Ο κ. Λύσσανδρος Μεταξάς, από την «παρθενική» παρουσία στα μέσα μαζικής επικοινωνίας την κατάστησε έκδηλη. Σε πρόσφατη ραδιοφωνική του συνέντευξη, σημεία της οποίας δημοσιεύτηκαν σε τοπική εφημερίδα (και με τίτλο πρωτοσέλιδο), αναφέρθηκε στην «παρθενική» του εισήγηση στο Περιφερειακό Συμβούλιο στην «παρθενική» του, ουσιαστικά,  παρουσία σε συνεδρίαση Περιφερειακού Συμβουλίου. 

Μάλιστα, μου έκανε την «τιμή» να αφιερώσει μεγάλο χρονικό διάστημα της συνέντευξης του στο άτομο μου.

Αναφέρθηκε σε όσα διαδραματίστηκαν στην Συνεδρίαση του Περιφερειακού Συμβουλίου της Δευτέρας 15 Ιανουαρίου. 

Αλλά ακόμα δεν κατάλαβε ότι η αδυναμία του να παρέχει διευκρινίσεις, σε ερωτήσεις που αφορούσαν την εισήγηση, που ο ίδιος υπέγραψε και παρουσίασε στο Περιφερειακό Συμβούλιο, δημιούργησε όλες τις εντάσεις.

Ο εισηγητής είναι υποχρεωμένος να παρέχει διευκρινίσεις σε όλα τα ζητήματα και να απαντά σε όλες ερωτήσεις που θα τεθούν. Πολλές φορές θα ζητήσει και την συνδρομή των υπηρεσιακών στελεχών, καθώς δεν είναι δυνατόν να μη του ξεφύγει κάτι. Δεν είναι κακό να την ζητήσεις. Και οι ερωτήσεις υποβάλλονται ώστε να ενημερωθούν όλα, μα όλα, τα μέλη του Περιφερειακού Συμβουλίου σε όλες τις πτυχές των θεμάτων που έρχονται προς ψήφιση.

Αντιδράσεις του τύπου «άμα θέλεις το ψηφίζεις, άμα θέλεις δεν το ψηφίζεις, θα πάει κατά πλειοψηφία», εκτός του ότι είναι ενδεικτικές αλαζονικής συμπεριφοράς, δεν είναι επιτρεπτές και, φυσικά, προκάλεσαν, μεταξύ άλλων και την παρέμβαση του Γιώργου Κασαπίδη και της Γεωργίας Ζεμπιλιάδου. Είμαι βέβαιος ότι στην ίδια κατεύθυνση ήταν και οι υποδείξεις του Προέδρου του Περιφερειακού Συμβουλίου αλλά και του Περιφερειάρχη Δυτικής Μακεδονίας.

Ποτέ και σε κανέναν δεν υπέδειξα το τι και πως θα ψηφίσει.

Ούτε και αποδέχομαι ανάλογες υποδείξεις. 

Αυτό πρεσβεύει η πολιτική σχολή που έχω θητεύσει επί δεκαετίες.

Το «απορία ψάλτου, βήξ» στην προκειμένη περίπτωση μετεξελίχθηκε σε «άμα θέλεις το ψηφίζεις», υπόδειξη, προφανώς, προς όλα τα μέλη του Περιφερειακού Συμβουλίου.

Κατανοώ την έλλειψη εμπειρίας του κ. Μεταξά. Κανένας δεν ξεκίνησε γνωρίζοντας τα πάντα.

Του εύχομαι καλή θητεία και, γιατί όχι, καλή συνεργασία.

Γιατί όπως συνηθίζω να λέω «μας εξέλεξαν για να συνεργαζόμαστε και όχι για να κάνουμε παρέα».