Από καθαρή διαστροφή (λες και δεν έχω άλλη δουλειά να κάνω) κάθομαι και παρακολουθώ, στα τοπικά κανάλια, τις προεκλογικές εκπομπές, που παρουσιάζουν τους υποψηφίους των κομμάτων, μπροστά από χρωματιστά ταμπλό και με «ευρηματικά» logo μιμούμενες τα mεgαλοκάναλα της Αθήνας.

Το Κ.Κ.Ε. (μ-λ) και το Μ-Λ Κ.Κ.Ε. αντιλαμβάνονται την ανάγκη να συγκροτηθεί και να δυναμώσει η φωνή της αντίστασης. Αντιλαμβάνονται την ανάγκη για δημιουργία αντι-ιμπεριαλιστικού μετώπου ενάντια στην εξάρτηση της Ελλάδας από ξένα κέντρα.

Για τις εκλογές αυτές τα παλιά πολιτικά κόμματα πήρανε, πέραν των 54 εκ. ευρώ της τακτικής τους επιχορήγησης, 10 εκατομμύρια ευρώ επιπλέον.
(Παρ' όλα αυτά, τα κόμματα που υποτίθεται ότι θα μας σώσουν, χρωστάνε στις τράπεζες πάνω από 240 εκατομμύρια ευρώ, δηλαδή τα έσοδά τους για πέντε χρόνια!)

του Γιάννη Τζουριά*
Συχνά οι πολιτικοί χρησιμοποιούν τον όρο του M. Duverger για να ορίσουν την πολιτική ως την «τέχνη του εφικτού». Το να μπορεί δηλαδή κανείς να πετύχει όσο το δυνατόν περισσότερα στα πλαίσια της δεδομένης συγκυρίας. Σ' αυτή τη λογική σήμερα η πολιτική μπορεί να χαρακτηριστεί ως η λήψη αποφάσεων με θεσμοθετημένες διαδικασίες για την αναδιανομή ή ανακατανομή αξιών (ατομικών, πολιτικών, κοινωνικών, οικονομικών).