Νίκου Χουντή, στην Επιτροπή Οικονομικών και Νομισματικών Υποθέσεων του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, για το κατά πόσο θα εφαρμοστεί από τώρα η Οδηγία για το κούρεμα των καταθέσεων, σε περίπτωση που η αύξηση του όγκου των κόκκινων δανείων συνεχιστεί, απάντησε μεταξύ άλλων:

«Εγώ ως Επίτροπος υπεύθυνος για τη ρύθμιση του χρηματοπιστωτικού τομέα, δεν ξέρω τι να σας απαντήσω, γιατί τα κείμενα που ετοιμάζουμε απαιτούν το καθένα πολύ καιρό, πάνω από χρόνο για να εγκριθούν και να εφαρμοστούν. Δεν πρόκειται επομένως να διορθώσουν τα κακώς κείμενα του παρελθόντος ή τις ζημίες του παρελθόντος. Δεν μπορούμε να αναστρέψουμε το χρόνο και να λύσουμε προβλήματα δημοσίου ελλείμματος του παρελθόντος ή την τοξική σύνθεση μεταξύ κρατικού χρέους και τραπεζικής κρίσης ή την έλλειψη εποπτείας.»

Το βίντεο του διαλόγου μεταξύ του ευρωβουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ, Νίκου Χουντή, και του ευρωπαίου Επιτρόπου, κ. Μπαρνιέ, βρίσκεται εδώ:

http://www.youtube.com/watch?v=btRfhjMrB7o&feature=youtu.be

Η πλήρης ερώτηση και απάντηση έχουν ως εξής:

Νίκος Χουντής:

"Κύριε Επίτροπε,

Η ερώτησή μου έχει σχέση με το θέμα των καταθέσεων και με την προτεινόμενη Οδηγία για την εξυγίανση και ανάκαμψη των τραπεζών.

Θα κάνω το ερώτημα που ακούγεται στην Ελλάδα. Το ελληνικό τραπεζικό σύστημα πριν από την κρίση ήταν ένα από τα πιο ασφαλή και πιο υγιή, διότι δεν ήταν εκτεθειμένο σε τοξικά επενδυτικά προϊόντα και επίσης τα δάνεια που έδιναν είχαν καλής ποιότητας εγγυήσεις.

Μετά από το κούρεμα των κρατικών ομολόγων, μετά την αύξηση της εξόδου των κεφαλαίων από την Ελλάδα και την πτώση των αξιών γενικότερα, αποφασίστηκε να δοθεί το ποσό των 50 δις ευρώ, για την ανακεφαλαιοποίηση του τραπεζικού συστήματος στην Ελλάδα.

Αυτά όμως τα μεγέθη κ. Επίτροπε, ήταν με τα δεδομένα των αρχών του 2012. Έκτοτε όπως γνωρίζεται πάρα πολύ καλά, υπάρχει μια εντεινόμενη ύφεση στην Ελλάδα, με συνεπακόλουθο, με αποτέλεσμα δηλαδή, να αυξάνεται ο όγκος και ο αριθμός των επισφαλών δανείων, των «κόκκινων» δανείων. Και επομένως υπάρχει μια πρόσθετη ανησυχία. Αυτό που θέλω να σας ρωτήσω είναι το εξής:

Σε περίπτωση που ξεφύγει αυτή η κατάσταση με συνεχιζόμενη την αύξηση του όγκου των κόκκινων δανείων, τι μπορεί να γίνει, ποιος μηχανισμός θα κινητοποιηθεί; Θα εφαρμοστεί η Οδηγία από τώρα σε σχέση με το κούρεμα των καταθέσεων;"

Μισέλ Μπαρνιέ:

"Κύριε Χουντή,

Κατανοώ τι εννοείτε. Καθώς και τις ανησυχίες σας που είναι παρόμοιες με των ελλήνων επιχειρηματιών και των ελλήνων πολιτών από τους οποίους ζητάνε όλο και περισσότερες προσπάθειες. Εγώ ως Επίτροπος υπεύθυνος για τη ρύθμιση του δημοσιονομικού και χρηματοπιστωτικού τομέα, δεν ξέρω τι να σας απαντήσω, γιατί τα κείμενα που ετοιμάζουμε απαιτούν το καθένα πολύ καιρό, πάνω από χρόνο για να εγκριθούν και να εφαρμοστούν. Δεν πρόκειται επομένως να διορθώσουν τα κακώς κείμενα του παρελθόντος ή τις ζημίες του παρελθόντος. Δεν μπορούμε να αναστρέψουμε το χρόνο και να λύσουμε προβλήματα δημοσίου ελλείμματος του παρελθόντος ή την τοξική σύνθεση μεταξύ κρατικού χρέους και τραπεζικής κρίσης ή την έλλειψη εποπτείας.

Αυτά τα κείμενα θα χρησιμοποιηθούν, για μερικούς από τώρα, όχι πολλά, και τα περισσότερα από αύριο. Και εσείς το εξετάζετε βέβαια και με βάση τα μαθήματα της προηγούμενης φάσης της κρίσης προσπαθούμε να διορθώσουμε το μέλλον, όχι το παρελθόν.

Τα προβλήματα που αντιμετώπισε η Ελλάδα, θα μπορούσα να μιλήσω και για την κρίση στην Κύπρο, την Ιρλανδία, την Ισπανία, τα εξετάζουμε ένα ένα είτε πρόκειται για την επιτήρηση και εποπτεία, είτε πρόκειται για τη Διακυβέρνηση, είτε πρόκειται για την ανακεφαλαιοποίηση. Όλα αυτά τα νομοθετήματα βασίζονται στα μαθήματα από το παρελθόν. Αν είχαν εφαρμοστεί τέτοιοι νόμοι προηγουμένως οι περισσότερες τραπεζικές κρίσεις που ζήσαμε με την πλάτη στον τοίχο εδώ και 4 με 5 χρόνια θα τις είχαμε αποφύγει ή ελέγξει πολύ καλύτερα.

Θα αναφέρω στο συνάδελφό μου Όλι Ρέν τις ανησυχίες σας. Ίσως θα μπορούσα να πω ότι στις προσπάθειες που ζητούμε από πολλές χώρες για δημοσιονομική, χρηματοοικονομική και τραπεζική σταθεροποίηση, εγώ προσωπικά ως Επίτροπος εδώ και αρκετό καιρό τονίζω την ιδέα της διαφοροποίησης, ενός κατάλληλου ρυθμού για τις προσπάθειες, ώστε η λιτότητα σε ορισμένες χώρες να μην καταλήξει σε μηδενική ανάπτυξη. Τα έσοδα, δηλαδή, να μην μειώνονται περισσότερο απ' ότι οι μειώσεις των εξόδων λειτουργίας. Για αυτό ζητώ πάντοτε διαφοροποιημένη αντιμετώπιση και προσαρμογή στο ρυθμό που απαιτείται σε κάθε χώρα."