Όμως η παιδική φτώχεια είναι αποτέλεσμα της φτώχειας των γονιών. Όχι μόνο των ανέργων, που γίνονται όλο και περισσότεροι, αλλά και των εργαζόμενων που αμείβονται με μισθούς πείνας.

Αντιμέτωπες με τη βαρβαρότητα του υποσιτισμού βρίσκονται καθημερινά όλο και περισσότερες λαϊκές οικογένειες, με πρώτα και μεγαλύτερα θύματα τα παιδιά. Πληθαίνουν δραματικά τα περιστατικά μαθητών που μένουν χωρίς κανονικό γεύμα ακόμα και για μέρες. Οι περιπτώσεις που βλέπουν το φως της δημοσιότητας δεν είναι παρά ένα μικρό μέρος του προβλήματος.

Η ΟΓΕ καταγγέλλει την πολιτική της κυβέρνησης και της ΕΕ, που βυθίζουν τη λαϊκή οικογένεια στην ανεργία και τη φτώχεια και καταδικάζει την απροθυμία που δείχνουν να πάρουν ακόμα και το παραμικρό μέτρο για να περιοριστούν οι συνέπειες του υποσιτισμού. Το πρόβλημα δεν είναι δυνατόν να αντιμετωπιστεί με τα ψίχουλα της ελεημοσύνης της εκκλησίας. Ούτε μπορούμε να επιτρέψουμε να γίνει ο υποσιτισμός των μαθητών έδαφος, για να εκδηλώνουν οι ΜΚΟ τα «φιλάνθρωπα» αισθήματά τους και οι επιχειρήσεις το «κοινωνικό» τους πρόσωπο. Διεκδικούμε να δοθεί τώρα έκτακτο κονδύλι στους δήμους, προκειμένου να παρέχουν ένα γεύμα σε όλους τους μαθητές των σχολείων.

Απευθυνόμαστε σε όλες τις άνεργες, τις υποαπασχολούμενες, τις απλήρωτες εργαζόμενες, σε όλες τις μητέρες που βλέπουν την καθημερινή διατροφή των παιδιών τους να μετατρέπεται σε εφιάλτη: Για τα βάσανα με τα οποία μας φορτώνει η πολιτική που υπηρετεί τα μονοπώλια και τα κέρδη τους, δεν πρέπει να νιώθουν ντροπή και ενοχή αλλά οργή και αγανάκτηση. Ο δρόμος που δείχνουν όσοι μας προτείνουν να σκύψουμε το κεφάλι, να απλώσουμε το χέρι, και να παρακαλέσουμε για λίγα ψίχουλα αυτούς που πλουτίζουν στην πλάτη μας, είναι αδιέξοδος. Οδηγεί, αργά ή γρήγορα, σε μεγαλύτερη εξαθλίωση. Απάντηση και διέξοδο από τη σημερινή βαρβαρότητα θα δώσει μόνο η οργανωμένη πάλη και διεκδίκηση. Μέσα από τους συλλόγους και τις ομάδες της ΟΓΕ, μέσα από τις Λαϊκές Επιτροπές σε κάθε γειτονιά διεκδικούμε: Να εξασφαλιστεί τώρα, με έκτακτο κρατικό κονδύλι, ένα γεύμα καθημερινά για κάθε μαθητή.