Πολλά σχόλια και αντιδράσεις προκάλεσαν οι επικρίσεις της γνωστής ηθοποιού Τζόυς Ευείδη για την κατάντια του Υπαίθριου Θεάτρου Κοζάνης (όπως ότι «ο ηθοποιός δεν έχει ούτε νερό να πιει και αν θέλει ..πιπί πρέπει να πάει στο δάσος»), αλλά και η απάντηση του Αντιδημάρχου Γ. Ιωαννίδη, ο οποίος δήλωσε ότι «είναι μια διαχρονική κατάσταση αυτή που υπάρχει στο Υπαίθριο θέατρο.». και ότι «το πρόβλημα υπάρχει τουλάχιστον εδώ και 15 ».

Για το θέμα αυτό θα ήθελα να αναφέρω τα εξής με την ιδιότητα μου ως πρώην πρόεδρος του ΟΑΠΝ Δήμου Κοζάνης από το Σεπτ. 2014έως την άνοιξη 2017. (Ο ΟΑΠΝ -ως γνωστό- μεταξύ άλλων πολιτιστικών δομών είχε και την ευθύνη διαχείρισης του Υπαίθριου Θεάτρου Κοζάνης).

Το Υπαίθριο Δημοτικό Θέατρο συντηρήθηκε ολοκληρωμένα πριν 7 χρόνια επί δημαρχίας Λευτέρη Ιωαννίδη. Η απόφαση για τη συντήρηση και η έναρξη των εργασιών έγιναν επί προεδρίας στον ΟΑΠΝ της Φανής Φτάκα-Τσικριτζή με αρχικό προϋπολογισμό 80.000.00 € με ΦΠΑ και τελικό ποσό εκτέλεσης του έργου 60.252,52 €, σύμφωνα και με την υπ. αριθμ. 649/2016 απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου Κοζάνης και την αντίστοιχη απόφαση στη συνέχεια 109-2017 της Οικονομικής Επιτροπής του Δήμου Κοζάνης, που είναι αναρτημένες στο Διαδίκτυο. Μάλιστα οι εργασίες αποκατάστασης του ξύλινου και σιδερένιου σκελετού του κράτησαν έναν ολόκληρο χρόνο και το θέατρο ξαναλειτούργησε ανακαινισμένο το καλοκαίρι του 2018 επί προέδρου ΟΑΠΝ Γ. Ιωαννίδη, ο οποίος και παρέλαβε το έργο. Επρόκειτο για την πρώτη μεγάλη συντήρηση του Υπαίθριου Θεάτρου από το έτος κατασκευής του (2001), και η εκτέλεση των απαραίτητων εργασιών ήταν θέμα προτεραιότητας εξαιτίας των πολλών κινδύνων που εγκυμονούσε η χρόνια εγκατάλειψή του στην ασφάλεια των θεατών και των ηθοποιών. Το έργο αυτό χρηματοδοτήθηκε από τη ΣΑΤΑ και τη μελέτη του εκπόνησαν οι Τεχνικές Υπηρεσίες του Δήμου. Η μελέτη του θεωρήθηκε τον Οκτώβρη του 2016 και εγκρίθηκε από Δημοτικό Συμβούλιο τον Νοέμβριο του ιδίου έτους, ενώ η σύμβαση με την μειοδότρια Εταιρεία υπογράφτηκε τον Ιούνιο 2017. Το έργο λόγω προβλημάτων που ανέκυψαν στην ανακατασκευή της ξύλινης σκηνής ( δάπεδο) χρειάστηκε επιπλέον χρηματοδότηση 30.124,70 €. για να αποπερατωθεί.

Παράλληλα όμως με το σκελετό του θεάτρου οι τεχνικές εργασίες συντήρησης επεκτάθηκαν και στις παρακείμενες τουαλέτες του, που είχαν να συντηρηθούν επίσης αρκετά χρόνια.

Γεννιέται λοιπόν στον οποιονδήποτε καλόπιστο αναγνώστη η απορία πως είναι δυνατόν ο νυν Αντιδήμαρχος Πολιτισμού Γ. Ιωαννίδης να έχει ξεχάσει αυτή τη σημαντική «λεπτομέρεια» και να δηλώνει -ελαφρά τη καρδία- ότι είναι διαχρονική η εγκατάλειψη του θεάτρου και ότι το πρόβλημα υπάρχει τουλάχιστον εδώ και 15 χρόνια.

Ένα δεύτερο θέμα αφορά την ύπαρξη κυλικείου ή καντίνας και τις τουαλέτες. Η κατασκευή του ανοιχτού θεάτρου μέσα σε δάσος δεν επέτρεπε πολλές ανθρώπινες παρεμβάσεις και βοηθητικές υποδομές. (Υπενθυμίζεται ότι κατά την κατασκευή του είχαν κοπεί αυθαίρετα περισσότερα δέντρα από ό,τι προέβλεπε η σχετική μελέτη). Για το λόγο αυτό η εγκατάσταση μόνιμου κυλικείου δεν ήταν αποδεκτή λύση. Αντί αυτής αποφασίστηκε κατά τη διάρκεια των θεατρικών παραστάσεων να υπάρχει μια καντίνα, (που επιλέγονταν με πλειοδοτικό διαγωνισμό), προκειμένου να εξυπηρετεί τον κόσμο και τους θιάσους. Αυτό ισχύει και σήμερα. Παλιότερα όμως, σε μεμονωμένες περιπτώσεις που η καντίνα αδυνατούσε να λειτουργήσει, ο ΟΑΠΝ παρείχε εμφιαλωμένα νερά στους ηθοποιούς μέσω των υπαλλήλων του, οι οποίοι παρίσταντο σε όλες τις παραστάσεις και ήταν εντεταλμένοι για την είσπραξη των εισόδων. Προφανώς στην περίπτωση του θιάσου της κ. Ευείδη κάτι δε θα λειτούργησε σωστά στην επικοινωνία με τους εκπροσώπους του Δήμου πλέον.

Όσο για τις τουαλέτες προκαλεί θυμηδία το επιχείρημα που ακούστηκε από τον κ. Ιωαννίδη ότι κι αυτές δε λειτουργούσαν διαχρονικά. Πριν τη συντήρηση του 2017 κάποιες παρουσίαζαν κατασκευαστικά προβλήματα και όντως ήταν κλειστές, όμως τα προβλήματα αντιμετωπίστηκαν μετά τη μεγάλη συντήρηση του έργου του 2017, (πράγμα που προφανώς γνωρίζει ο Αντιδήμαρχος Γ. Ιωαννίδης, μιας και αυτός παρέλαβε το έργο από τον ανάδοχο το 2018). Οι τουαλέτες πριν από κάθε παράσταση παραδίνονταν καθαρές στο κοινό, είχαν όλα τα απαραίτητα είδη υγιεινής και κλειδώνονταν μετά το τέλος της παράστασης. Η καθαριότητά τους αναθέτονταν σε εργολάβο πριν και μετά τις παραστάσεις και η επίβλεψη του εργολάβου ήταν αρμοδιότητα του Προέδρου και της Δ/νσης του ΟΑΠΝ.

Να προσθέσουμε με την ευκαιρία ότι εξ αρχής το Ανοιχτό Δημοτικό Θέατρο ήταν μόνιμα εκτεθειμένο στις άσχημες καιρικές συνθήκες, αλλά και στους βανδαλισμούς από διάφορα άτομα που το χρησιμοποιούν ως στέκι. Ένα εύκολο αποτρεπτικό μέσο θα ήταν οι κάμερες ασφαλείας που δυστυχώς δεν μπήκαν ποτέ λόγω λανθασμένης αντίληψης περί κατάχρησης των προσωπικών δεδομένων.

Εν κατακλείδι, η συντήρηση του θεάτρου είναι επιβεβλημένη και ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΗ, όπως και η φροντίδα ελέγχου και επίβλεψη από τους εκάστοτε προέδρους και υπαλλήλους (παλιότερα της ΔΕΠΑΚ, στη συνέχεια του ΟΑΠΝ και τώρα της Αντιδημαρχίας πολιτισμού)

Για την εύρυθμη λειτουργία των δήμων προφανώς είναι απαραίτητες οι «Θέσεις Ευθύνης», αλλά όταν έρχεται η ώρα απαιτούν την ανάληψη ευθυνών και όχι την αποποίησή τους.