Μονάδες οι οποίες είναι οι εξής: Μελίτη, Μεγαλόπολη 3, Αμύνταιο 1 και Αμύνταιο 2, καθαρής ισχύος 1090 MW. Περαιτέρω, σχεδιάζει να προσφέρει με την διαδικασία ανταλλαγής ισχύος 550MW, από τις Μονάδες Καρδιά 1 και Καρδιά 2 προκειμένου να υπάρξει πρόσβαση των ιδιωτών στο εν λόγω καύσιμο (Λιγνίτη) σε ποσοστό 40%.
Είναι γνωστό ότι η Ελληνική Δημοκρατία, προκειμένου να αντιμετωπίσει τα δυσμενή για τον ανταγωνισμό αποτελέσματα –έτσι όπως ισχυρίστηκε η Ευρωπαϊκή Επιτροπή- υιοθέτησε τις αποφάσεις της Επιτροπής, γνωστές ως αποφάσεις Μαρτίου 2008 και Αυγούστου 2009, έτσι ώστε:

1. Να χορηγήσει, μέσω διαγωνισμών, δικαιώματα εκμετάλλευσης επί των κοιτασμάτων Λιγνίτη της Δράμας, της Ελασσόνας, της Βεύης και της Βεγόρας σε άλλες επιχειρήσεις πλην της ΔΕΗ Α.Ε.

2. Να απαγορεύσει στους κατόχους δικαιωμάτων εκμετάλλευσης επί των κοιτασμάτων Δράμας, Ελασσόνας και Βεγόρας να πωλούν τον εξορυσσόμενο λιγνίτη στη ΔΕΗ Α.Ε.

3. Να διοργανώσει νέα διαδικασία παραχώρησης δικαιωμάτων επί του κοιτάσματος της Βεύης.
Γνωρίζετε επίσης ότι η ΔΕΗ Α.Ε. έχει καταθέσει προσφυγή ακύρωσης κατά των αποφάσεων Μαρτίου 2008 και Αυγούστου 2009 της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, η οποία εκδικάστηκε (για πρώτη φορά) στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο στις 13 Ιουλίου 2011, χωρίς ωστόσο να εκδοθεί η σχετική απόφαση, αφού λίγο πριν από την έκδοσή της ο Πρόεδρος του Δικαστηρίου κ. Έντζο Μιλανέζι, ορίστηκε υπουργός στην Κυβέρνηση Μόντι στην Ιταλία. Η ακροαματική διαδικασία της υπόθεσης (για δεύτερη φορά) διεξήχθη –με νέα σύνθεση του Δικαστηρίου- στις 2 Φεβρουαρίου 2012 και μέχρι σήμερα εκκρεμεί η σχετική απόφαση.

Παρόλα αυτά η Ελληνική Δημοκρατία αναιτιολογήτως και χωρίς να προηγηθεί διαβούλευση με τη ΔΕΗ Α.Ε., τους εργαζόμενους και τις τοπικές κοινωνίες, με επιστολή της προς την Ευρωπαϊκή Επιτροπή ζήτησε αναθεώρηση της απόφασης του Αυγούστου 2009, υιοθετώντας νέα Ενεργειακή Πολιτική, με σκοπό να μην επιτρέψει/παραχωρήσει νέες άδειες εκμετάλλευσης κοιτασμάτων λιγνίτη, πλην της Βεύης, δίδοντας έτσι στους ανταγωνιστές της ΔΕΗ Α.Ε., πρόσβαση στο 40% της Ενέργειας που παράγεται από την Εκμετάλλευση Λιγνίτη τόσο από τις υπάρχουσες μονάδες καύσης λιγνίτη της ΔΕΗ όσο και από αυτές που θα δημιουργηθούν μεταγενέστερα.

Κύριε Επίτροπε

Η απόφαση της Ελληνικής Δημοκρατίας για πώληση των συγκεκριμένων μονάδων της ΔΕΗ Α.Ε. αντίκειται στους όρους του θεμιτού ανταγωνισμού, αφού κάτι τέτοιο θα σημαίνει περαιτέρω μείωση της δραστηριότητας της Επιχείρησης, με αποτέλεσμα να οδηγηθεί στη χρεοκοπία και στην κατάρρευση. Στην Ελλάδα εξάλλου, η απελευθέρωση της Αγοράς Ηλεκτρικής Ενέργειας έχει ολοκληρωθεί με δεδομένο ότι η ΔΕΗ Α.Ε. το έτος 2011 -μαζί με τις ποσότητες Η/Ε που εισήγαγε- κάλυψε μόνο το 70% της συνολικής ζήτησης (το υπόλοιπο 30% καλύφθηκε από ανεξάρτητους παραγωγούς), ενώ το αντίστοιχο ποσοστό για το έτος 2008 ήταν 94%.

Περαιτέρω, να σημειωθεί ότι από το 2008 η ΡΑΕ έχει γνωμοδοτήσει θετικά και η εταιρία ¨ΗΡΩΝ ΘΕΡΜΟΗΛΕΚΤΡΙΚΗ¨ έχει εξασφαλίσει άδεια για κατασκευή Μονάδας Παραγωγής Ηλεκτρικής Ενέργειας, ισχύος 460 MW με καύσιμο τον λιγνίτη, τον οποίο και θα προμηθεύεται από τα ιδιωτικά ορυχεία της περιοχής.

Το ερώτημα που τίθεται είναι: γιατί 4 χρόνια μετά δεν πραγματοποιείται η συγκεκριμένη επένδυση από αυτούς που επίμονα ζητούν πρόσβαση στην Παραγωγή Ηλεκτρικής Ενέργειας, με καύσιμο τον λιγνίτη και συνεχίζουν να δεσμεύουν την συγκεκριμένη άδεια!
Επιπροσθέτως, η απόφαση για πώληση των Μονάδων καταστρατηγεί θεμελιώδη εργασιακά και ανθρώπινα δικαιώματα, αφού οι εργαζόμενοι στη ΔΕΗ Α.Ε. έχουν εμπράγματα δικαιώματα, έτσι όπως αυτά αναγνωρίστηκαν και κυρώθηκαν με το άρθρο 34 του νόμου 2773/99 στο Ελληνικό Κοινοβούλιο.

Κατόπιν όλων τούτων και μπροστά στις δυσμενέστατες συνέπειες των προθέσεων που υπάρχουν, καθίσταται σαφές ότι στην περίπτωση που η Ελληνική Δημοκρατία προχωρήσει μονομερώς στην υλοποίηση του σχεδίου για την πώληση των 4 Λιγνιτικών μονάδων της ΔΕΗ Α.Ε., ως εργαζόμενοι -μαζί με τους κατοίκους και τους φορείς των περιοχών όπου είναι εγκαταστημένες οι Μονάδες (Δυτική Μακεδονία – Μεγαλόπολη)- εκτός των απεργιακών κινητοποιήσεων, είμαστε υποχρεωμένοι να καταφύγουμε σε προσφυγές, καταθέτοντας μαζικές αγωγές κατά του Ελληνικού Δημοσίου τόσο στα Ελληνικά όσο και τα Ευρωπαϊκά δικαστήρια.