100.000 επιχειρήσεις. Με την επενδυτική βαθμίδα που ήρθε τώρα, ενώ αποτελούσε υπόσχεση του κ. Μητσοτάκη από το 2019, που ευνοεί όμως μόνο το κράτος και τις μεγάλες εισηγμένες επιχειρήσεις. Και φυσικά με τον πόλεμο στην Παλαιστίνη, όπου θρηνούμε συνεχώς νεκρούς και βλέπουμε μια υποκρισία από τη Δύση.
Σήμερα λοιπόν, περισσότερο από ποτέ, ήταν απαραίτητος ένας ενιαίος ΣΥΡΙΖΑ, όπως τον γνωρίζαμε τόσα χρόνια, γιατί πραγματικά η μεγάλη κοινωνική πλειοψηφία μας έχει ανάγκη. Δυστυχώς τα πράγματα δεν εξελίσσονται όπως νομίζω θα θέλαμε οι περισσότεροι. Σήμερα έχουμε και την ανεξαρτητοποίηση του κ. Κούλογλου, αλλά και πολλά μηνύματα από τη βάση του κόμματος, που δεν είναι καθόλου ελπιδοφόρα.
Είναι σαφές ότι το θέμα της ενότητας και το πώς θα πάμε παρακάτω βαραίνει τον Πρόεδρο και την ηγετική ομάδα. Να ξέρετε ότι πολλά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ δεχόμαστε πολύ άσχημα σχόλια στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Γίνεται ένας πόλεμος που δεν αρμόζει στην Αριστερά, σχεδόν ανθρωποφαγικός. Θα μπορούσε ο Πρόεδρος – και του το έχουμε ζητήσει – να το καταδικάσει αυτό.
Πλέον νιώθω αμήχανα να συζητάω για τις εσωκομματικές διαδικασίες στην τηλεόραση. Από την πρώτη στιγμή επιμένω στις συλλογικές διαδικασίες και στη συνεδρίαση των Οργάνων του κόμματος. Στο συνέδριο, που θα αργήσει πολύ, στην Πολιτική Γραμματεία - που άργησε επίσης - και στην Κεντρική Επιτροπή που πάει τρεις βδομάδες πίσω. Μόνο εκεί θα λυθούν τα θέματα.
Ειδικά για το συνέδριο, είναι μεγάλο λάθος που δε θα γίνει τέλος Νοέμβρη, όπως είχαμε αποφασίσει, αφού εκεί θα συζητούσαμε τη διερεύνηση των αιτιών της στρατηγικής ήττας που υπέστη ο ΣΥΡΙΖΑ στις δύο εκλογικές αναμετρήσεις. Όλοι πρέπει να σκεφτούμε αυτοκριτικά, δε λύθηκε το θέμα επειδή άλλαξε ο Πρόεδρος, εννοείται ότι δεν έφταιγε ο Αλέξης Τσίπρας, κάτι δεν πήγε καλά σε επίπεδο πολιτικής.
Παρ’ όλα αυτά, σε σχέση με τα Όργανα, άκουσα τον Πρόεδρο από την Αμερική να λέει ότι είναι ο μόνος που έχει νωπή εντολή και δε χρειάζεται να ρωτήσει κανένα Όργανο. Προφανώς δε γνωρίζει πώς λειτουργεί το κόμμα, δεν τον αδικώ σ’ αυτό. Θα έπρεπε όμως η ηγετική ομάδα να τον ενημερώσει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έχει καταστατικό, το οποίο για να είσαι υποψήφιος σημαίνει ότι το έχεις δεχτεί, έχει αποφάσεις συνεδριακές και μάλιστα πρόσφατες. Άλλωστε κι εμείς οι Βουλευτές δεν έχουμε πάρει νωπή εντολή; Ψηφιστήκαμε από το λαό με ένα συγκεκριμένο Πρόγραμμα και πρέπει ως Αριστερά να εκπροσωπήσουμε αυτόν τον κόσμο.
Σε ότι αφορά στα δημοσιεύματα που αναφέρονται σε παλιότερες απόψεις του κ. Κασσελάκη, θα πω ότι στην ίδια ‘γραμμή’ κινήθηκε και στην ομιλία του στον ΣΕΒ, παράδειγμα τα εργασιακά. Η κουβέντα σε ένα συνέδριο, θα απαντούσε στο ερώτημα αν η πλειοψηφία του κόμματος πιστεύει ότι πρέπει να δίνουμε stock options στους εργαζομένους ή επιμένουμε στις συλλογικές συμβάσεις, αύξηση του μισθού κτλ.
Κάνω έκκληση σε όλους για σύνεση, σοβαρότητα και πολιτική αντιμετώπιση του προβλήματος μέσα σε συλλογικά Όργανα. Δεν μπορεί κανένας σύντροφος ή συντρόφισσα, τόσο στη βάση του κόμματος, όσο και σε επίπεδο στελεχών, να δέχεται τελεσίγραφα. Δε γίνεται ανεκτό, εδώ και πολλά χρόνια έχουμε άλλη κουλτούρα ως κόμμα.
Ακούω ότι όσοι αρνηθήκαμε να πάρουμε Τομέα κάνουμε ‘λευκή απεργία’. Δεν το δέχομαι σε καμιά περίπτωση, είμαστε ενεργοί/ες, τεκμηριώνουμε, κάνουμε ερωτήσεις, παράγουμε κοινοβουλευτικό έργο. Προσωπικά εξακολουθώ να παρακολουθώ τον Τομέα Περιβάλλοντος & Ενέργειας, δεν μπορούσα όμως να είμαι Τομεάρχης πριν λυθεί το πολιτικό θέμα σε ένα συνέδριο – για παράδειγμα τι πολιτική έχουμε για την Πράσινη Μετάβαση.
Σε ότι αφορά στην παράδοση της έδρας από τον Στέλιο Κούλογλου, νομίζω ότι όταν φεύγεις επειδή το κόμμα σου αλλάζει ‘γραμμή’, ενώ εσύ παραμένεις πιστός στην αρχική ‘γραμμή’ και σ’ αυτό που υπηρετείς, τότε κρατάς την έδρα. Θυμάμαι και το 2011, όταν η κα Τζάκρη έφυγε από το ΠΑΣΟΚ, επειδή ψήφισε την πρόταση μομφής του ΣΥΡΙΖΑ, κράτησε την έδρα της.
Σ’ αυτη τη δύσκολη περίοδο που περνάει ο ΣΥΡΙΖΑ, θα με ανακούφιζε πολύ μια παρέμβαση του Αλέξη Τσίπρα. Θυμάμαι μια φράση του Προυστ που λέει ότι όταν κινδυνεύει αυτό που αγαπάς, ή το υπερασπίζεσαι ή το εγκαταλείπεις. Το λέω και για μένα, εγώ προς ώρας το υπερασπίζομαι. Για πολλούς από εμάς, η σχέση μας με το κόμμα, με την Αριστερά, μετράει όλη μας τη ζωή. Καταφέραμε από το υστέρημά μας να έχουμε ένα κόμμα που δε χρωστάει, να έχουμε τα μέσα, νίκες, ήττες, απογοητεύσεις και διασπάσεις. Αλλά αυτό που ζούμε σήμερα δεν το έχουμε ξαναζήσει και μας πληγώνει πάρα πολύ.
Αυτό που έχω να πω για όλους μας είναι υπομονή, ψυχραιμία και συζήτηση πολιτική».
Δείτε εδώ το video: https://youtu.be/ovDTbeeIR9c
