Εμφάνιση άρθρων βάσει ετικέτας: Ελισσαίος Βγενόπουλος

2 Δεκεμβρίου 1921 - 29 Μαρτίου 2011

Ξεκινούσα κάθε πρωί από τη Γεωργίου Ολυμπίου, περνούσα την πλατεία Κουκακίου, έπιανα την Ορλόφ, έφτανα στην Μουσών  και από κει ανέβαινα κάθετα στο λόφο του Φιλοπάππου μέχρι το μνημείο. Εκεί αφού έκανα ένα γενναίο

Μια φιλία που μοιάζει με έρωτα

Τίποτα δεν κρίνει και δεν προκρίνει καλύτερα μια φιλία από τον χρόνο. Όπως ο έρωτας γυμνώνει τα σώματα των ανθρώπων έτσι και ο χρόνος μέσα από τις αντιπαλότητες, τις συγκρούσεις και τις αντιθέσεις της φιλίας ξεγυμνώνει τους

εκεί που το πάθος διχοτομεί την ιστορία

Η έντονη επιθυμία όταν γίνει  καταπιεσμένη παρόρμηση αφρίζει, γίνεται συναίσθημα, το συναίσθημα πάθος, το πάθος ακατανίκητη τρέλα και η τρέλα ακαταμάχητη παραφροσύνη,

Στο καμίνι της Μνήμης

Πού θα βρεθεί αυτή η μεγάλη σημαία, το  τεράστιο φλάμπουρο να κρύψει τη μεγάλη ντροπή, την άφατη οδύνη, το τεράστιο όνειδος να σκοτώνονται αθώοι άνθρωποι, να βιάζονται γυναίκες, να θανατώνονται παιδιά; Έτσι κι αλλιώς

Οι αποχρώσεις της αλλοτρίωσης 

Κάποιες φορές όταν ρίξουμε μια ματιά στο παρελθόν διαπιστώνουμε ότι ζούμε μέσα στον πραγματικό κόσμο για λίγο, για μερικά χρόνια, μέχρι να αποκτήσει η μνήμη μας ένα άλμπουμ στιγμιοτύπων,