έναν ιδιωτικό φορέα με εντελώς διαφορετικό αντικείμενο. Δηλαδή σε μια περίοδο που τίποτα δεν δείχνει ότι η λαθροϋλοτομία αποτελεί παρελθόν, αντιθέτως οι συνθήκες ευνοούν τη συνέχισή της σε βαθμό έξαρσης όπως τα δύο τελευταία χρόνια, η κυβέρνηση μέσω του αρμόδιου Υπουργείου προστασίας περιβάλλοντος έρχεται να δώσει νέο πλήγμα στη Δασική Υπηρεσία και νέα κίνητρα στους λαθροϋλοτόμους.
Έπειτα από διαμαρτυρίες ψηφίζεται στις 21/08/2013 τροπολογία που αναθέτει ξανά το αντικείμενο στα δασικά όργανα, δεν εξαιρεί όμως τους φύλακες θήρας των Κυνηγετικών Οργανώσεων. Αντιθέτως, εισάγει μια νέα ασάφεια σχετικά με αυτούς και τη σχέση τους με το Δημόσιο. Συγκεκριμένα, με νέα προσθήκη στην παράγραφο 8 του άρθρου 271 του ΝΔ 86/69 «οι φύλακες θήρας των Κυνηγετικών Οργανώσεων υπάγονται στον αρμόδιο φορέα για την προστασία και διαχείριση των δημόσιων δασών της χώρας, η διάθεση δε αυτών γίνεται με απόφαση της Κυνηγετικής Συνομοσπονδίας»! Δηλαδή οι ιδιωτικές κυνηγετικές συνομοσπονδίες θα αποφασίζουν αν και πού θα διατίθενται οι υπάλληλοί τους, οι οποίοι κατά το άρθρο υπάγονται στη Δασική Υπηρεσία.
Το ζήτημα που ανοίγει τελικά δεν είναι ποιος θα έχει τη σχετική αρμοδιότητα, παρότι δεν είναι διόλου ασήμαντη η απόπειρα αποδυνάμωσης μιας δημόσιας υπηρεσίας, της κατεξοχήν αρμόδιας για την προστασία των δασικών οικοσυστημάτων, και η εμπλοκή με το δασικό αντικείμενο ενός ιδιωτικού σώματος με άλλο αντικείμενο και χωρίς τις απαραίτητες αρμοδιότητες λόγω της ιδιωτικής φύσης του.
Το ζήτημα είναι από πότε οι απασχολούμενοι σε ένα ιδιωτικό σώμα μπορούν να ανάγονται άμεσα ή έμμεσα σε δημόσιους λειτουργούς και ποια σκοπιμότητα κρύβεται πίσω από τη συγκεκριμένη πολιτική επιλογή; Και γιατί επιλέχθηκε το σημαντικότατο πρόβλημα της λαθροϋλοτομίας ως όχημα για την έμμεση αναγωγή των θηροφυλάκων σε «υπαλλήλους» της Δασικής Υπηρεσίας, με ασαφέστερη διαδικασία και από αυτή που είχε χρησιμοποιηθεί πριν χρόνια που συστάθηκε το σώμα από τις κυνηγετικές συνομοσπονδίες και του ανατέθηκε η Θήρα, αποσπώμενη από τη Δασική Υπηρεσία. Και ας μιλήσουμε ανοιχτά για το λόγο που θα έχουν οι Κυνηγετικές Συνομοσπονδίες στη διάθεση των θηροφυλάκων και κατά επέκταση στις προσλήψεις και στην ανάθεση των αρμοδιοτήτων τους.
Αν το κριτήριο είναι η αποτελεσματικότητα στο αντικείμενο, ας εκτιμήσουμε τα αίτια των προβλημάτων της δασικής υπηρεσίας στην προσπάθεια αντιμετώπισης της λαθροϋλοτομίας, αλλά και την αποτελεσματικότητα της Θηροφυλακής στην πάταξη της λαθροθηρίας για να εξάγουμε ασφαλέστερα συμπεράσματα.
Και ας απαντήσουμε και στο ερώτημα: Αν οι ανάγκες της Δασικής Υπηρεσίας είναι αυξημένες και χρειάζεται η συμβολή περισσότερων ατόμων στην πάταξη της λαθροϋλοτομίας, γιατί δρομολογείται η διαθεσιμότητα των αγροφυλάκων, η ένταξη των οποίων στη Δασική Υπηρεσία έγινε για να ενισχύσει το έργο των δασοφυλάκων;
Θέση των Οικολόγων Πράσινων είναι ότι για τα προβλήματα στη Δασική Υπηρεσία η Πολιτεία δεν μπορεί να της αφαιρεί αρμοδιότητες και ειδικά σε περίοδο έξαρσης των παρανομιών σε βάρος του δάσους, αλλά να φροντίζει για τη βελτίωση των λειτουργιών της, ώστε αυτή να ανταποκρίνεται στο έργο που της έχει ανατεθεί, δηλαδή στην προστασία, διαχείριση και αξιοποίηση του δασικού πλούτου. Η ενίσχυσή της με τα απαραίτητα εφόδια σε οικονομικούς πόρους και ανθρώπινο δυναμικό ήταν πάγιο αίτημά μας πολύ πριν την οικονομική κρίση, όταν η υποβάθμιση των δασών εντεινόταν συνεχώς και καμία πολιτική βούληση δεν υπήρξε για την αναστροφή της κατάστασης.
Αντιθέτως, η κυβέρνηση, μετέτρεψε σε παράνομους ακόμα και ανθρώπους που δικαιολογημένα αναζήτησαν λύση στο δάσος για να καλύψουν τις οικογενειακές τους ανάγκες σε θέρμανση, επέτρεψε με την αδράνειά της να ανθίσει το παραεμπόριο ξυλείας και δασικά οικοσυστήματα να πληγώνονται με ταχείς ρυθμούς από λαθρέμπορους που παρανομούν σε όλη τη χώρα και τώρα επιλέγει την εμπλοκή των κυνηγετικών συνομοσπονδιών στην πάταξη της λαθροϋλοτομίας, αντί για ορθές λύσεις στο πρόβλημα με άμεσα αλλά και παράπλευρα οφέλη.
Και ορθές λύσεις υπάρχουν! Στην εκστρατεία για τη δασική οικονομία και τη συμβολή της στην ανασυγκρότηση της υπαίθρου, που οι Οικολόγοι Πράσινοι υλοποιούμε φέτος με εκδηλώσεις σε διάφορες πόλεις, αναδεικνύουμε σε συνεργασία με δασικούς φορείς τις προφανείς αυτές λύσεις που η κυβέρνηση αποφεύγει να εφαρμόσει. Σε γενικές γραμμές η ενδεδειγμένη λύση είναι η ενίσχυση της δασικής υπηρεσίας και η δημιουργία θέσεων εργασίας μέσα στα δασικά οικοσυστήματα, αφού η προστασία των δασικών πόρων περνά και μέσα από την οικονομική τους χρησιμότητα. Επιπλέον, ιδιαίτερα σημαντική είναι η λύση της οργανωμένης από τη δασική υπηρεσία καυσοξύλευσης, με την οποία – όπως τεκμηριώνεται επιστημονικά – μπορεί να επιτευχθεί μεγαλύτερη απόληψη ξυλείας και τα προϊόντα της να διανεμηθούν με δίκαιο τρόπο σε περισσότερους πολίτες, εκμηδενίζοντας ταυτόχρονα το παραεμπόριο και την παραοικονομία, βοηθώντας στη μείωση της εύφλεκτης βιομάζας και ανορθώνοντας υποβαθμισμένα οικοσυστήματα που βρίσκονται εκτός διαχείρισης, λύση που μπορούσε άμεσα να θέσει σε προτεραιότητα η κυβέρνηση.
Αντί αυτών, επιλέγει τους θηροφύλακες, άρα τις Κυνηγετικές Συνομοσπονδίες, ως διαχειριστές της κατάστασης προδιαγράφοντας τη μοίρα των ελληνικών δασών και για τη φετινή χρονιά και αποδεικνύοντας ότι η περιβαλλοντική πολιτική καθορίζεται από τα ισχυρά λόμπι.
