ο κ. Παπατόλιας, αφού πρώτα μπήκε στον κόπο να αποσαφηνίσει την «ταυτότητα» της ΓΕΝΟΠ/ΔΕΗ, τοποθετήθηκε και για το τι μπορεί και τι δεν μπορεί να απηχεί η Ομοσπονδία.
Επικαλούμενος τις συζητήσεις που έλαβαν χώρα στη Βουλή των Ελλήνων (Αλήθεια, ο κ. Παπατόλιας ήταν παρών σε αυτές τις συζητήσεις και αν ναι με ποια ιδιότητα; Σε διαφορετική περίπτωση, πώς και από ποιόν ενημερώθηκε για τα όσα συζητήθηκαν;) «σε συναινετικό κλίμα, για την συγκρότηση ενός ενιαίου μετώπου των πολιτικών δυνάμεων της χώρας με πρωτοβουλία του ΥΠΕΚΑ, ώστε να μειωθεί σημαντικά ο ρόλος του λιγνίτη στο ενεργειακό μείγμα της Ελλάδας», ο κ. Παπατόλιας προτρέπει τις πολιτικές και περιφερειακές δυνάμεις του τόπου του να συμβάλλουν στην διαπραγμάτευση που βρίσκεται σε εξέλιξη, ώστε να πεισθεί η Ευρωπαϊκή Ένωση για μια «καθαρή» ενεργειακή πολιτική της Ελλάδας και να δοθεί στη συνέχεια ένα ισχυρό μήνυμα στην Τρόικα.
Στην πρόθεσή του να ενισχύσει την «καθαρή» και «πράσινη» θέση του απέναντι στους πολίτες της Θεσσαλίας, ο κ. Παπατόλιας, χωρίς ενδοιασμούς απαξιώνει το Εθνικό μας καύσιμο, απαξιώνει την Ενεργειακή Καρδιά της χώρας, που είναι το λεκανοπέδιό μας και εμφανώς αδιαφορεί για τον τρόπο με τον οποίο θα συνεχίσει να λειτουργεί η μεγαλύτερη Βιομηχανική Επιχείρηση της χώρας.
Σίγουρα, δεν θα εξέφραζε την ανησυχία του αν ένα από τα κοιτάσματα λιγνίτη δεν βρισκόταν στην Περιφέρεια που διεκδίκησε. Παραδίπλα να΄ναι και όπου να΄ναι.
Αλήθεια, μπήκε άραγε στον κόπο να αναλογισθεί τις ευρύτερες αρνητικές συνέπειες που θα υπάρξουν για τον ίδιο τον τόπο καταγωγής του, το Βόλο, από το σταμάτημα λειτουργίας λιγνιτικών μονάδων της ΔΕΗ; Αν όχι, πολύ απλά να του θυμίσουμε ότι η ΔΕΗ Α.Ε. προμηθεύεται σήμερα τους ιμάντες για τις ανάγκες των Ορυχείων και των Ατμοηλεκτρικών σταθμών από την εταιρεία ΙΜΑΣ Α.Ε. που λειτουργεί στη Βιομηχανική περιοχή Βόλου. Είναι σαφές ότι αν η ΔΕΗ δεν θα έχει πια λόγο να προμηθεύεται υλικά από την ΙΜΑΣ, τότε σίγουρα κινδυνεύει η λειτουργία της και οι θέσεις εργασίας που υπάρχουν σήμερα.
Διαβάζοντας τις σχετικές δηλώσεις, εύκολα διαπιστώνει κάποιος ότι ο κ. Παπατόλιας μάλλον εκτιμά ότι οι κάτοικοι της Κοζάνης, της Φλώρινας και της Αρκαδίας, που εξαργυρώνουν με τις ζωές τους πολλές φορές και με την υποβαθμισμένη ποιότητα της ζωής τους την φθηνή ηλεκτρική (παραγόμενη από τον λιγνίτη) ενέργεια που απολαμβάνει ο ίδιος μαζί με το υπόλοιπο Έθνος, είναι πολίτες Β’ κατηγορίας.
Ακόμα πιο λυπηρό είναι το γεγονός ότι μπήκε στη διαδικασία, ενώ κάνει λόγο για Περιφερειακή συνείδηση, να διαχωρίζει δύο Περιφέρειες (της Δυτικής Μακεδονίας και τις Θεσσαλίας) που είναι όμορες και η αναπτυξιακή προοπτική τους –εκ των πραγμάτων– δεν μπορεί να είναι μη εξαρτώμενα και αλληλένδετα πράγματα.
Στις δηλώσεις του ο κ. Παπατόλιας, δεν ξεχνά να υποστηρίξει ότι «το αίσθημα ευθύνης απέναντι στην αναπτυξιακή προοπτική της Θεσσαλίας, την προστασία του περιβάλλοντος και της ποιότητας της ζωής μας, δεν επιτρέπει ούτε άκοπους λεονταρισμούς, ούτε επικοινωνιακές «ψευτομαγκιές».
Συγγνώμη, δεν γνωρίζαμε ότι η αναπτυξιακή προοπτική είναι αποκλειστικό δικαίωμα της Περιφέρειάς του. Όσο για την αειφόρο ανάπτυξη, που όπως επικαλείται είναι η μόνη διέξοδος από την κρίση, καλό θα ήταν να της προσδίδει και διαφορετικά χαρακτηριστικά κάθε φορά που ανοιγοκλείνει τον διακόπτη του ρεύματος.