αποδεχόμενη πως πρέπει, επιτέλους, να βρεθεί μια λύση στο θέμα αυτό. 
Δεν μπορώ όμως να μην επισημάνω πως ως Ελληνίδα και γέννημα- θρέμμα της Μακεδονίας με ενοχλούσε και μ' ενοχλεί το γεγονός πως οι γείτονες μας Σκοπιανοί μιλάνε για "μακεδονική εθνότητα" και "μακεδονική γλώσσα". Το ξέρουν και οι ίδιοι, εκτός των λίγων που έχουν ποτιστεί μέχρι το μεδούλι από την εσωτερική προπαγάνδα τους, πως ένας τέτοιος ισχυρισμός δεν τεκμηριώνεται από κανένα ιστορικό στοιχείο και φυσικά αντί να οδηγεί σε οποιαδήποτε προσέγγιση μεταξύ μας δυναμιτίζει το κλίμα και, αναπόφευκτα, μας οδηγεί στο να πάρουμε θέση απέναντι σε τέτοιες λογικές, υπερασπιζόμενοι το δίκιο και την ιστορική αλήθεια.
Το κρίσιμο ερώτημα, βέβαια, είναι τώρα τι κάνουμε που το θέμα ξανάρθε στην επικαιρότητα. 
Κατ' αρχήν θα 'θελα να γνωρίζω τι πιστεύει και τι επιδιώκει η Κυβέρνηση μας, γιατί ό,τι ξέρουμε το μαθαίνουμε από δηλώσεις ξένων (κυρίως Σκοπιανών αξιωματούχων και μεσολαβητών). Αν είχε διαμορφωθεί μια εθνική γραμμή και ένα αραγές εθνικό μέτωπο με πρωτοβουλία της Κυβέρνησης, θα ισχυροποιούνταν η θέση μας απέναντι στους ξένους. Από την ώρα που αυτό δε συνέβη, σκέφτομαι, μήπως τελικά η όλη ανακίνηση του θέματος απ' την Κυβέρνηση έγινε εκ του πονηρού; Γιατί δεν θα πρέπει να ξεχνάμε πως τις μέρες αυτές που το σύνολο της κοινής γνώμης έχει στρέψει την προσοχή της στο Μακεδονικό, από τη Βουλή πέρασε ένα ακόμα πολυνομοσχέδιο νέων επώδυνων μέτρων "χωρίς ν' ανοίξει μύτη". 
Ειδικά για την περιοχή μας, ξεχάστηκε, προσωρινά ελπίζω, πως είναι σε εξέλιξη το έγκλημα με το ξεπούλημα της ΔΕΗ, κάτι που φυσικά βολεύει όσους βάζουν την υπογραφή τους, ή την... πλάτη τους, για να γίνει κάτι τέτοιο. 
Εδώ και δεκαετίες όλες οι ελληνικές Κυβερνήσεις ολιγώρησαν στο θέμα των Σκοπίων κρύβοντας το κάτω από το χαλί. Αυτό δεν μπορεί να συνεχιστεί για πάντα γιατί η ίδια η ζωή μας έδειξε πως ό,τι αφήσαμε πίσω μας ως εκκρεμότητα το βρίσκουμε διαρκώς μπροστά μας. 
Τα λάθη του παρελθόντος διαμόρφωσαν σίγουρα μια κατάσταση που οι πιο "ψύχραιμοι" και "λογικοί" χαρακτηρίζουν ως μη αναστρέψιμη. Δεν θα συμφωνήσω μαζί τους. Κανένας αγώνας δεν είναι χαμένος πριν δοθεί. Αρκεί να τον πιστεύεις και να τον δώσεις με όλα τα μέσα που διαθέτεις. 
Αυτές τις ώρες το μόνο που δεν χρειαζόμαστε είναι ένας νέος διχασμός. Αυτό σημαίνει πως ανεξάρτητα απ' την προσωπική μας άποψη είναι σημαντικό να δούμε τι θα ωφελήσει την πατρίδα. Και την πατρίδα θα την ωφελήσει το να δώσουμε τον αγώνα ενωμένοι.
Έχουμε το δίκιο και τα επιχειρήματα με το μέρος μας και μπορούμε να πείσουμε και τους άλλους να αποδεχτούν την ιστορική αλήθεια.

Οι γείτονές μας δεν αρκεί να σταματήσουν να χρησιμοποιούν, ένα όνομα που είναι δικό μας αλλά θεωρώ εξίσου σημαντικό , να πάψουν να θέτουν ζήτημα γλώσσας και εθνότητας
Μόνο έτσι θα αφήσουμε οριστικά το παρελθόν πίσω μας και θα κερδίσουμε ένα καλύτερο μέλλον για όλη την περιοχή.