αποφάσισε, από εκεί ψηλά, από το ρολόι της πόλης να ελευθερώσει τις φωνές τους, ώστε να ψάλλουν τα χριστουγεννιάτικα κάλαντα.
Βέβαια, τίποτα από όλα αυτά δεν θα είχε συμβεί αν δεν είχαν μαζευτεί τόσα παιδιά και τόσοι «μεγάλοι» την Κυριακή το πρωί στην πλατεία, αν οι γυναίκες της Λευκοπηγής δεν τραγουδούσαν παραδοσιακά κάλαντα, αν το βιβλιοπωλείο του Δημήτρη Αθανασιάδη, δεν μας έφερνε τα υλικά της εκδήλωσης, αν τα ζαχαροπλαστεία: ΑΜΟΡΙΝΟ, DOLCINI, ELITE, ZOOMSERIE και ΡΩΞΑΝΗ δεν μας προσέφεραν τα γλυκά τους, αν το Συνδικάτο Εργαζομένων στην Ενέργεια «Εργατική Αλληλεγγύη» δεν μας παραχωρούσε τη μικροφωνική εγκατάσταση, αν το Ερμιόνιο και το Bo café δεν κουβάλαγαν τα τραπέζια τους και αν ο Δήμος Κοζάνης δεν μας παραχωρούσε το χώρο της κεντρικής πλατείας.
Χάρη σ' όλους αυτούς η κεντρική πλατεία της Κοζάνης γέμισε με χαρούμενες παιδικές φωνές, οι οποίες αποτελούν και την παρακαταθήκη για ένα καλύτερο αύριο με περισσότερη αγάπη, αποδοχή και αλληλεγγύη.