Και περιγράφουν μια πραγματικότητα αν όχι ιδανική, τουλάχιστον άκρως ελκυστική.
Η Τοπική Αυτοδιοίκηση αγκαλιάζει με στοργή τη μουσική παιδεία μας, φροντίζει με τα πνευματικά κέντρα την καλλιέργεια των δημοτών και, εννοείται πια αυτό, φροντίζει με τις βιβλιοθήκες για τη διάδοση της ευγενούς δραστηριότητας της ανάγνωσης. Τα υπόλοιπα, οι μουσικές πανηγύρεις και τα γλέντια, μπορεί να κοστίζουν κάτι παραπάνω, καθήκον όμως της Τοπικής Αυτοδιοίκησης είναι να επιτρέπει στους δημότες να χαλαρώνουν και λίγο έπειτα από τόσο διάβασμα. Οταν έχεις περάσει όλη την ημέρα σου στη βιβλιοθήκη, το βραδάκι δεν είναι κακό να ακούσεις λίγο Βίσση ή λίγο Παπαρίζου - πρέσβειρες του πολιτισμού μας είναι κι αυτές.

Οι αριθμοί θα ήσαν ακόμη εντυπωσιακότεροι αν έφταναν για να περιγράψουν την πραγματικότητα. Διότι η Κεντρική Ενωση Δήμων και Κοινοτήτων δεν μας λέει πόσοι αναγνώστες, φερ' ειπείν, συχνάζουν σ' αυτές τις 105 βιβλιοθήκες κάθε μέρα, πόσα και τι είδους βιβλία δανείζονται, ποιες είναι οι ηλικίες αυτών των αναγνωστών; Κοινώς, πόσο ζωντανή είναι η σχέση της βιβλιοθήκης με την πόλη, τι ακριβώς προσφέρουν αυτές οι βιβλιοθήκες στην πόλη; Απ' ό,τι ξέρω, την είσοδο της βιβλιοθήκης του Δήμου Αθηναίων, με το πληρέστερο ιστορικό αρχείο εφημερίδων, την περνούν καθημερινά γύρω στους 37 αναγνώστες - θα μπορούσαν να είναι και λιγότεροι, θα πείτε.

Υπάρχουν και οι εξαιρέσεις, βέβαια, όπως η δημοτική βιβλιοθήκη Καλλιθέας για παράδειγμα, όμως πόσες είναι οι εξαιρέσεις στο πανελλήνιο; Και μη μου πείτε ότι οι Ελληνες δεν διαβάζουν, διότι στη βιβλιοθήκη της Βέροιας, που δεν είναι δημοτική, είναι γραμμένοι ως συνδρομητές πάνω από το ένα τρίτο των κατοίκων της πόλης. Η ύπαρξη και η καλή λειτουργία μιας βιβλιοθήκης δεν αφορά μόνον τους βιβλιόφιλους. Αφορά το κοινωνικό σύνολο, έχει να κάνει με τη γενική παιδεία, έχει να κάνει με την καλλιέργεια, εντέλει έχει να κάνει με τη δημοκρατία. Δεν είναι απλό διακοσμητικό συμπλήρωμα του εκπαιδευτικού συστήματος. Είναι ένα από τα συστατικά του κύτταρα. Μας απασχολεί η σχέση του πολίτη με τον δημόσιο χώρο; Εξίσου σημαντική είναι και η σχέση του με τις βιβλιοθήκες.

Ολα αυτά, θα μου πείτε, ελάχιστα ενδιαφέρουν τους συνδικαλιστές της ΚΕΔΚΕ. Μπορεί να επαίρονται πως διατηρούν 50 ωδεία, όμως δεν ενδιαφέρονται για το ότι, παρά τα 50 αυτά ωδεία, μουσική παιδεία δεν υπάρχει. Αναρωτιέμαι πραγματικά πόσοι είναι οι δήμαρχοι που ξέρουν τι περιέχουν οι βιβλιοθήκες των δήμων τους. Εστω στο περίπου. Κομμάτι του πτωχευμένου ελληνικού Δημοσίου είναι κι αυτοί, θα μου πείτε. Και τώρα που δεν έχουν τα μέσα να διορίσουν για να δικαιολογήσουν την ύπαρξή τους, και τώρα που οι τιμές στην καλλιτεχνική πιάτσα έχουν πέσει, οπότε και τα καλοκαιρινά φεστιβάλ δεν έχουν ενδιαφέρον, θυμήθηκαν τις ποντικοφαγωμένες 105 βιβλιοθήκες τους.

πηγη:TA ΝΕΑ*