Το ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Κοζάνης διοργανώνει το 2^ο Διεθνές Φεστιβάλ Αφήγησης & Τεχνών του Λόγου από τις 9 έως τις 18 Απριλίου 2010 στην Κοζάνη, στην Πτολεμαΐδα, στα Σέρβια και στο Βελβεντό.
Στα πλαίσια της διοργάνωσης πραγματοποιείται εκδήλωση με θέμα «Κείμενα που έγραψα για το Βελβεντό» της συγγραφέως Αγνής Στρουμπούλη, την Πέμπτη 15 Απριλίου 2010, στις 20:00 στην αίθουσα εκδηλώσεων του Πνευματικού Κέντρου Βελβεντού.
Θα ήταν ιδιαιτέρως τιμητική για εμάς η παρουσία σας στην εκδήλωση. 

    Ο Δήμαρχος
Στεργίου Μανώλης

Υπογράφτηκε η σύμβαση του έργου της αποκατάστασης της συνδετήριας οδού Μαυροδενδρίου-Κοίλων-Καρδιάς, σήμερα το πρωί στην Νομαρχία Κοζάνης μεταξύ του Νομάρχη Κοζάνης Γ. Δακή και της αναδόχου εταιρίας ΣΤΕΡΓΙΟΣ ΚΙΑΝΑΣ ΕΔΕ. Ο προϋπολογισμός του έργου ανέρχεται στις 118.862,00 ευρώ με συμβατικό χρόνο περαίωσης 3 μήνες και χρηματοδοτείται από τους πόρους της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης. Όπως ανέφερε ο Νομάρχης Κοζάνης Γ. Δακής «Το έργο αυτό είναι σημαντικό γιατί βελτιώνει καθοριστικά την οδική ασφάλεια και την κυκλοφορία, σε ένα σημείο που δέχεται πολύ μεγάλο φόρτο κυκλοφορίας, και βέβαια εξυπηρετεί ταυτόχρονα με σιγουριά ένα μεγάλο αριθμό συμπατριωτών μας που κινούνται προς το Δ.Δ Μαυροδενδρίου». Από την πλευρά του ο Δήμαρχος Υψηλάντη Κ. Μιχαηλίδης τόνισε ότι «το πρόβλημα προέκυψε μετά την κατασκευή του δρόμου στον κόμβο των Κοίλων», και επισήμανε ότι «μας δίνουν το δικαίωμα πλέον να δώσουμε την δυνατότητα για γρήγορη και σωστή μετακίνηση όλων όσων κινούνται προς τον Δ. Υψηλάντη». Όσων αφόρα την περαίωση του έργου, η ανάδοχος εταιρία δεσμεύτηκε ότι το έργο θα ολοκληρωθεί πολύ πιο γρήγορα από τον συμβατικό χρόνο.  
Σ.Φ.   

            Ο Ντράγκισα, ζωγράφος και ποιητής από τη Σερβία, εφήμερος κάτοικος Θεσσαλονίκης, με έδρα του διπλού επιδεύματός του το Τριγωνικό Κοζάνης (για λόγους αποφυγής του ασφαλειοκτόνου ΤΕΒΕ), έστησε το σκηνικό του. Στις βαλίτσες ασυνόδευτες ταξιδιού, για την οικονομία του σκηνικού (από το «Τσάι στη Σαχάρα!») νερό, αλάτι, γιαούρτι, εργαλεία της τέχνης του, ένα τάπερ και ένα κομμάτι μαύρο ψωμί. Στη μέση του φύτεψε ένα κερί. Κάτι σαν σπονδή στους πεθαμένους ποιητές

            «Είμαι στην Καστοριά/ κάθομαι στο Café Bar/ κοντά στη λίμνη//Στο νερό της λίμνης/οι χήνες παίζουν το παιχνίδι τους/Διαβάζω ποιήματα/Γράφω ποιήματα/(τα χαρίζω στις κοπέλες/που περνάνε από δίπλα μου)//Εχ, καμιά δεν βλέπει τη νιότη μου/Αχ! Την κρατώ στην καρδιά/σκεπασμένος με δέρμα βιζόν/από μικρά κομματάκια/από διαφορετικά χρώματα//Ολα τα έγραψα/ και με το φωτογραφικό/όλα τα παρουσιάζω/στην ποιητική βραδιά/που αρχίζει 8,30 μ.μ/στην παράσταση στο ΚΤΕΛ.

            -Γιώργο, πάρε με. Ντράγκισα. Μου χρωστάς 200 ευρώ...

            Αίθουσα αναμονής του ΚΤΕΛ Κοζάνης»

            ΟΙ επιβάτες με τις βαλίτσες και τα μπαγκάζια τους από τη Θεσσαλονίκη έφτασαν, αυτοί που θα αναχωρούσαν για Αθήνα μαζεύονταν. Περνούσαν ανάμεσα από το διάδρομο που άφησαν οι ακροατές, σοβαροί, αμήχανοι (τι είναι αυτό που γίνεται εδώ πέρα, τι είναι αυτά που διαβάζουν κι ακούν, σε τι μουσική χάνονται;) κι ακολουθούσαν τον προορισμό της μοίρας ή του ταξιδιού τους. Ηταν ένα αυθόρμητο, ζωντανό και διαρκές σκηνικό που παρόμοιό του ούτε ο κ. Θ. Αγγελόπουλος δε θα μπορούσε να στήσει.

            Κι ήταν σαν να διέσχιζαν την ποίηση ζωντανή.

            Την οποία και σε διάστημα μιας ώρας και κάτι, διεξήλθαν με τις αναζητήσεις τους πολίτες της πόλεως κανονικοί και με τα όλα τους οι: Σάκης Καρανάνος, Αννα Αγγέλη, Δουγαλής Γρηγόρης, (έκανε συνεχώς και τον πορτέρη εισόδου εξόδου), Ελένη Χασιώτη (μαθήτρια της α’ Λυκείου), Τάσα Βλάτσα, Κοραλί Μπαρμπέν, Γ. Δελιόπουλος, Γλύκα Διονυσοπούλου, Μιχάλης Πιτένης, Σίσσυ Τσιομπάνου, Κατερίνα Μαυροδή, το αναγνωστικό τρίο Κλέλια Κουγιουμζίδου, Μάριος Μόρος, Σβώλη Αθανασία, η κ. Θεοδωρίδου γειτόνισσα στο ΚΤΕΛ και κατά το μισό της Δραμινή, Λευτέρης Ελευθεριάδης, Δημήτρης Τσιμπέρης, Κούλα Καλογερίδου, Παναγιώτης Μπετσάκος, Γιάννης Παπαϊωάννου, Στάθης Νατσιός. Στο φλάουτο ο Νίκος Παπαπαρασκευάς από το Ωδείο του Δ. Δημόπουλου. Προϊστάμενος χειροκροτημάτων ο κ. Σάββας κι επόπτης της εκδήλωσης ένας αλλόκοτος νέος με ειδικές αισθητικές ανάγκες, μάτια γαλάζια γουρλωτά και πείνες αχόρταγες με μια πέπσι στο χέρι. Αυτοί ήταν οι συντελεστές του ποιητικού συντελεσθέντος που διοργάνωσαν το ΔΗΠΕΘΕ Κοζάνης και περιχώρων και το περιοδικό «Παρέμβαση» Κοζάνης και περι-πόλεων. Πλήθος αβλαβών και καλών προθέσεων άνθρωποι (ταξιτζήδες, οδηγοί λεωφορείων, υπάλληλοι του ΚΤΕΛ, μαζί με το ευσεβές κι ωραίο ακροατήριο παρακολουθούσαν και ζούσαν κάπως την τελική φάση της τριήμερης, ποιητικής διεγέρσεως.

            9.40 η κ. Ράνια Μπατσίλα επί των εισιτηρίων ανήγγειλε στο μεγάφωνο πως:

            -Το λεωφορείο των 10 παρά τέταρτο για Σέρβια, Λάρισα, Λαμία, Αθήνα αναχωρεί...

            Η ποίηση στάθηκε σ’ ενός λεπτού σιωπή για εκείνους που ταξιδεύουν γενικώς και χειροκρότησε.

            Η ποίηση και το ταξίδι (που ήταν και το θέμα της βραδιάς) δεν έχουν ορίζοντα. Λίγο πίσω στην άλλη αίθουσα αναμονής ένας εντεταλμένος, αδιάφορος για ό,τι γινότανε δίπλα του, δίπλωνε την εφημερίδα της Καστοριάς «Ορίζοντες»,για να την έχει έτοιμη για διανομή. «Ο καθεiς και τα όπλα του”.

            Τον αθεόφοβο...

            Τι σκηνικό μου έστησε χωρίς να ξέρει! Χαλάλι η μπύρα το προηγούμενο βράδυ στο καφέ-Γκάλερι όπου ξασάλωσαν (κάποιοι) από τους νεαρούς ποιητές με τα αθ(χ)υροστομίες τους• σιγά μην είναι ποίηση αυτό, αλλά αυτοί έτσι νιώθουν ότι διέρχονται άνετοι κι ωραίοι το εξεγερσιακόν κι εγερσιακόν καθεστώς της νεότητας. Εκεί έπαιζε μουσική ωραιότατη δική του ο νεαρός Γιάννης Παπαδημητρίου (να μη ξεχάσω να του ζητήσω το σιντί).

            Ωστε για τους νεκρούς ποιητές λοιπόν ήταν το σκηνικό του Σέρβου;

            Από νωρίς ο φίλος Αντώνης Παπαβασιλείου μου είπε στο τηλέφωνο το νέο. Ο Λιοσάτος (Δημήτρης) πέθανε! Εντελώς. Αντε πάλι «Ημίν τοις φίλοις πένθος…». Που θα πάει αυτό δηλαδή, αν και όλοι προς τα κει πάμε, αλλά κάποιοι πάντα προηγούνται ότι «ο θάνατος νωρίς νωρίς τους είχε σημαδέψει» (και συμμαζέψει). Μην είναι και οι καλύτεροι ή ν’ αρκεστούμε στο «ον θεός φιλεί κ.λπ.».

            Και τώρα; Τι τώρα; Περίλυποι όσο μας παίρνει η απόσταση και η απόσπαση του τόπου γράφουμε πως:

            Ο Δ.Λ. γεννήθηκε στην Αθήνα το 1952. Εζησε στα Γρεβενά για 30 χρόνια, διέπρεψε στον πολιτισμό της πόλεως αυτής. Εφυγε στην Αθήνα. Βολεϋμπολίστας δεινός (δεν το ήξερα αυτό). Χρόνια είχε το βάρος στην καρδιά του. Αλλά ποτέ στα κάτω του, ακόμα κι όταν εφαπτότανε με τη γη από τον πόνο. Πολλές φορές μετείχε στις δικές μας βραδιές ποίησης, φίλος καλός κι αγαπημένος, όπως κι η Φρόσω του, η οποία όταν διάβαζε σε μια παρόμοια βραδιά την «Ψυχούλα» του Σολωμού είχε την αλαφράδα και τη γοητεία θλιμμένης πεταλούδας. Δημοσίευσε δύο ποιητικές συλλογές. Την πρώτη του «Η χρονιά που έχασε την άνοιξή της» (εκδ. Επαφή, Πτολεμαίδος 1997) την έψαξα κι εγώ μια βραδιά στα Γρεβενά και την άλλη, σε δύο μάλιστα εκδόσεις, «Δοκίμια θανάτου» (Κάκτος 2005) λογαριάζαμε να την παρουσιάσουμε στη Θεσσαλονίκη εδώ και λίγα χρόνια. Ομως κατά καιρούς τον γονάτιζαν διάφοροι πόνοι και ξεχάστηκε το θέμα. Μου μένει αδιάβαστο, θλιμμένο αμανάτι το κείμενο που έγραψα, σε απεγνωσμένη τρυφερότητα διατελών.

            Από το ποίημά του «Ηλθε το πλήρωμα του χρόνου» του.

Υ.Γ. 1 Τώρα που σημειώνω αυτά στο Τρίτο Πρόγραμμα παίζει του Σάμιουελ Μπάρμπερ το «Αντάτζιο για έγχορδα»

ΥΓ. 2 Την επαύριον από το καφενείο του ΚΤΕΛ αποχαιρετούσα τις βαλίτσες που αποτελούσαν το ντεκόρ της προηγουμένης. Οπως αποχαιρετάς ένα δικό σου πρόσωπο, μια εποχή που μετακυλίεται σε μια άλλη ανεπαισθήτως ή ένα φίλο, ξεχασμένο από καιρό και ξαφνικά σου προκύπτει με την εκκωφαντική παρουσία του θανάτου και τότε μουδιάζουν οι άκρες των δακτύλων σου, ένα συμβάν που από χρόνια σου το θυμίζουν τα κεριά που καίγονται στις εξωνάρθηκες θέσεις, πως σώματα ανθρώπων είναι κι αυτά που λιώνουν.

Στις εργασίες της επιτροπής περιβάλλοντος του Οργανισμού των Ηνωμένων Εθνών στη Νέα Υόρκη πήρε μέρος ο πανεπιστημιακός και πρώην βουλευτής του ΠΑΣΟΚ στο νομό Κοζάνης Ρούλης Κοκελίδης. Μετά την ουσιαστική αποτυχία της συνόδου της Κοπεγχάγης, άνοιξε μια μεγάλη συζήτηση στα πλαίσια του διεθνούς οργανισμού για τον ρόλο του στα παγκόσμια και περιβαλλοντικά ζητήματα. Αποτέλεσμα αυτής της κατάστασης ήταν και η παραίτηση του Γραμματέα της επιτροπής περιβάλλοντος του ΟΗΕ. Αξιοποιώντας τις μικρές προσδοκίες στις κλιματικές διαπραγματεύσεις μετά την Κοπεγχάγη, αποφασίστηκε να πάρει πιο συγκεκριμένες πρωτοβουλίες για να υπάρξει μια πιο θετική προοπτική στην επόμενη κλιματική διάσκεψη του ΟΗΕ στο Μεξικό τον προσεχή Δεκέμβριο.

Όταν ένα βρέφος πεθαίνει αβοήθητο εξαιτίας της έλλειψης γιατρών ή υποδομών υγείας, όταν ασθενείς παράλληλα με τα σοβαρά προβλήματα υγείας που αντιμετωπίζουν θα πρέπει (επιβάλλεται) παράλληλα, να προσπεράσουν εμπόδια όπως χιλιομετρικές αποστάσεις, οικονομικό κόστος, ψυχική οδύνη, οικογενειακή αναστάτωση, κούραση και …..και ……και. Όταν κρεβάτια νοσοκομείων παραμένουν άδεια, επειδή δεν υπάρχει νοσηλευτικό προσωπικό να περιθάλψει τους ασθενείς, όταν οι Μονάδες Εντατικής Θεραπείας είναι οι ίδιες «νεκρές», όταν οι υλικοτεχνικές υποδομές είναι πολλές φορές ανύπαρκτες, όταν η αναμονή για να εξεταστείς από τον μοναδικό γιατρό που εφημερεύει μπορεί να φθάσει σε αρκετές ώρες, όταν οι ίδιοι οι νοσοκομειακοί γιατροί της Περιφέρειάς μας ισχυρίζονται ότι η Δ. Μακεδονία βρίσκεται στην «ΤΡΑΓΙΚΟΤΕΡΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ» όλων των Περιφερειών, τότε σίγουρα ΗΡΘΕ Η ΩΡΑ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ, να αναλάβουν πρωτοβουλία και να βάλλουν το νυστέρι βαθειά στην μολυσμένη πληγή του συστήματος υγείας.

Την Μεγάλη Τετάρτη, οι πολίτες της Δυτικής Μακεδονίας προβαίνουν σε σιωπηλή συγκέντρωση διαμαρτυρίας έξω από το δημαρχείο της Κοζάνης (Πλατεία Νίκης και ώρα 6.30 μ.μ.) ΥΨΩΝΟΝΤΑΣ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ τον τόνο της φωνής αγανάκτησης, απελπισίας, απόγνωσης και οργής που βιώνουν καθημερινά. Κάτοικοι που δημιούργησαν μάλιστα σχετική σελίδα στο Facebook μας καλούν ΟΛΟΥΣ να λάβουμε μέρος στη συγκέντρωση, για την απαξίωση των νοσοκομείων και την ανάγκη άμεσης λήψης πρωτοβουλιών για την πρόσληψη ιατρικού προσωπικού.

Ο Γιαννάκης, βρέφος μόλις 13 μηνών, υπήρξε πρόσφατα το τραγικό θύμα της ολιγωρίας, της ανοργανωσιάς, της έλλειψης ιατρών, του νοσηρού συστήματος υγείας, που για μία ακόμα φορά έπαιξε κορώνα – γράμματα με τη ζωή ενός ανθρώπου, ενός βρέφους. ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ. Ήδη, περίπου 8.000 μέλη της συγκεκριμένης σελίδας στο Facebook έχουν ζητήσει  να τιμωρηθούν οι υπεύθυνοι για το θάνατο του παιδιού.

Διανύοντας την Εβδομάδα των Παθών θα πρέπει να μας είναι περισσότερο εύκολο να αφουγκραστούμε το πάθος κάποιων ανθρώπων, που αύριο μπορεί να είμαστε εμείς στη θέση τους. Δεν κλείνουμε τα μάτια, δεν εφησυχάζουμε.

Ο ΣΠΑΡΤΑΚΟΣ σύσσωμος με τα στελέχη του και τους εργαζόμενους, συμμετέχουν στην διαμαρτυρία της Μ. Τετάρτης. Έχουμε δικαίωμα να λαμβάνουμε σωστή και πλήρη ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, έχουμε δικαίωμα να βρίσκουμε ανοιχτές τις πόρτες των νοσοκομείων και γιατρούς να μας παρέχουν τα αυτονόητα.