Την κυβερνητική θέση αποκάλυψε με τον πλέον σαφή τρόπο ο υπουργός Οικονομικών, Γιώργος Παπακωνσταντίνου. «Ο ιδιωτικός τομέας πρέπει να βελτιώσει την ανταγωνιστικότητά του, και μέρος αυτής περνάει και μέσω του κόστους εργασίας», είπε μιλώντας χθες στη ΝΕΤ.

Ενώ άφησε ανοιχτό το ενδεχόμενο της αύξησης του κανόνα «5/1» (μια πρόσληψη για κάθε πέντε αποχωρήσεις) λέγοντας «θα το δούμε πού θα πάμε. Θα δούμε τη δυναμική, το κόστος του δημόσιου τομέα».

Το συνολικό πακέτο

Προς το παρόν απέκλεισε το ενδεχόμενο νέων μειώσεων στις αποδοχές των δημοσίων υπαλλήλων. Και αυτό, όμως, τίθεται υπό αμφισβήτηση, καθώς οι τελικές αποφάσεις θα ανακοινωθούν το αργότερο μέχρι τον Μάρτιο, οπότε και αναμένεται η συμφωνία περί χρέους. Στο «συνολικό πακέτο του Μαρτίου» παρέπεμψε και ο κ. Παπακωνσταντίνου.

Οι πιέσεις της τρόικας φαίνεται να αποδίδουν. Το ζήτημα άνοιξε πριν από ένα χρόνο ο κοινοτικός επίτροπος Ολι Ρεν (Μάρτιος 2010) όταν εκτιμούσε ότι «η μείωση των μισθών αναμένεται ότι θα περάσει και στον ιδιωτικό τομέα».

Τη σκυτάλη είχαν πάρει οι εκπρόσωποι της τρόικας Σερβάζ Ντερούζ (Ε.Ε.), Κλάους Μαζούχ (ΕΚΤ) και Πολ Τόμσεν (ΔΝΤ) όταν τον περασμένο Απρίλιο έφταναν στην Αθήνα να διαπραγματευτούν τα μέτρα του Μνημονίου. Η κατάργηση του 13ου και του 14ου μισθού και στον ιδιωτικό τομέα ήταν ένα από τα βασικότερα αιτήματά τους, με την επισήμανση ότι πρόκειται καθαρά για ζήτημα ανταγωνιστικότητας.

Η κυβέρνηση, τότε, είχε διαφορετική άποψη. Ο υπουργός Οικονομικών τον Απρίλιο του 2010 δήλωνε ότι «Η ανταγωνιστικότητα δεν έχει να κάνει κύρια με τους μισθούς» για τον ιδιωτικό τομέα. Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Γιώργος Πεταλωτής, ένα μήνα μετά, τον Μάιο του 2010, δήλωνε ότι «δεν υπάρχει τέτοιος σχεδιασμός. Ηταν επιλογή μας να μη μειωθούν οι μισθοί και αυτό φάνηκε» και επιχειρηματολογούσε λέγοντας πως η ανταγωνιστικότητα έχει σχέση με μεγάλες διαρθρωτικές αλλαγές που πρέπει να γίνουν στο Δημόσιο, το κράτος και την οικονομία, και ότι η μείωση μισθών δεν είναι από τους σημαντικούς παράγοντες που αυξάνουν την παραγωγικότητα και μάλιστα όταν έχουμε να κάνουμε με μια οικονομική κρίση που βάλλει περισσότερο τους εργαζόμενους στον ιδιωτικό τομέα.

Τι άλλαξε

Τι άλλαξε μέσα σε ένα χρόνο; Είναι προφανές. Η κυβέρνηση, μπροστά στη συμφωνία επιμήκυνσης του χρόνου αποπληρωμής του δανείου των 110 δισ. ευρώ και της πιθανής επαναγοράς του δημόσιου χρέους, φαίνεται να αποδέχεται τα μέτρα ανταγωνιστικότητας που επιβάλλουν κυρίως η Γερμανία και η τρόικα.

Δεν είναι τυχαίες οι αλλαγές που έχει περάσει στο εργασιακό (ειδικές επιχειρησιακές συμβάσεις, μη επέκταση κλαδικών συμβάσεων σε όσους δεν εκπροσωπούνται στις συλλογικές διαπραγματεύσεις, κατάργηση προσαύξησης σε υπερωριακή εργασία μερικής απασχόλησης, παράταση ενοικίασης εργαζομένων, απόλυση χωρίς αποζημίωση το πρώτο έτος εργασίας) και όσες άλλες ετοιμάζεται να προωθήσει κατά το προσεχές διάστημα.

Οι υπό εξέταση και προς το δυσμενέστερο αλλαγές αφορούν, σύμφωνα με πληροφορίες, την άρση των εμποδίων για μεγαλύτερη χρήση των συμβολαίων ορισμένου χρόνου και χωρίς υποχρέωση καταβολής του συνόλου των μισθών, καθώς και την ενίσχυση της μερικής απασχόλησης και της εργασίας σε βάρδιες, δηλαδή μοίρασμα οκταώρου μεταξύ δύο μισθωτών παρτ τάιμ, ενισχύοντας το διευθυντικό δικαίωμα καθορισμού ωρών και ημερών εργασίας
πηγη:ελευθεροτυπια