θα πρέπει να αποχωρήσουν οριστικά από την περιοχή της Κοζάνης μετά από εντολές που δόθηκαν από την αρμόδια υπηρεσία που χειρίζεται τα θέματα των ασυνόδευτων προσφύγων.

Ο χώρος του ξενοδοχείου όπου τους φιλοξενεί ήταν από νωρίς στολισμένος, οι μουσικές ήταν έτοιμες και μόλις έφτασαν και οι τελευταίοι από τα στελέχη που διευθύνουν την δομή, ξεκίνησε το γλέντι. Χορός, μουσική, παραδοσιακά τραγούδια και μουσικές από τις χώρες τους, ενώ η βραδιά περιελάμβανε και πλούσιο ελληνικό ρεπερτόριο όπου οι νεαροί έδειχναν να γνωρίζουν καλά. Φιλιά και αγκαλιές, χαμόγελα και δάκρυα με τους υπευθύνους της δομής, αναμνηστικές σέλφις ακόμη και μεταξύ τους γιατί ως γνωστόν οι δρόμοι τους σε λιγότερο από κάτι μήνες υποχρεωτικά θα χωρίσουν. Άλλοι θα συνεχίσουν να φιλοξενούνται σε δομές, άλλοι θα πάρουν το δρόμο της επανένωσης με συγγενείς τους στην Ευρώπη και άλλοι σε λίγους μήνες ενηλικιώνονται άρα παύουν να βρίσκονται σε καθεστώς προστασίας.

Η χαρά και τα δάκρυα δεν έχουν σύνορα, ο αποχωρισμός με ανθρώπους που έζησες μαζί τους που μοιράστηκες αγωνίες και τρομακτικές εμπειρίες μιας ανήλικης ζωής θα έχει πάντα το ίδιο σκληρό πρόσωπο ανεξάρτητα εάν αφορά λευκούς μαύρους, μιγάδες η κάτι άλλο. Από τις συγκινητικές στιγμές της βραδιάς, όταν η μικρή θυγατέρα ενός εκ των εργαζομένων της δομής πρόσφερε μια ζωγραφιά που την ετοίμαζε ολόκληρη την ημέρα στον Ζαφίρ, ένα νεαρό 15 χρονο από το Πακιστάν που το όνειρο του είναι να γίνει δάσκαλος.

Οι νεαροί πρόσφυγες που προέρχονται από το Πακιστάν και το Μπαγκλαντές θα μεταφερθούν σε ξενοδοχείο των Ιωαννίνων, κάποιο εξ αυτών θα συνενωθούν με τους συγγενείς τους στην Ευρώπη αφού έχουν γίνει όλες οι απαραίτητες προετοιμασίες από την ΑΡΣΙ και τις υπόλοιπες υπηρεσίες, ενώ ένα μικρό μέρος θα συνεχίσει να παραμένει σε  δομές υπό καθεστώς προστασίας έως ότου ενηλικιωθούν.  

Σπύρος Κουταβάς