Δεν είναι αυτό που προσπάθησαν να κάνουν τα μεταπολιτευτικά μνημόσυνα, προσπαθώντας να το παρουσιάσουν σαν προσφιλή συγγενή.
Δεν είναι αυτοί, οι λίγοι, που εξαργύρωσαν αγώνες στα πολιτικά χρηματιστήρια.
Το Πολυτεχνείο ήταν θέληση και δύναμη του ανώνυμου πλήθους.
Ήταν πάθος και αμφισβήτηση, ρήξη με την εξουσία.
Ήταν η κορυφαία στιγμή ενός μικρού λαού που έδειξε την μεγάλη του δύναμη.
Ήταν η χίμαιρα που διέλυσε τις αυταπάτες της φιλελευθεροποίησης της χούντας.
Ήταν το ΜΕΧΡΙΣ ΕΔΩ.
Από την κατάληψη της Νομικής μέχρι την ισοπέδωση της πύλης του Πολυτεχνείου, μεσολάβησαν δεκάδες ζυμώσεις, αντιπαραθέσεις και πολιτικές συγκρούσεις.
Ένα κίνημα από τα κάτω ήταν σε εξέλιξη, η δυναμική του παρέσυρε ηγεσίες και χειραγωγήσεις, απάντησε στην συκοφάντηση του και επικράτησε απέναντι σε όλους.
Η ορθότητα η όχι αυτών των επιλογών δεν είναι μόνο ιστορία.
Έγραψε με αίμα την ιστορία της αντιδικτατορικής πάλης και στοίχειωσε το δικτατορικό καθεστώς, εξαναγκάζοντας το σε υποχώρηση.
Τα χρόνια που ακολούθησαν το Πολυτεχνείο, έγινε σύμβολο της εξέγερσης αλλά και αντικείμενο πολλαπλής εκμετάλλευσης.
Όλοι ήθελαν ένα κομμάτι από αυτό, είτε να το εγγράψουν στην ιστορία τους, είτε να το εντάξουν σε κανόνες καλής συμπεριφοράς και εθιμοτυπικές δοξασίες.
Όμως το Πολυτεχνείο δεν ήταν τα κομμάτια του μεταπολιτευτικού πάζλ.
Ήταν μία και μοναδική στιγμή μεγάλης ενότητας θέλησης και απαράμιλλου θάρρους, ήταν η πολιτική απάντηση για το πώς και με ποιο τρόπο μπορεί να μπει ένα τέλος στην χούντα.
Η πολιτική έκφραση αυτής της εξέγερσης εκφράστηκε με τα συνθήματα που κυριάρχησαν:
Όχι στον Φασισμό, Ψωμί - Παιδεία – Ελευθερία, Δημοκρατία, Λαϊκή εξουσία, Εθνική Ανεξαρτησία, έξω από το ΝΑΤΟ….
40 χρόνια μετά, ποιο από αυτά τα συνθήματα δεν είναι επίκαιρο;
Ποιο από αυτά δεν εκπέμπεται από τους θύλακες αντίστασης της σκληρά δοκιμαζόμενης ελληνικής κοινωνίας;
40 χρόνια μετά είναι για την χώρα μας 40 χρόνια πίσω.
Η επίθεση του κεφαλαίου και η αθλιότητα των μνημονιακών πολιτικών, οδήγησαν στο ξεπούλημα χώρας, βύθισαν στην φτώχια και την ανεργία τον ελληνικό λαό, συνέτριψαν την αξιοπρέπεια και την περηφάνια του οδηγώντας τον στην γραμμή των συσσιτίων, σκύλεψαν επάνω στο σώμα της αιμόφυρτης δημοκρατίας, διέλυσαν την παιδεία και την υγεία και μονοπώλησαν την ενημέρωση.
Η κρατική βία και η καταστολή είναι η απάντηση στις αντιστάσεις.
Το καρκίνωμα που εμφανίζουν σαν δημόσια τηλεόραση είναι η απάντηση στην ελευθερία του λόγου.
Τα κοινοβουλευτικά πραξικοπήματα είναι η απάντηση στην δημοκρατία.
40 χρόνια μετά το Πολυτεχνείο, τα Πολυτεχνεία είναι εδώ .
Είναι στην ΕΡΤ που εκπέμπει μέσα από αυτό.
Είναι στις ομάδες αντίστασης απέναντι στον φασισμό και την φτώχεια.
Είναι στους αγώνες των απολυομένων.
Είναι μέσα στις στρατιές των ανέργων.
Είναι στους αγώνες της παιδείας, της υγείας, της ενέργειας, των ΟΤΑ, των συμβασιούχων.
Είναι στους αγώνες για τον πολιτισμό και την αξιοπρέπεια.
Είναι στους αγώνες για εθνική ανεξαρτησία και λαϊκή κυριαρχία.
Είναι στην πάλη ενάντια στο φασισμό, και τα νεοναζιστικά σκουπίδια.
Στην πάλη για την ανατροπή των μνημονιακών πολιτικών στην προοπτική της ελπίδας.
Είναι στις πλατείες τους δρόμους και τις διαδηλώσεις.
Είναι ζωντανή μνήμη.
Το Πολυτεχνείο είναι φωνή απέναντι στην σιωπή, είναι αισιοδοξία απέναντι στην απογοήτευση, είναι ηχηρό μήνυμα, πράξη αλληλεγγύης και ανατροπής.
Αυτό είναι το Πολυτεχνείο, αυτά είναι τα Πολυτεχνεία της γενιάς μας.
Λαός που λησμονεί την ιστορία του είναι καταδικασμένος να την ξαναζήσει.
Αυτή είναι η φωνή μας και πρέπει να γίνει πιο δυνατή.
Γιατί όταν μιλά ο λαός η εξουσία σωπαίνει….
Εορδαία Ενάντια στον Φασισμό τον Ρατσισμό και την Ξενοφοβία
-Κίνηση Απελάστε τον Ρατσισμό Ν. Κοζάνης
-Σωματείο Εργατική Αλληλεγγύη
-Κίνηση Γυναικών Εορδαίας
-Κίνηση Για τα Δικαιώματα και τις Ελευθερίες της Εποχής μας
