και το μεράκι των δεκάδων εθελοντών που προσφέρουν τις υπηρεσίες τους στην βραδινή βάρδια του κλειστού γυμναστηρίου. Με εξοπλισμό που έφεραν κάποιοι εθελοντές απο το σπίτι τους, και κάποιες ταινίες του Τσαρλι Τσάπλιν για αρχή στήθηκε, στα γρήγορα μια μικρή αίθουσα σινεμά. Οσοι τυχεροί βρέθηκαν στο χώρο διαπίστωσαν την απερίγραπτη χαρά των παιδιών ζωγραφισμένη στα προσωπά τους, όταν κατάλαβαν τι θα ακολουθούσε. Σινεμά ο παράδεισος γιατί όχι; Για τα παιδιά, που ότι και να λέμε όλοι εμείς, αυτά χαίρονται, λαχταρούν και ονειρεύονται.

Σπυρος Κουταβας