μέσω της «Δράσης για την Άγρια Ζωή»- Σωματείο για τη Μελέτη Περίθαλψη και Επανένταξη της Άγριας Ζωής- η οποία και ενημερώθηκε από κάτοικο της περιοχής. Εκπρόσωπος της «Δράσης», έσπευσε στην περιοχή για να διαπιστώσει πως ο λύκος ήταν ζωντανός αλλά βαριά τραυματισμένος. Σύμφωνα μάλιστα με την μαρτυρία του κατοίκου, ο τραυματισμένος νεαρός λύκος βρίσκονταν σε αυτή την κατάσταση αβοήθητος και ανήμπορος να κινηθεί τουλάχιστον για τρεις ημέρες, γεγονός που επιβεβαιώθηκε και από τα ευρήματα της αυτοψίας, αφού το μικρό ζώο ήταν τρομερά εξαντλημένο από την αιμορραγία, ενώ το σώμα του έτρωγαν ήδη προνύμφες από μύγες. Με τη συνεργασία των δύο οργανώσεων, το ζώο, μεταφέρθηκε αμέσως στο Νεστόριο της Καστοριάς και στη συνεργάτιδα χειρούργο-κτηνίατρο αγρίων ζώων της ΚΑΛΛΙΣΤΩΣ, με την ελπίδα να διασωθεί, παρά τη σοβαρότητα της κατάστασής του.
Σύμφωνα με τις κτηνιατρικές εξετάσεις, το θηλυκό λυκόπουλο, ηλικίας περίπου έξι μηνών, όχι μόνο είχε πυροβοληθεί στο κεφάλι και το λαιμό, αλλά πάνω από το αριστερό του μάτι υπήρχε και συντριπτικό κάταγμα κρανίου πιθανότατα από χτύπημα με άλλο βαρύ αντικείμενο (π.χ. ξύλο), γεγονός που καταδεικνύει τη βαρβαρότητα της ανθρώπινης επίθεσης.
Δυστυχώς και παρά την εντατική περίθαλψη του άτυχου ζώου για περισσότερες από 12 ώρες, παρατηρήθηκαν μη φυσιολογικά νευρολογικά συμπτώματα, ενώ δεν υπήρξε κανένα σημάδι ανάκαμψης και ανταπόκρισης στην αγωγή που του παρασχέθηκε. Η διάσωση της νεαρής λύκαινας κρίθηκε αδύνατη και πραγματοποιήθηκε από την θεράποντα κτηνίατρο η ευθανασία της. Το πρωί της Τρίτης 12/11/2013 το νεκρό ζώο μεταφέρθηκε τελικά στη Διεύθυνση κτηνιατρικής της Π.Ε Καστοριάς για περαιτέρω εξετάσεις (τέστ λύσσας).
Ο δράστης και τα κίνητρά του παραμένουν άγνωστα. Παρόλο που τα περιστατικά παράνομης εξόντωσης λύκων είναι συνηθισμένα, πολύ σπάνια κάποιος καταδικάζεται, γεγονός το οποίο φέρνει και πάλι στην επικαιρότητα το ζήτημα της ελλιπούς φύλαξης των δασικών περιοχών. Αν και η θήρα του λύκου απαγορεύεται σε όλη τη χώρα από το 1992 και σύμφωνα με την Ευρωπαϊκή οδηγία 92/43 νοτίως του 39ου παράλληλου (νοτίως της Θεσσαλίας-Στερεάς Ελλάδας) το είδος θεωρείται αυστηρά προστατευόμενο, η ανθρωπογενής θνησιμότητα των λύκων παραμένει σε υψηλά επίπεδα. Σύμφωνα με τα στοιχεία της ΚΑΛΛΙΣΤΩΣ, εκτιμάται ότι η ανθρωπογενής θνησιμότητα ετησίως ανέρχεται σε τουλάχιστον 25% του συνολικού πληθυσμού, ενώ σε κάποιες περιοχές κατανομής του είδους φτάνει ακόμα και στο 40% επί του συνόλου του τοπικού πληθυσμού.
Η διατήρηση και περαιτέρω βελτίωση του συστήματος αποζημιώσεων και η ενίσχυση των κτηνοτρόφων για την εφαρμογή προληπτικών μέτρων, όπως η χρήση κατάλληλων ποιμενικών σκύλων, καθώς και η αποτελεσματικότερη φύλαξη ή η τοποθέτηση ηλεκτροφόρων περιφράξεων, αποτελούν προϋποθέσεις ομαλής συνύπαρξης των ανθρώπων με τα άγρια ζώα. Είναι σημαντικό να σημειώσουμε πως η διατήρηση του είδους δεν μπορεί να αποτελεί ευθύνη μόνο των κτηνοτρόφων. Η συμμετοχή και βοήθεια της πολιτείας είναι καθοριστική και αναγκαία.
