Ο υποψήφιος Περιφερειάρχης στη Δυτική Μακεδονία, Γιάννης Παπαϊορδανίδης,  στο πλαίσιο της προεκλογικής του περιοδείας, το Σάββατο 23 και την Κυριακή 24 Οκτωβρίου, θα επισκεφθεί:

Κάποιες πόλεις είναι πιο ευχάριστα βιώσιμες από άλλες. Και για αυτό δεν ευθύνεται πάντα ο καιρός.

Στην ίδια πόλη όπου συνυπάρχει μία Ορχήστρα Νέων – με κλιμάκια από όλες τις ικανότητες και τάξεις των Ωδείων και των σχολείων της – και όπου φιλοξενούνται, με αντάλλαγμα την αντίστοιχη φιλοξενία, άλλες Ορχήστρες Νέων της Ευρώπης.

Σκεφτείτε μια πόλη όπου μια σχολική εκδρομή μπορεί να είναι η γνωριμία με τον κόσμο της Συμφωνικής Ορχήστρας. Και όπου οι μουσικοί μιας ορχήστρας επισκέπτονται τακτικά τα σχολεία για να κάνουν εισαγωγική επίδειξη των μουσικών τους οργάνων.

Αναλογιστείτε πως όσο προαστιακά κι αν ζει κανείς σε αυτή την πόλη, η ζωντανή επαφή με τον κόσμο της μουσικής των τελευταίων 400 χρόνων δεν είναι ποτέ μακριά.

Σκεφτείτε δηλαδή μια πόλη που παράγει πολιτισμό χωρίς την ανάγκη των αλεξίπτωτων σωτήρων από «αλλού».  Μία πόλη που είναι το πολιτιστικό κέντρο του εαυτού της.

Σκεφτείτε πως σταδιακά αυτό το κέντρο αποκτά μία επαφή με άλλα αντίστοιχα ιδρύματα και διοργανώνει/συμμετέχει σε Φεστιβάλ, Σεμινάρια και Συνέδρια, βάζοντας την πόλη στον πολιτιστικό χάρτη.

Αναλογιστείτε τις δυνατότητες που αποκτά μια τέτοια πόλη για παροχές ερευνητικής διαμονής και ποιοτικού εκπαιδευτικού τουρισμού.

Σκεφτείτε δηλαδή μια πόλη που εισάγει ικανούς ανθρώπους και εξάγει χρήσιμες ιδέες αντί μιας πόλης που εξάγει τους καλύτερους ανθρώπους της και εισάγει ιδέες δεύτερο χέρι.

Με λίγα λόγια σκεφτείτε πως ζείτε σε μια πρωτεύουσα με τα προτερήματα της επαρχίας και όχι σε μια επαρχία με τα ελαττώματα της μεγαλούπολης.

·         Το αρχικό ετήσιο κόστος είναι αυτό ενός μικρού/μέσου οικοδομικού έργου – μακροπρόθεσμα δε οι θεσμοί αυτοί είναι σαφώς ικανοί να αυτοχρηματοδοτούνται και να απορροφούν καλλιτεχνικό δυναμικό τακτικά.  

·         Η αρχική προσπάθεια μπορεί να υποστηριχθεί από ανθρώπους που εργάζονται στην περιοχή. Η τεχνογνωσία και η αρτιότητα σχεδιασμού υπάρχουν σήμερα πλήρως για πρώτη φορά στην περιοχή μας.

·         Οι κτιριακές υποδομές υπάρχουν. Το ίδιο και η οργανωτική και καλλιτεχνική εμπειρία.

Η πραγματική λοιπόν απόσταση είναι θέμα διοικητικής βούλησης και μόνο. Φανταστείτε...

Υποψήφιος δημοτικός σύμβουλος

Με τον συνδυασμό «ΔΗΜΟΣ ΚΟΖΑΝΗΣ : ΤΟΠΟΣ ΝΑ ΖΕΙΣ»

Της Ματίνας Μόμτσιου-Τσικριτζή

Αν όμως μετεξελιχθεί κι αυτή αποκλειστκά σε τρόπο αύξησης του τουρισμού, με ό,τι αυτό συνεπάγεται, κινδυνεύει να καταντήσει ένα μωσαϊκό φολκλορικών εκδηλώσεων οι οποίες διεκπεραιώνονται από ελάχιστους κοινωνούς για πλήθη παρατηρητών που απλά καταναλώνουν θέαμα

Όσο κι αν φαίνεται εφιαλτική αυτή η προοπτική δεν είναι διόλου απίθανη, δεδομένου ότι ο  21^ος αιώνας χαρακτηρίζεται μεταξύ άλλων από:     

·  Κινητικότητα ενός κυρίαρχου αστικού πληθυσμού

·  Ασφυκτική «υποστήριξη» των λαϊκών εκδηλώσεων από θεσμικές μορφές εξουσίας

·  Άκριτη τεχνοκρατική αντιμετώπιση οργανωτικών προβλημάτων,

·  Απίστευτη προβολή της κάθε πλευράς κοινωνικής ζωής από τα ΜΜΕ. Ζούμε

·  Δυνατότητες μιας μικρής ομάδας να προσδιορίζει τη μορφή και να αναιρεί την ουσία των εθίμων, τα οποία επιβάλλεται να τα διαμορφώνει συλλογικά η κοινωνία

Η αναγκαιότητα διατήρησης της Αποκριάς είναι αυτονόητη για τους Κοζανίτες από οποιαδήποτε οπτική γωνία κι αν το δει κανείς το θέμα, πολιτιστική, κοινωνική ή οικονομική

o   72 χρόνια από την πρώτη «διοργάνωση» της Αποκριάς από το Δήμο (1938), πράγμα που απετέλεσε σημαντική εξέλιξη στην ιστορία της

o   Σχεδόν 30 χρόνια από τη λεγόμενη «αναβίωσή» της το 1981 και τη συνεχή και αυξανόμενη στήριξη από την τοπική αυτοδιοίκηση

o   Σχεδόν 15 χρόνια από την ίδρυση το 1996 της ΔΕΠΑΚ, σημερινής Δ.Ε.Π.Α.Κ.Π.Κ, η οποία και είναι θεσμικά υπεύθυνη για το θέμα και παίζει πολύ σημαντικό ρόλο στην όλη οργάνωση.

o   Καμιά δεκαετία από τότε που ασχολήθηκε ο «έξω κόσμος» και ιδιαίτερα η τηλεόραση με τα αποκριάτικα δρώμενα στην Κοζάνη και της προσέδωσε πανελλαδική «προβολή»

o   4 χρόνια από τότε που η Εγνατία έδωσε τόσο μεγάλη προσβασιμότητα στην Κοζάνη που μπορεί να αλλάξει όχι μόνο ποσοτικά αλλά και ποιοτικά την πολιτιστική της παράδοση.

Δεν είναι καιρός να σκύψουμε όλοι μαζί πάνω της, να αναλύσουμε, να στοχαστούμε; Με σεμνότητα και αίσθηση ευθύνης. Κρατώντας τις ισορροπίες που χρειάζονται. Και κυρίως με συναίσθηση του πόσο ευαίσθητος είναι ο χώρος του λαϊκού πολιτισμού και πόσο εύκολα μπορεί να εξοκείλει σήμερα σε μορφές τουριστικών «ατραξιόν», που θα μας στερήσουν από πολύτιμα στηρίγματα της ψυχής μας.

 Οποιαδήποτε διαμόρφωση και εξαγγελία πολιτικής επί του θέματος πριν από αυτή την απαραίτητη «στάση» και περισυλλογή όλων των εμπλεκομένων είναι και αλαζονική και επικίνδυνη.