από την εξορυκτική δραστηριότητα της ΔΕΗ.
Οι μάχες που έδωσαν οι κάτοικοι του Κομάνου, δεν ήταν μόνο απέναντι στην δικαίωση τους και την παροχή αποζημιώσεων, αλλά έβαζαν από τότε επιτακτικά την ανάγκη της διατήρησης της κοινωνικής συνοχής και της ιστορικής συνέχειας του οικισμού.
20 χρόνια σχεδόν κρατά ο εμπαιγμός των κατοίκων, με υποσχέσεις και φρούδες ελπίδες, με εικονικές τοποθεσίες και υποθετικές μελέτες.
Και ερχόμαστε στο σήμερα όπου η ιστορία του Κομάνου συνεχίζεται και στις άλλες κοινότητες της Εορδαίας, με τα ίδιες συμπεριφορές, με έλλειψη πολιτικής βούλησης, με πολιτικές και οικονομικές σκοπιμότητες.
Είναι δύσκολο γι΄ αυτούς ίσως να κατανοήσουν πως οι μετεγκαταστάσεις θα μπορούσαν να δώσουν πολλά στην Εορδαία και να ενδυναμώσουν τον κοινωνικό και οικονομικό της ιστό, βοηθώντας παράλληλα τις κοινότητες να διατηρήσουν της ιστορία και τον πολιτισμό τους.
Αφού λοιπόν η ολιγωρία μετατράπηκε σε εμπαιγμό, απέναντι στους κατοίκους του Κομάνου, ξαφνικά, μεσούσης της προεκλογικής περιόδου και μέσα από συσκέψεις που ανακοινώνονται λίγες ώρες πριν πραγματοποιηθούν, η Περιφέρεια και ο Δήμος προσπαθούν να πείσουν ότι η μετεγκατάσταση θα τελειώσει μετά το πέρας της επόμενης πενταετίας!
Δικαιολογημένα η οργή των κατοίκων διέλυσε την υποτιθέμενη σύσκεψη, αφήνοντας έκθετο τον κ. Δακή για μία ακόμη φορά στην τοπική κοινωνία.
Όπως είναι έκθετη και αυτή η Δημοτική Αρχή, που άφησε το ζήτημα του Κομάνου στο σημείο που το παρέλαβε, δηλαδή στο σημείο μηδέν, με μόνο έργο μία ημιτελή εκκλησία.
Στους δε κατοίκους το μόνο που απέμεινε σήμερα, είναι ένα καφενείο σαν τόπος συνάντησης και μία κάλπη για να ψηφίζουν.
Με την ίδια προχειρότητα και ανευθυνότητα, σχεδιάζουν σήμερα την μετεγκατάσταση και των υπολοίπων οικισμών, χωρίς κανένα όραμα για την Εορδαία και την ιστορική της συνέχεια.
Έρχεται όμως η ώρα που οι υπεύθυνοι θα λογοδοτήσουν για τις πράξεις τους στους πολίτες και την πιο δυνατή απάντηση θα την πάρουν από αυτούς που εμπαίζουν τόσα χρόνια.