Στο χωριό μου έφεραν σήμερα πρόσφυγες, οικογένειες με παιδιά, από την Σομαλία. Είδα, ελάχιστους ευτυχώς μέχρι τώρα ( κι έτσι θα παραμείνει για να μην αρχίσουμε τα αναθέματα σε ολόκληρο χωριό και έρθει πάλι κανένα ΣΤΑΡ να μας κάνει άνω κατω), να αρχίζουν τα ίδια, ότι ήμαστε μικρή κοινωνία και δεν μπορούν εύκολα οι μικρές κοινωνίες να δεχτούν ξένους. Στην μέση της πλατείας του χωριού υπάρχει μια εκκλησία της Παναγίας, από το 1100. Ο Υιός της είπε το <<ξένος ήμουν και δεν με δεχθήκατε>>. Ο Υιός αυτής που της ανάβουν κερί κάθε μέρα. Δεν υπάρχουν κοινωνίες μικρές και μεγάλες. Τις μικραίνουν και τις μεγαλώνουν οι άνθρωποι με τις συμπεριφορές τους όχι ο πληθυσμός αυτών. Αν τους αγκαλιάσουμε η κοινωνία μας θα δείξει το μπόι της σε όλο τον κόσμο, αν όχι… Για να μην έχουμε άτοπες συζητήσεις εννοείται ότι δέχομαι λόγω του ιού κάποιος να φοβάται, αλλά λύνεται εύκολα νομίζω από τις αρχές παίρνοντας δείγματα και όλα τα άλλα μέτρα που ισχύουν για όλους μας. Το μότο που κυκλοφορεί για το χωριό είναι <<Αιανή απέραντη στο χώρο και στον χρόνο>>. Για να είναι έτσι όμως ας αγκαλιάσουμε τους ανθρώπους αυτούς, τα παιδιά τους και ας δείξουμε την απεραντοσύνη μας αυτή στην αλληλεγγύη. Το χωριό έχει πολλούς καλλιτέχνες, δεν ξέρω αν συμμερίζονται αυτό το Support Art Workers αλλά αφού είναι καιρός να στηρίξουμε με πράξεις αυτό το Support ας το κάνουμε πρώτα για τους άλλους, να έχει νόημα αυτό όταν το ζητήσουμε μετά για εμάς. Είναι η ευκαιρία μας να δείξουμε ότι κάτι μάθαμε ως άνθρωποι μέσα από αυτό τον εγκλεισμό. Ότι βιώσαμε στο ελάχιστο το πώς είναι να είσαι κάπου κλεισμένος χωρίς την δυνατότητα να βγεις υπό τον φόβο του θανάτου. Κι επειδή όλοι αυτοί οι άνθρωποι το βιώσανε για τα καλά και δεν κλείστηκαν απλά στα σπίτια τους αλλά ταλαιπωρούνται με μωρά στην αγκαλιά τους από χώρα σε χώρα ας τους δείξουμε έστω για όσο μείνουν εδώ ότι δεν είναι παντού ανεπιθύμητοι. Κάποιοι όταν ήρθαν οι προηγούμενοι πρόσφυγες δεν τους ήθελαν επειδή ήταν νεαροί, με ορμές και ατίθασοι. Τώρα που είναι οικογένειες με παιδιά; Εγώ ήμουν σταθερός στις απόψεις μου περί βοήθειας και πριν και μετά. Ελπίζω να μείνουν κι αυτοί σταθεροί για το νεαρό της ηλικίας που τους πείραζε και να συνεχίσουμε όλοι μαζί αρμονικά. Αν οι κοινωνίες μας δεν γίνουν έτοιμες να αγκαλιάζουν ανθρώπους κατατρεγμένους που χρειάζονται βοήθεια, κανένα Support Art Workers δεν έχει σημασία, καμία τέχνη και καμία επιστήμη δεν προσφέρει τίποτα. Τα τραγούδια πάντα τον έβρισκαν και πάντα θα βρίσκουν τον δρόμο τους με εμάς ή χωρίς εμάς. Χρειάζονται μόνο αυτές οι Ιερές Μειοψηφίες που λέει ο Δημήτρης Αποστολάκης για να πάμε μπροστά και να πάνε κι αυτά.
ΥΓ1 Τώρα κατάλαβαν οι καλλιτέχνες ότι το κράτος δεν στηρίζει τον πολιτισμό γιατί δεν τον χρειάζεται; Όταν το κράτος ξυλοκοπούσε ανθρώπους, κυνηγούσε πολίτες, πουλούσε γη, κατέστρεφε το περιβάλλον για το κέρδος τι νόμιζαν; Ότι ανέβαζε ο Άδωνις αρχαία τραγωδία στην Επίδαυρο;
ΥΓ2 Εννοείται πως έπρεπε να ενημερώσουν οι αρμόδιοι το χωριό ( όχι αν τους δεχτεί ή όχι ) και να μην τα κάνουν όλα στα κρυφά γιατί η αλήθεια που πρεσβεύουμε θέλει να γίνονται όλα στα φανερά. Κατανοώ εν μέρει τις αντιδράσεις ως προς το σκέλος ότι έπρεπε λόγω της κατάστασης του Κορωναιού να υπάρχει μια διαφορετική μέριμνα από τους υπεύθυνους αλλά με μια απλή κουβέντα λύνεται όλο αυτό. Αυτούς επιλέξαμε, αυτούς θα λουστούμε…
ΥΓ3 Αγαπητοί συγχωριανοί, δεν χρειαζόμαστε άλλες διαμάχες μεταξύ ανθρώπων αλλά κοινωνίες αλληλέγγυες για το καλό όλων μας. Την προηγούμενη φορά υπήρχε μια διάχυτη αρνητική ενέργεια σε όλο το χωριό. Δυστυχώς αυτήν φέρνει η αντιπαλότητα και το μίσος. Ας σταθούμε στο πλευρό των οικογενειών και απέναντι από αυτούς που τους κάνουν μετανάστες και σε όποιους άλλους εκμεταλλεύονται τους ανθρώπους για να πλουτίσουν. Απέναντι και σε αυτούς που τους πηγαινοφέρνουν κρυφά αλλά όχι απέναντι σε ανθρώπους δυστυχισμένους με μωρά στην αγκαλιά τους.
Αιανή απέραντη στο χώρο και στον χρόνο μπορεί να υπάρξει μόνο με αλληλεγγύη, με σεβασμό, με δράσεις άλλες. Να αναδείξουμε όσα κληρονομήσαμε και όχι όσα θέλουν να μας κληροδοτήσουν…