Η καθημερινότητα στα νοσηλευτικά ιδρύματα της επαρχίας και των απομακρυσμένων νησιών της ελληνικής επικράτειας είναι σαν ...κουπόνι στοιχήματος του ΟΠΑΠ. Ποτέ δεν ξέρεις το αποτέλεσμα, γιατί απλά δεν παίζεις κάθε μέρα με ίσους όρους. Γιατί όσο καθαρά και τίμια να αγωνιστείς δεν κερδίζει πάντα ο καλύτερος: Ο άνθρωπος. Δεν κερδίζει πάντα η ζωή το θάνατο. Κάποιοι άνθρωποι όμως έχουν κερδίσει τη ζωή. Έχουν κερδίσει την ανθρωπιά, έχουν κερδίσει το σεβασμό, έχουν κερδίσει την ύπαρξή τους.

Δεν τους νοιάζουν οι εργατοώρες προσφοράς μπροστά στο καθήκον, μπροστά στο κέρδος της ζωής, στην ευτυχία και την ικανοποίηση της προσφοράς.

Υπάρχουν και τέτοιοι γιατροί μας, λέει ο κ. Παντελάκης. Υπάρχουν και μιλούν με τις πράξεις τους και την προσφορά τους. Μα δεν τους ακούει κανείς από τους αρμόδιους που διαβουλεύονται για αυτούς και κυρίως για εμάς ζητήματα που άπτονται στην υγεία, ζητήματα που αφορούν στην ίδια τη ζωή.

Μπορεί και πρέπει η πολιτεία να δώσει κίνητρα στους γιατρούς και ειδικά στους παιδιάτρους να μεταβούν και να προσφέρουν στην επαρχία και στις απομακρυσμένες περιοχές  ταυτόχρονα όμως να εξελίσσονται επαγγελματικά, μιας και η παιδιατρική το επιτάσσει. Αυτή ακριβώς η έλλειψη κινήτρων, αποτελεί τη σημαντικότερη τροχοπέδη στη έλευση παιδιάτρων στις απομακρυσμένες περιοχές.

Ο κ. Παντελάκης δεν έκρυψε την φόρτισή του, όταν φανερά συγκινημένος ένας ακροατής παρενέβη για να του δώσει συγχαρητήρια για την στάση του και τις απόψεις του και να μοιραστεί με τους ακροατές την αγωνία του για την τραγική κατάσταση που έχει περιέλθει σήμερα το Εθνικό Σύστημα Υγείας και τις αντιεπαγγελματικές συμπεριφορές κάποιων γιατρών.

H ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΟΥ ΜΑΝΩΛΗ ΠΑΝΤΕΛΑΚΗ ΚΑΙ Η ΣΥΓΚΙΝΗΤΙΚΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΤΟΥ ΑΚΡΟΑΤΗ
{mp3}100413_pantelakis{/mp3}