Εμφάνιση άρθρων βάσει ετικέτας: βασιλης καραγιάννης

Μια οιονεί διακειμενική –διασυγγραφική  θα έλεγα, ψηλάφηση της πλευράς ενός εκδοτικού θαύματος

Το τετράγωγο αυτό βιβλίο με τον τίτλο «Γρεβενά -Ογδόντα χρόνια φωτογραφίες 1895-1975» έχει όλες τις προδιαγραφές του βιβλίου

Τώρα που αρχίζουν με το καλό οι αγώνες για την ανατροπή της Κυβέρνησης, η πτώση της οποία θα συμπαρασύρει και το απαίσιον μνημόνιον (κι όλα θα διορθωθούν δια μιας κι αμέσως) σκέφτομαι πως κανείς τελικά νεοέλλην δεν το θέλει. Απλά κάποιοι νοιώθουν πως δεν γίνεται χωρίς αυτό (αυτοί στην τρέχουσα αφισολογία  και συνθηματολογία λέγονται οι «αυτοί") κι άλλοι λένε πως γίνεται και χωρίς αυτό (στις αφίσες είναι οι «εμείς»). Δύο κόσμοι και πάλι συγκρούονται: του σκότους και του φωτός (αείμνηστε Μ. Κουτσόγιωργα.)

Επί προσωπικού συλλαμβάνω εαυτόν να μην είμαι και τόσον  ένθερμος οπαδός του αντιμνημονιασμού, παρότι ως τάξη πραγμάτων κι επαγγελμάτων υπέστημεν την μεγαλύτερη απομείωση του είναι μας.

Ψάχνοντας την εξήγηση πήγα στο παρελθόν όταν συνέταξα  ένα συνοπτικό κείμενο με τον τίτλο «Μνημόνιον της Πόλεως Κοζάνης» το οποίον μοίραζε τήδε κακείσε  ο τότε και πάντα (εδώ και 24 χρόνια) δήμος.

Ιδού λοιπόν ο αίτιος. Οι λέξεις που μας ορίζουν κάποτε μας σέρνουν και στον κατόπιν τους αργότερα.

Ελκων καταγωγήν εξ Ηπείρου, η πατρική γιαγιά ήρθε από Πυρσόγιαννη, κάθε 23 του μηνός Αυγούστου το εσπέρας, παραμονή εορτής Κοσμά του Αιτωλού, είμαι παρών (κι όχι ωσεί) στον εσπερινό μετ' αρτοκλασίας που επιμελείται ο Σύλλογος Ηπειρωτών του νομού,