Οι  τεκμηριωμένες αποκαλύψεις για τις πολλαπλές επιπτώσεις από τη χρήση των ρυπογόνων στερεών καυσίμων στην ηλεκτροπαραγωγή βασίστηκαν τόσο σε πραγματικές καταγραφές ασθενειών, όσο και σε αξιόπιστους μεθόδους υπολογισμού  και πρόβλεψης.

Στην Ευρώπη η μελέτη αυτή ήρθε να επιβεβαιώσει και  να διευρύνει την περσινή έρευνα του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Περιβάλλοντος (ΕΟΠ) και φυσικά αντιμετωπίστηκε με τη δέουσα σοβαρότητα. Στην Κοζάνη καταδικάστηκε πριν καλά καλά δημοσιευτεί !  Οι γνωστοί. .. πανεπιστήμονες συνδικαλιστές του Σπάρτακου σε συνεργασία με τοπικούς δημοσιογράφους την απέρριψαν με μια μονοκοντυλιά, βάζοντας φυσικά και τη γνωστή σάλτσα περί διεθνών πρακτόρων που επιβουλεύονται τον τόπο μας, την άσπιλον και αμόλυντον 5η μονάδα της ΔΕΗ κλπ κλπ

Δεν θα μπούμε στην ουσία της υπόθεσης – ας μην κουράζουμε άλλο με αυτονόητες αλήθειες. Θα θίξουμε μόνο δυο σημεία:

·         Το ένα είναι δεοντολογικό. Όταν ένας δημοσιογράφος κρίνει μία έρευνα καλά θα είναι να βάζει στο κείμενο του και το σχετικό σύνδεσμο - link. Έτσι ο αναγνώστης θα μπορεί πέραν των δημοσιογραφικών επικρίσεων να ενημερωθεί και για το περιεχόμενο της έρευνας από πρώτο χέρι, χωρίς «διαμεσολαβήσεις», και συνεπώς να κρίνει με ΠΛΗΡΗ ΔΕΔΟΜΕΝΑ ποιος έχει το δίκιο.

Δεοντολογική παρατιμονιά έκαναν και μερικά κανάλια. Μετέδωσαν την είδηση έχοντας στο τηλεοπτικό«παράθυρο» αντί για την ίδια τη Greenpeace τους .. συνδικαλιστές της ΔΕΗ, δηλ. τους ορκισμένους οχτρούς της ! Όμως η κύρια είδηση ήταν αυτή καθαυτή η ΕΡΕΥΝΑ και το δευτερεύον η απάντηση ενός εκάστου. Θα μπορούσε να ζητηθεί η τηλεφωνική παρέμβαση της οργάνωσης ή και η παρουσία ενός εκπροσώπου της Greenpeace ή ακόμη και να γίνει μια αντιπαράθεση των δύο αντιδίκων (όπως έγινε σε ένα κανάλι). Όχι όμως να μονοπωλεί την κουβέντα ο κάθε αυτόκλητος «εισαγγελέας» και να .. παίζει μπάλα χωρίς αντίπαλο.

·         Το δεύτερο σημείο αφορά την υποκρισία πολλών τοπικών φορέων, δήμων, σωματείων, πληττόμενων περιοχών κλπ, που προτιμούν σε αυτές τις περιπτώσεις να στρίβουν δια του αρραβώνος. Δεν μπορεί όταν ζητούμε τη μετεγκατάσταση ενός χωριού ή ένα ανθυγιεινό επίδομα εργασίας ή την αύξηση του τοπικού πόρου ή άλλες αντιπαροχές από τη ΔΕΗ (προσλήψεις σε οκτάμηνα), να λέμε ότι «αυτός ο τόπος έχει δώσει τη ζωή και την υγειά του», ότι «κάθε σπίτι έχει έναν καρκίνο», ότι «αναπνέουμε τέφρα»  και «πίνουμε χρώμιο», αλλά όταν λέει η Greenpeace τα ίδια– και πολύ ηπιότερα – να την αφήνουμε στο έλεος του λιγνιτικού μπλοκ της ΔΕΗ, συρόμενοι και στοιχιζόμενοι πίσω από τους συνδικαλιστές για προφανείς λόγους.

Δεν γίνεται να αλληθωρίζουμε κάθε φορά εκεί που μας βολεύει. Αυτό κι αν είναι φαρισαϊσμός