Ανήμερα της γιορτής του έφυγε από κοντά μας ο Σάκης Καραλιώτας, αφήνοντας μεγάλο κενό.

Στον τόπο μας που έχασε ένα ενεργό πολίτη που δεν έλειψε ποτέ από τα δημόσια πράγματα.

Στην προοδευτική παράταξη και ειδικότερα στην ανανεωτική αριστερά που έχασε ένα ιστορικό της στέλεχος το οποίο υπηρέτησε με πάθος και συνέπεια τις ιδέες της ως το τέλος.

Ενταγμένος από τη δικτατορία στις γραμμές του Ρήγα Φεραίου, ήταν ήδη στρατευμένος στο ΚΚΕ Εσωτερικού όταν ήρθε η μεταπολίτευση. Σπούδασε οικονομικά στο ΑΠΘ δουλεύοντας παράλληλα στα Σφαγεία της Κοζανης, ένας συνδυασμός με τον οποίο σφυρηλάτησε αντοχές και χαρακτήρα.

Εραστής του λόγου, προφορικού και γραπτού και κάτοχος της διαλεκτικής μεθόδου ήταν ένας δεινός και συναρπαστικός συζητητής. Δεν ήταν εύκολος συνομιλητής στην αντιπαράθεση γιατί είχε συγκροτημένες απόψεις, ήταν όμως πάντα δεκτικός στην αντίθετη γνώμη. «Μπορεί να μη θριάμβευσαν οι ιδέες μας, έλεγε, αλλά επίσης δεν ηττήθηκαν ποτέ. Τουναντίον επηρέασαν θετικά το διάλογο και μπόλιασαν τον ευρύτερο χώρο της Αριστεράς και της Κεντροαριστεράς». Είχε δίκιο, όχι γιατί ο νεκρός δεδικαίωται, αλλά γιατί έτσι έγινε και αυτή είναι η αλήθεια.

Προσωπικά δεν είναι εύκολο να περιγράψω τα συναισθήματα μου, γιατί με το Σάκη πορευτήκαμε παράλληλα και μαζί, όλη την περίοδο από τη μεταπολίτευση μέχρι σήμερα. Συνδεθήκαμε με βαθιά φιλία και αγάπη που δε σκιάστηκε ποτέ, ακόμα και σε στιγμές σκληρής αντιπαράθεσης.

Με το Σάκη υπήρξαμε σύντροφοι με την κυριολεκτική έννοια του όρου και στην πολιτική μου διαδρομή ήταν πάντα δίπλα μου όσο λίγοι, όχι για να επαινεί μα για να επισημαίνει λάθη, παραλείψεις και κακοτοπιές. Τον αποχαιρετώ με οδύνη γιατί ξέρω πως χάνω ένα πολύτιμο φίλο.

Μόνη παρηγοριά είναι ότι αναπαύεται μαζί με το Μπάμπη Δρακόπουλο, το Λεωνιδα Κύρκο, το Γρήγορη Γιάνναρο και το Θωμά Βασιλειάδη των οποίων στάθηκε ισάξιος και τους τίμησε με τους αγώνες του.

Καλό ταξίδι αγαπημένε μας Σάκη…