έτσι όπως εξελίσσεται, είναι και κουραστική και επιπλέον δεν βοηθά τους αναγνώστες να σχηματίσουν ολοκληρωμένη γνώμη, μιας και δεν μπορούν να θυμούνται τι είπε για το θέμα ο καθένας μας πριν πέντε και δέκα μέρες.  (Εξάλλου απαντήσεις στα περισσότερα από  τα ζητήματα που θέτει βάζει δόθηκαν μέσω της δημόσιας επιστολής μου προς τον κ. Κωνσταντόπουλο)

Γι’ αυτό λοιπόν πρότεινα να συζητήσουμε δημοσίως και ζωντανά περί ΕΤΔΜ σε κάποιο ΜΜΕ της περιοχής Σερβίων. Μέχρι στιγμής δεν υπήρξε ανταπόκριση και συνεχίζονται οι τουφεκιές στον αέρα.

Σταματώ λοιπόν εδώ, προσθέτοντας μόνο το εξής: Όταν ο Δήμος Κοζάνης και οι υπόλοιποι τέσσερις λιγνιτικοί (ενεργειακοί) δήμοι διεκδικούσαν επί δυο και πλέον χρόνια το ΕΤΔΜ σε Ευρώπη και Ελλάδα, τρέχοντας (μαζί με τις οικολογικές οργανώσεις) σε Ευρωκοινοβούλια & Υπουργεία, πίεζαν Επιτρόπους και Ευρωβουλευτές, οργάνωναν εκδηλώσεις, έστελναν επιστολές σε ευρωπαϊκούς  λιγνιτικούς δήμους και συνέτασσαν κοινά υπομνήματα, ο δήμος Σερβίων δεν έδειξε κανένα ενδιαφέρον. Το ίδιο σκηνικό έγινε και με τον Τοπικό πόρο πριν 25 χρόνια, μέρος  του οποίου καρπώθηκαν στη συνέχεια χωρίς να έχουν βρέξει τα πόδια τους.

Όταν βέβαια εγκρίνονται τα σχετικά κονδύλια (είτε του ΕΤΔΜ είτε του Πόρου) εμφανίζονται οι μνηστήρες από όλη την Περιφέρεια και ΑΠΑΙΤΟΥΝ «τα ποσοστά τους», ακολουθώντας  τη δοκιμασμένη συνταγή «δώσε και μένα μπάρμπα».

Κάποτε όμως η ελληναράδικη αυτή νοοτροπία «μαζί στα δικαιώματα, χώρια στις υποχρεώσεις» πρέπει να σταματήσει.

Ευχαριστώ για τη φιλοξενία

Λ. Τσικριτζής