Άφησε πίσω τη γυναίκα του Ισμήνη Παναγιωτίδου, το γιό του Ορφέα και πολλές αναμνήσεις σε όσους τον γνώρισαν από κοντά. Άνθρωπος ευθύς και τίμιος, σύνδεσε τη ζωή του με τον αθλητισμό αλλά και τους κοινωνικούς αγώνες.

Σαν γυμναστής υπηρέτησε με συνέπεια και πάθος το σχολικό αθλητισμό. Παράλληλα υπήρξε ποδοσφαιριστής, προπονητής ποδοσφαίρου και μπάσκετ, ποδηλάτης, σκιέρ, τενίστας. Ήταν σε διαρκή κίνηση. Αγαπούσε τη φύση και το περιβάλλον, το χωριό του (την Καισαρειά), τα ταξίδια που τον πλούτιζαν σε εμπειρίες και γνώση.

Καλός οικογενειάρχης, σύζυγος και πατέρας, γιος και αδελφός.

Άφησε επίσης το στίγμα του ως ενεργός πολίτης. Ασχολήθηκε πολλά χρόνια με τα κοινά, συμμετείχε στην ΕΛΜΕ «τον παλιό καλό καιρό». Έδωσε «το παρών» και στους πολιτικούς αγώνες, διατηρώντας πάντα την αυτονομία της σκέψης, χωρίς να περιχαρακώνεται σε βολικές προσεγγίσεις. Δεν τον έπεισαν τα κόμματα και τα τελευταία χρόνια ακολουθούσε το δρόμο του μοναχικού καβαλάρη. Αρθρογραφούσε τακτικότατα στα ΜΜΕ της Κοζάνης για διάφορα θέματα, τοπικά και μη. Στη Δημοτική Κίνηση ήλθε σχεδόν από την αρχή και βοήθησε, διατηρώντας παράλληλα την κριτική του ματιά.

Ευθύς και απλός στο λόγο του, μερικές φορές σκληρός και αμετακίνητος, δεν χάριζε κάστανο δεξιά και αριστερά.

Μπορεί κάποιοι να διαφωνούσαν με τις απόψεις του (ο λόγος πάντα έχει και αντίλογο) , αλλά κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει ότι ο Νίκος έλεγε πάντα με παρρησία τη γνώμη του, δημόσια και ιδιωτικά, χωρίς να μασάει τα λόγια του.

Όσοι γνωρίσαμε από κοντά το Νίκο δεν μπορούσαμε να πιστέψουμε χτες το μεσημέρι ότι πέθανε ένας άνθρωπος πιστός στην προπόνηση και την υγιεινή ζωή. Δυστυχώς τον πρόδωσε η καρδιά του και έπαθε ξαφνικά ανακοπή λίγο πριν μπει στον αγαπημένο του χώρο, το γυμναστήριο.

Ας είναι ελαφρύ το χώμα που τον σκεπάζει.

Δημοτική Κίνηση Κοζάνης: "Κοζάνη, Τόπος να Ζεις"