Οι Καστοριανοί ιδίως, που άρχισαν να έρχονται στην Αμερική περί το 1900, είχαν ιδιαίτερη πείρα στην κατασκευή γουναρικών, επειδή από την εποχή ακόμα του Βυζαντίου η περιοχή της Καστοριάς ήταν κέντρο βιομηχανίας γουναρικών.

Πρωτοπόρος στον κλάδο ήταν ο Κ. Σκαπέρδας ο οποίος πήγε στην Αμερική πριν από το 1900. Αλλά ο Σκαπέρδας ήταν πρωτίστως έμπορος και είχε διαπρέψει ήδη στο εμπόριο γουναρικών στην Ευρώπη και συγκεκριμένα στη Λειψία. Δεν ήταν συνηθισμένος μετανάστης και ούτε απέβλεπε σε μόνιμη εγκατάσταση στην Αμερική. Τελικά, γύρισε στην Ευρώπη.

Τις πραγματικές βάσεις της ελληνικής βιομηχανίας γουναρικών στον Νέο Κόσμο, τις έβαλαν οι αδερφοί Γιάγκου, Καστοριανοί και αυτοί, που ήρθαν ως μετανάστες λίγο πριν από το 1900. Στην αρχή εργάστηκαν ως τεχνίτες σε αμερικανικές επιχειρήσεις γουναρικών στο Μανχάταν. Οι αδερφοί Γιάγκου, αφού μάζεψαν λίγα χρήματα, άνοιξαν δική τους επιχείρηση, στην οποία προσέλαβαν συμπατριώτες τους, που μετά το 1900 άρχισαν να έρχονται σε μεγάλους αριθμούς.

 

Αργότερα, οι αδερφοί Παπαντίνα άνοιξαν δική τους επιχείρηση στην περιοχή του Γκρίνγουτς Βίλατζ. Μέσα σε λίγα χρόνια, πριν από το 1912, είχαν κιόλας δημιουργηθεί πάνω από 40 ελληνικές επιχειρήσεις γουναρικών στη Νέα Υόρκη.

 

Σήμερα εξακολουθούν να υπάρχουν μεγάλες επιχειρήσεις κατασκευής γουναρικών ελληνικής ιδιοκτησίας, όπως για παράδειγμα η εταιρία Christie Brothers των αδερφών Παπαχρήστου, η εταιρία James Liakos and Sons, η Marvin Furs του Κώστα Μαυροβίτη, η Mink Mar, η Petkanas Brothers και πολλές άλλες. Οι βιομηχανίες αυτές παρήγαγαν μεγάλες ποσότητες ακριβών γουναρικών, που διοχετεύονταν στα μεγάλα καταστήματα των αμερικανικών μεγαλουπόλεων.