ανώτατη Εκπαίδευση.
Δυστυχώς όμως, τα έξυπνα πουλιά από την μύτη πιάνονται που λέει και η παροιμία. Πολύ σύντομα θα κληθούν οι εμπνευστές και οι χειροκροτητές αυτής της πολιτικής να λογοδοτήσουν για τα αποτελέσματά της. Όσο χρήμα και αν επενδύουν στην επικοινωνία, η ουσία τους είναι ανύπαρκτη και σε λίγο το κενό που δημιουργούν στο πέρασμά τους, θα τους καταπιεί.
Θεματική Παιδείας
Νομαρχιακή Επιτροπή
ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ Φλώρινας
