Στη διαδικασία της δουλειάς , κέρδισε το σεβασμό και των συναδέλφων και των αντιπάλων για την ικανότητά του και την ανδρεία του. Επίσης, οδήγησε μια ομάδα στο βραβείο Pulitzer το 2016 για κάλυψη της κρίσης των προσφύγων.
Οι συνάδελφοι που συνεργάστηκαν μαζί του στον τομέα ανέφεραν ότι το Reuters είχε χάσει έναν ταλαντούχο και αφοσιωμένο δημοσιογράφο.
"Πρόκειται για την ξεκάθαρη αφήγηση της ιστορίας με τον πιο καλλιτεχνικό τρόπο", δήλωσε ο βετεράνος φωτογράφος Reuters Goran Tomasevic για το ύφος του Behrakis.
«Δεν θα δεις κανέναν τόσο αφοσιωμένο και τόσο εστιασμένο και που θυσιάζει τα πάντα για να πάρει την πιο σημαντική εικόνα».
Αυτή η αφοσίωση ήταν εντυπωσιακή. Ο φίλος και ο συνεργάτης επι 30 χρόνιαο παραγωγός Βασίλης Τριανταφύλλου, τον χαρακτήρισε ως "τυφώνα", ο οποίος εργάστηκε όλες τις ώρες της ημέρας και της νύχτας, μερικές φορές με ιδιαίτερο προσωπικό κίνδυνο, για να πάρει την εικόνα που ήθελε.
"Ένας από τους καλύτερους φωτογράφους των ειδήσεων της γενιάς του, ο Γιάννης ήταν παθιασμένος, ζωντανός και έντονος τόσο στο έργο του όσο και στη ζωή του", δήλωσε ο γενικός συντάκτης ειδήσεων Ντίνα Κυριακίδου Contini.
"Οι εικόνες του είναι εικονικές, μερικά έργα τέχνης από μόνα τους. Αλλά ήταν η συμπάθειά του που τον έκανε έναν μεγάλο φωτορεπόρτερ ».
Αυτό που έκανε ο Μπεχράκης στην επαγγελματική του ζωή ήταν με αποφασιστικότητα να δείξει στον κόσμο τι συμβαίνει στις ζώνες των συγκρούσεων και στις χώρες που βρίσκονται σε κρίση.
Αναγνώρισε τη δύναμη μιας συλλεκτικής εικόνας για να καταγράψει την προσοχή των ανθρώπων και να αλλάξει τη συμπεριφορά τους. Αυτή η πίστη δημιούργησε μια παεακαταθήκη που θα θυμόμαστε πολύ μετά το πέρασμα του.
"Η αποστολή μου είναι να σας πω την ιστορία και στη συνέχεια να αποφασίσετε τι θέλετε να κάνετε", δήλωσε σε μια επιτροπή που συζητά τις τηλεοπτικές σειρές βραβευμένων με βραβείο Reuters Pulitzer σχετικά με την ευρωπαϊκή κρίση των μεταναστών.
"Η αποστολή μου είναι να διασφαλίσω ότι κανείς δεν μπορεί να πει:" Δεν ήξερα "."
Ο Μπεχράκης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1960.
Βρέθηκε ένα φωτογραφικό βιβλίο Time-Life ως νεαρός , το οποίο τον ώθησε να εγγραφεί σε μια ιδιωτική πορεία φωτογραφίας. Η αγάπη του για την δουλεια μολις είχε αρχίσει.
Εργάστηκε σε ένα φωτογραφικό στούντιο στα μέσα της δεκαετίας του '80, αλλά βρήκε την ατμόσφαιρα να πνιγεί.
Ήταν μια ταινία του 1983 "Under Fire", σχετικά με μια ομάδα δημοσιογράφων που εργάστηκαν στη Νικαράγουα στις ημέρες που οδήγησαν στην επανάσταση του 1979, που τον ενέπνευσαν να αναλάβει τη δημοσιογραφία.
Ξεκίνησε στο Reuters στην Αθήνα ως ελεύθερος επαγγελματίας το 1987 και τον Ιανουάριο του 1989 απεστάλη στην πρώτη του εξωτερική αποστολή στη Λιβύη του Muammar Gaddafi.
Έδειξε γρήγορα ένα πλεονέκτημα για να είναι στο σωστό μέρος την κατάλληλη στιγμή.
Όταν ο Καντάφι επισκέφθηκε ένα ξενοδοχείο όπου οι δημοσιογράφοι είχαν καταλύσει για αρκετές μέρες, ένα συνονθύλευμα δημοσιογράφων συσσωρεύτηκε γύρω από τον ηγέτη της Λιβύης για να τραβήξει φωτογραφίες.
«Κατά κάποιον τρόπο κατάφερα να γλιστρήσω δίπλα του και να πάρω κάποιες πλάτες ευρείας γωνίας», έγραψε ο Μπεχράκης. "Την επόμενη μέρα η φωτογραφία μου ήταν πάνω από τις πρώτες σελίδες των εγγράφων σε όλο τον κόσμο."
ΣΥΓΚΡΟΥΣΕΙΣ ΚΑΙ ΚΙΝΔΥΝΟΣ
Για τις επόμενες τρεις δεκαετίες, ο Μπεχράκης βρισκόταν τακτικά στο δρόμο που κάλυπτε τη βία και τις αναταραχές στην Ευρώπη, τη Ρωσία, τη Μέση Ανατολή, την Αφρική και την Ασία.
Οι εικόνες που παρήγαγε κέρδισαν βραβεία και θαυμασμό μεταξύ της σφιχτά δεμένης κοινότητας πολεμικών ανταποκριτών, ο οποίος σημείωσε τη σπάνια ικανότητά του να βρει ομορφιά μέσα στο χάος και για το θάρρος του να είναι στην καρδιά της δράσης.
Οι εικόνες κατέλαβαν τον τρόμο της μάχης, του φόβου, του θανάτου, της αγάπης, του εκφοβισμού, της λιμοκτονίας, της έλλειψης στέγης, του θυμού, της απελπισίας και του θάρρους.
Μια φωτογραφία από τους πολέμους της πρώην Γιουγκοσλαβίας, που ελήφθη το 1998, δείχνει ότι ένας αλβανός άνδρας τοποθετεί το σώμα ενός παιδιού δύο ετών που είχε σκοτωθεί στις μάχες σε ένα μικροσκοπικό φέρετρο.
Ο Μπεχράκης πήρε την εικόνα από ψηλά και χρησιμοποίησε μια τεχνική αργής ταχύτητας / ζουμ για να δημιουργήσει μια ζοφερή αίσθηση κίνησης.
"Η εικόνα ήταν πολύ δυνατή και το σώμα του αγοριού σχεδόν επιπλέει στον αέρα", είπε για την εικόνα. «Φαίνεται σχεδόν σαν το πνεύμα του να αφήνει το σώμα του για τον ουρανό».
Το 2000, ενώ κάλυπτε τον εμφύλιο πόλεμο στη Σιέρα Λεόνε, ο Μπεχράκης ταξίδευε σε συνοδεία με τους συναδέλφους του Reuters Kurt Schork και Mark Chisholm και τον AP cameraman Miguel Gil Moreno, όταν δέχτηκε ένοπλη εισβολή από εχθρούς, που θεωρούνταν αντάρτες.
Ο Σκορκ, ένας από τους πιό στενούς φίλους του Μπεχράκη, χτυπήθηκε και πέθανε αμέσως, και ο Moreno σκοτώθηκε επίσης. Ο Μπεχράκης και ο Chisholm διέφυγαν.
Και οι δύο επέζησαν από την επίθεση με το να σέρνουν στο κάτω μέρος του δρόμου δίπλα στο δρόμο και να κρύβονται στη ζούγκλα για ώρες μέχρι να εξαφανιστούν οι σκοπευτές.
Ο Μπεχράκης πήρε μια φωτογραφία του εαυτού του λίγο μετά τη δοκιμασία. Η εικόνα τον δείχνει κοιτάζοντας τον ουρανό, τα μάτια του ζαλισμένα.
"Νομίζω ότι άλλαξε πολύ τον Γιάννη", ανέφερε ο Chisholm για την επίθεση και το θάνατο του Σκορκ. Οι τέσσερις δημοσιογράφοι γνώρισαν ο ένας τον άλλον κατά τη διάρκεια της πολιορκίας του Σεράγεβο στα μέσα της δεκαετίας του 1990 και είχαν γίνει μια "ομάδα αδελφών".
"Ήταν ένας σπουδαίος χαρακτήρας, ένας λαμπρός φωτογράφος, ένας σπουδαίος άνθρωπος
